ABBA

Szwedzka supergrupa muzyki pop powstała na początku lat 70. XX wieku w Sztokholmie. Od początku tworzyło ją czworo muzyków: Benny Andersson (urodzony 16 grudnia 1946 roku), Björn Ulvaeus (25 kwietnia 1945), Anni-Fryd Lyngstad (15 listopada 1945, w Norwegii) oraz Agnetha Fältskog (5 kwietnia 1950).

Kiedy zakładali zespół wszyscy mieli za sobą bardzo udane kariery solowe w Szwecji. Andersson był członkiem The Hep Stars, grupy, która w latach 60. nazywana była "szwedzkimi Beatlesami" i osiągnęła kilka sukcesów na listach przebojów. Ulvaeus należał do folkowej grupy The Hootenanny Singers. W 1970 roku muzycy, znający się już ze wspólnych występów i mający na koncie pracę nad wspólnymi utworami, wydali jako duet płytę "Lycka" ("Szczęście"). Także damska część kwartetu odnosiła w tym okresie sukcesy. Fältskog już w wieku 17 lat dotarła ze swoim utworem do pierwszego miejsca szwedzkiej listy przebojów, podobnie, jak w 1971 roku Lyngstad, wcześniej członkini kilku różnych zespołów. W jej piosence "Min egen stad" ("Moje własne miasteczko"), produkowanej przez Anderssona w chórkach pojawili się wszyscy późniejsi członkowie ABBA. Podczas tych kilku lat muzycy zdążyli wielokrotnie współpracować ze sobą przy różnych okazjach. Dotyczyło to głównie dwóch mężczyzn, którzy dzięki wspólnym przedsięwzięciom odnosili spore sukcesy artystyczne i komercyjne. Z paniami łączyły ich także więzy prywatne - Ulvaeus i Fältskog zostali w 1971 roku małżeństwem; również Andersson oraz Lyngstad (która miała już męża i dwójkę dzieci) tworzyli parę, choć pobrali się dopiero w 1978 roku.

Wspólne występy zaczęli w lecie 1971 roku, gdy wszyscy czworo mieli już wysoką pozycję na rynku szwedzkiej muzyki pop. Po raz pierwszy pojawili się jako Björn & Benny, Agnetha & Anni-Frid w czerwcu 1972 roku, wydając singel "People Need Love". Była to już równorzędna współpraca czwórki muzyków, z których każde pełnoprawnie wnosiło do zespołu swój talent i umiejętności. Utwór zdobył dość dobrą pozycję w Szwecji, a także zadebiutował w Stanach Zjednoczonych, jednak z małymi sukcesami. Miało to być winą amerykańskiego wydawcy - Playboy Records, który nie zadbał o odpowiednią promocję. Mimo tego szwedzcy muzycy przekonali się, że współpraca może przynieść sukces i jesienią 1972 roku przystąpili do pracy nad dalszym materiałem.

26 marca 1973 roku pojawił się pierwszy album grupy (wtedy jeszcze firmowanej przez cztery imiona), zatytułowany "Ring Ring", który zawierał angielskojęzyczne wersje utworów. Odniósł on sukces w Szwecji oraz kilku innych krajach Europy, a także w Meksyku i RPA. Nie udało mu się jednak wzbudzić uwagi ani w Wielkiej Brytanii, ani w USA, co dopiero stanowiłoby potwierdzenie sukcesu i prawdziwy wstęp do wielkiej kariery.

Niedługo po wydaniu pierwszej płyty menedżer grupy Stig Anderson, zmęczony długą i niewygodną nazwą zespołu zaczął nieoficjalnie określać go mianem ABBA, które było akronimem od pierwszych liter imion członków formacji. Jednak była to jednocześnie nazwa znanej w Szwecji firmy z branży rybnej, dlatego postanowiono rozpisać przy pomocy jednej z gazet konkurs na nową nazwę, jednak nie okazał się on pomocny. Ostatecznie postanowiono, że najlepszym rozwiązaniem było pozostanie przy czterech literach. Kilka lat później powstało słynne logo zespołu, zaprojektowane przez Rune Söderqvista, w którym pierwsza litera "B" była odwrócona.

W 1974 roku ABBA z piosenką "Waterloo" o niezwykle przebojowym potencjale osiągnęła pierwsze miejsce na Melodifestivalen, szwedzkiej eliminacji do konkursu Eurowizja. Niedługo potem wygrała również ten konkurs, co pozwoliło na dalszą promocję w krajach całej Europy, a także na odniesienie pierwszych sukcesów w Wielkiej Brytanii, Australii (pierwsze miejsca list przebojów) oraz USA (szóste miejsce listy Billboardu). Album o tej samej nazwie ukazał się wiosną tego samego roku w Szwecji, a po późniejszym zainteresowaniu zespołem doczekał się również międzynarodowej premiery. Określany w Stanach Zjednoczonych jako europop styl grupy był właściwie doskonale skomponowaną mieszanką rocka i popu z elementami reggae oraz folku wyprodukowaną przy pomocy wynalezionej w latach 60. techniki "ściany dźwięku".

