Hummel.jpg

SdKfz 165 Hummel (niem. "trzmiel") – niemieckie samobieżne działo polowe z okresu II wojny światowej uzbrojone w haubicę 150 mm, używane przez Wehrmacht od 1942 do końca wojny.
Hummel był lekko opancerzonym pojazdem bez dachu. Pomieszczenia załogi i uzbrojenie pojazdu znajdowały się w jego tylnej części. Silnik zamontowany był centralnie. Późniejsze modele "Trzmiela" miały nieco zmodyfikowane przednie nadwozie, ze zwiększoną przestrzenią przeznaczoną dla kierowcy i radiooperatora.
Do końca wojny wyprodukowano 724 Hummeli w wersji podstawowej i 150 w wersji nieuzbrojonego transportera amunicji.

Dane techniczne:
Producent: Deutsche Eisenwerke w Duisburgu
Trakcja: gąsienicowa
Załoga: 6 osób (dowódca, celowniczy, dwóch ładowniczych, kierowca, radiooperator)
Wyprodukowano: 713 (wersja podstawowa) 157 (wóz amunicyjny)
Silnik: 1 silnik gaźnikowy, 12-cylindrowy Maybach HL120 TRM o mocy 300 KM (221 kW) przy 3000 obr./min.
Transmisja: mechaniczna
Poj. zb. paliwa: 470 l
Pancerz: spawany z płyt stalowych, walcowanych, grubość: 10 – 30 mm
Długość: 7,17 m
Szerokość: 2,97 m
Wysokość: 2,81 m
Prześwit: 0,40 m
Masa: 24 380 kg (bojowa)
Nacisk jedn.: 0,86 kg/cm²
Prędkość: 42 km/h (na drodze) 20 – 24 km/h (w terenie)
Zasięg: 260 km (na drodze) 130 km (w terenie)
Pokonywanie przeszkód:
Brody (głęb.): 1,00 m
Rowy (szer.): 2,30 m
Ściany (wys.): 0,60 m
Kąt podjazdu: 30°
Uzbrojenie: 1 haubica 15 cm sFH 18 kal. 149,1 mm (zapas amunicji – 18 szt.)
1 karabin maszynowy MG 34 (zapasa amunicji – 600 szt.)

Źródło:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Hummel