Tiptree, James Jr - Ulotny smak istnienia.mobi

"Houston, Houston czy mnie słyszysz?" - to pytanie trzej astronauci wysyłają w przestrzeń. Niestety, nikt z Ziemi ich nie słyszy. Za to wołanie odbiera nieznajomy statek badawczy, który uświadamia im, że mężczyźni wpadli w czarną dziurę i przenieśli się w czasie o ponad 300 lat w przód. Kończy im się paliwo, położenie, w którym się znajdują, uniemożliwia im powrót do domu. Jedyną szansą na ratunek jest zmiana kursu i przyjęcie oferowanej pomocy obcego statku. Na jego pokładzie astronauci poznają straszną prawdę. Okazuje się bowiem, że na statku są same kobiety. Ba. Nie tylko na pokładzie, na Ziemi także żyją same kobiety. I radzą sobie świetnie, obalając przy okazji wszystkie prawidłowości i zasady znane nam z obecnych dni. Nie ma patriarchatu ani żadnych innych systemów, które sprawowałyby władzę. Nie ma rodzin w dzisiejszym znaczeniu, opiekę nad dziećmi sprawują różne kobiety. Nie ma państw ani granic. Nie ma religii. Mężczyźni w zderzeniu z nową rzeczywistością okazują się archaicznymi samcami, niepotrafiącymi znaleźć sobie miejsca w nowej sytuacji, są obcymi obiektami badanymi przez hipisowską społeczność kobiet. W tak irracjonalnej sytuacji pęka cienka granica w męskich głowach i wychodzą na wierzch wszystkie brudy. I ten brak zdolności adaptacji staje się ich klęską. "Houston, Houston Do You Read". Opowieść o hipisowskiej utopii? Feministyczny traktat o mężczyznach i kobietach? A może studium zachowań męskich? Moim zdaniem wszystko po trochu, do mnie jednak najmocniej trafiły dwa ostatnie z tych przekazów. Autorka, mimo wielu uproszczeń, dobitnie skrytykowała męską dumę i obaliła mit o świecie opartym na męskim ramieniu. A w świetle ostatnich dokonań genetycznych (klonowanie), a także wyraźnie rosnącej przewagi liczebnej kobiet nad mężczyznami fantazja Jamesa Tiptree Jr. nabiera głębszego znaczenia. Ewolucji nie da się pokonać, a każdy gatunek jest tak przystosowywany przez naturę, by mógł przeżyć, bez względu na cenę. Niepotrzebne jednostki muszą odejść. A jeśli mężczyźni nie będą już niezbędni, to kto wie, czy nasi prapraprasynowie nie wykrzyczą w przestrzeń ostatniego "Houston, Houston Do You Read"!