Trasa koncertowa, na którą ABBA wyruszyła w listopadzie 1974 roku była połowicznym sukcesem, ponieważ nie przyniosła wielkiego zainteresowania muzyką grupy na zachodzie Europy.
W 1975 roku ABBA wydała kolejny album, zatytułowany po prostu "ABBA", który sprawił, że po raz kolejny grupa została doceniona w Wielkiej Brytanii i jednocześnie zaprzeczyła opiniom, że jest to zespół jednego przeboju. Single "SOS", a przede wszystkim "Mamma Mia" okazały się wielkimi hitami na całym świecie. Ten drugi utwór podbił nawet rynek amerykański i był w 1975 roku jednym z najczęściej granych w rozgłośniach radiowych na terenie USA. Mimo tego, ze względu na kiepską promocję w tym kraju, album nie był wielkim osiągnięciem komercyjnym.

W 1976 roku ABBA wydała kilka płyt (nazywanych różnie w zależności od kraju wydania) z największymi przebojami. Okazało się, że o wiele większy sukces można odnieść publikując najbardziej rozpoznawalne przeboje, niż nowe albumy wspierane kilkoma singlami. "Greatest Hits" osiągnęło pierwsze miejsce list przebojów w Anglii, a także sprzedało się po raz pierwszy w ponad milionie kopii w USA. Podobnie było w Niemczech oraz Australii. Te dokonania utorowały drogę do sukcesu kolejnemu studyjnemu albumowi grupy, płycie "Arrival", która bezsprzecznie okazała się światowym dokonaniem. Wspierany przez tak znane single jak "Money, Money, Money" czy "Knowing Me, Knowing You" longplay dotarł na szczyty list przebojów i sprzedaży w wielu krajach Europy, w Australii, a także po raz pierwszy osiągnął wysokie pozycje w Stanach Zjednoczonych. ABBA stała się światową gwiazdą i jednym z najważniejszych zespołów muzyki popularnej lat 70. Potwierdziła to także długa trasą koncertową po Europie i Australii.

Po sukcesie kolejnego krążka zatytułowanego "The Album" (grudzień 1977) ABBA zaangażowała się w tworzenie Polar Music Studio w Sztokholmie. W lecie 1978 roku zespół odbył promocyjną trasę w USA, a w styczniu 1979 wystąpił na organizowanym przez UNICEF koncercie charytatywnym w Nowym Jorku. Kolejny rok upłynął grupie na występach na całym świecie, przyciągających masy fanów. Jednocześnie nie ustawały prasowe plotki dotyczące przyszłości zespołu, po tym, jak Ulvaeus i Fältskog na początku 1979 roku oficjalnie ogłosili rozstanie. Dwa lata później to samo ogłosiła druga para muzyków tworzących zespół. W tym okresie grupa wydała jeszcze dwa albumy: "Voulez-Vous" (1979) oraz "Super Trouper" (1980) z bardziej dyskotekową muzyką. Krążki oczywiście zostały wielkimi światowymi hitami. Praca nad kolejną płytą, rozpoczęta wiosną 1981 była dość ciężka ze względu na coraz gorsze relacje między artystami. 30 listopada tego roku ukazał się ósmy album, zatytułowany "The Visitors", który przyniósł Szwedom kolejne sukcesy, choć nie tak wielkie, jak wcześniej.

W 1982 roku ABBA kontynuowała pracę w studiu, choć coraz bardziej widoczne było, iż muzycy nie potrafią się porozumieć. Mimo tego kwartet zdolny był wydać w ciągu tego roku kilka singli, lecz albumy (wydane na święta) były jedynie zbiorami wcześniejszych utworów grupy.

ABBA nigdy oficjalnie nie zakończyła działalności, ale po ostatnim publicznym wystąpieniu w 1986 roku artyści nie pojawili się razem przez kolejne 22 lata, aż do premiery musicalu "Mamma Mia!" opartego na ich muzyce. Przez cały ten czas członkowie supergrupy zaprzeczali pogłoskom o wznowieniu współpracy.

1973 - Ring Ring	1974- Waterloo	1975 - Greatest Hits
1975-Abba	1976 - Arrival	1977-The Album
1979-Voulez Vous	1980 - Super Trouper	1981 - The Visitors
1982-The Singles The First Ten Years	1986-Live	1987 - I Stand Alone
1992 - Abba Gold (Greatest Hits)	1993 - More ABBA Gold - More ABBA Hits	2001- Definitive collection
2006 - Number ones	2010- Live	ALBUMY SOLOWE I
ALBUMY SOLOWE II

Nie ma plików w tym folderze