Saga prastarej puszczy

Nie jest to zwykły serial przyrodniczy. Od innych produkcji poświęconych tej tematyce różni go podejście do miejsca, w którym rozgrywa się akcja, sposób pokazania zwierząt oraz sama realizacja. Twórcy odcinają się od komputerowych tricków, „uczłowieczania” swoich bohaterów czy budowania modnej ostatnio metafory, obecnej m.in. w głośnym „Makrokosmosie”. Podkreślają, że kręcą filmy fabularne. – Ani dokumenty, ani fabularyzowane, tylko fabularne.
Zwierzęcy bohaterowie (każdy z dziesięciu 52-minutowych odcinków ma wiodącego bohatera) przedstawiani są tak, by widz mógł „wejść w ich skórę”. Dla potrzeb „Sagi...” Walencikowie założyli hodowlę kilku gatunków
Pierwsze ujęcia „Sagi prastarej puszczy” Bożena i Jan Walencikowie nakręcili dziesięć lat temu. W samym sercu Puszczy Białowieskiej. Wciąż tam pracują. Z dala od mediów (także od TVP, która jest producentem serii), a mimo to budzą wielkie zainteresowanie. Głównie poza Polską. Zwrócili na siebie uwagę zagranicznych stacji, gdy dwa lata temu, na międzynarodowych targach telewizyjnych, TVP pokazała pierwszą część serii. Od tego czasu „Saga...” stała się jednym z najlepiej sprzedawanych produktów publicznej telewizji. – To nasz największy przebój wśród dokumentalnych realizacji Zagraniczne stacje kupują „Sagę...”, mimo że wciąż jest w produkcji. Skończone zostały cztery odcinki. Pozostałych sześć oraz 11., przedstawiający kulisy powstania serii, znajdują się na różnym etapie tworzenia. Mają być zamknięte do listopada, kiedy ruszy regularna, cotygodniowa emisja. O tym jednak mówi się nieoficjalnie. Na Woronicza niewiele wiedzą o całej serii, można wręcz odnieść wrażenie, że prapremierowy odcinek „Sagi...” do świątecznej ramówki trafił przypadkiem, wstawiony tam przez kogoś, kto nie zdaje sobie sprawy, czym dysponuje. Czas więc powiedzieć, co tak niezwykłego jest w „Sadze...”.

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder