DOLINA KRÓLÓW.rmvb

Dolina Królów – położona na terenie Teb Zachodnich dolina stała się miejscem spoczynku królów Egiptu XVIII – XX dynastii. Pierwszym faraonem, który nakazał budowę swojego grobowca z dala od znanych nekropoli był Totmes I, ostatnim Ramzes XI. Grobowce wznoszone w tej dolinie, to wykute w skale kaplice grzebalne. W czasach późniejszych, były one połączone podziemnymi tunelami z świątyniami grobowymi stawianymi na granicy pól uprawnych. Zabiegi te miały ustrzec bogato wyposażone groby królewskie przed rabusiami. Niestety, już w czasach współczesnych faraonom, wiele grobów zostało otwartych i ograbionych. Proceder ten trwał przez wieki. Z tego też powodu, już w czasach panowania faraonów zdarzały się sytuacje przenoszenia mumii, mające na celu ochronę ich przed zbezczeszczeniem. Współczesnym badaczom udało się odnaleźć tylko jeden niesplądrowany grobowiec - Tutanchamona. W Dolinie Królów odkryto nie tylko miejsca pochówku, ale i niedokończone komory grobowe. Cała dolina to właściwie dwie doliny, zachodnia jej część zwana po prostu Doliną Zachodnią (WV) lub Doliną Małp (Wadi El-Gurud, Bidan El-Gurud) oraz część wschodnia (KV), zwana Doliną Wschodnią (Bidan El-Muluk). W sumie archeolodzy natrafili na 62 grobowce i 20 rozpoczętych i nieukończonych budowli. John Gardiner Wilkinson w 1827 roku zaproponował ponumerowanie grobowców. Nadano im numery od 1 do 21 rozpoczynając od wejścia do doliny i posuwając się w kierunku wschodnim. Pozostałe numery – od 22 do 62 nadawano systematycznie, po odkryciu kolejnego grobowca. Numery poprzedzone są literami lokalizującymi położenie grobowca w Dolinie Wschodnie lub Zachodniej.