Hr. de Saint-Germain

Nikt nie znał jego daty urodzenia ani pochodzenia. Prawdopodobnie urodził się między 1670 a 1690 rokiem. Kiedy pierwszy raz pojawił się w 1710 roku w Wenecji jego wiek świadkowie oceniali na około 40 lat. Poznał tam młodą hrabinę de Georgy, której przedstawił sie jako Markiz Balletti. Następne 20 lat jego życia jest owiane tajemnicą, wiadomo jedynie, że był zaufanym Madame Pompadour i był gościem lóż wolnomularskich. Na przełomie lat 30 i 40 XVIII wieku przebywał na dworze szacha perskiego. W 1743 roku pojawił się w Wielkiej Brytanii, gdzie zdobył reputacje wspaniałego wiolonczelisty. Horace Walpole opisał go następująco: „Śpiewa, wspaniale gra na wiolonczeli, komponuje, jest szalony i niezbyt rozsądny”. Spotkał też m.in. Jana Jakuba Rousseau. W 1745 został aresztowany w Edynburgu za szpiegostwo, niemniej wkrótce został wypuszczony. Rok później nagle wyjechał do Indii. Powrócił do Europy w 1757 roku. Rok później pojawił się na Wersalu wywołując olbrzymie poruszenie. Nabył kwatery w Zamku Chambord. W tym czasie znano go jako bardzo bogatego człowieka, często pokazywał się obwieszony drogocennymi kamieniami. Rozdawał diamenty, które ponoć nie miały dla niego żadnej wartości,a także tkaniny barwione nowymi technikami. Mówiono o nim wtedy, że mógłby zostać doradcą samego Jezusa. Po tym jak Étienne-François de Choiseul próbował go aresztować w 1760 roku Hrabia de Saint-Germain uciekł do Holandii. W 1762 roku pojawił sie w Sankt Petersburgu co zbiegło sie z objęciem tronu przez Katarzyne II Wielką. Później powstały teorie spiskowe, mówiące, że objęcie tronu przez Katarzyne II Wielką było jego zasługą. Następnie wrócił do Niderlandów na terytorium dzisiejszej Belgii, gdzie przyjął nazwisko Surmount. Kupił tam ziemie i próbował zaoferować swoje usługi – obróbkę drzewa, skóry, wytwarzanie farb olejnych. Podczas negocjacji z ministrem Karlem Cobenzlem napomknął o swoim królewskim rodowodzie oraz dokonał rzekomej transmutacji, zamieniając kawałek żelaza, w coś do złudzenia przypominającego złoto. Następnie zniknał na 11 lat, by ponownie pojawić się w 1774 w Niemczech przedstawiając się bawarskiemu hrabiemu jako Freiherr Reinhard Gemmingen- Guttenberg,hrabia Tsarogy. W następnych latach tytułował sie hrabią Welldone i ponownie oferował swoje wyroby – kosmetyki, wina, alkohole, kość słoniową. Zraził jednak wysłanników króla Fryderyka II swoimi opowieściami o transmutacji i tym, że porównał siebie do Boga. Królowi Fryderykowi osobiście oświadczył, że jest wolnomularzem. Osiadł w domu księcia Karla von Hesse-Kassel, gubernatora Schleswig-Holstein. Tam spędzał czas na studiowaniu ziołolecznictwa i chemii. Księciu oświadczył, że jest Franciszkiem II Rakoczym, księciem Siedmiogrodu. Zmarł nagle 27 lutego 1784 roku. Pogrzeb odbył sie 2 marca co odnotowano w ksiegach parafialnych kościoła w Eckernförde. Gdy jednak kilka dni później otwarto trumnę okazała się pusta. Niemal rok po przypuszczalnej śmierci Hrabia de Saint-Germain wystąpił - co potwierdzają źródła - na wielkim spotkaniu okultystów 15 lutego 1785 roku w Wilhelmsbad w towarzystwie alchemika Cagliostro, lekarza Franza Masmera i francuskiego pisarza i filozofa Luois - Claude`a Saint Martin. Kolejne pogłoski o nadal żyjącym Saint Germainie pojawiły się w Paryżu w 1835 roku. W 1836 roku pojawił się na pogrzebie Karla von Hessen-Kassel, gdzie rozpoznało go wielu spośród tysięcy przybyłych. Lord Lytton nazwał go w 1842 roku bliskim przyjacielem, zaś w 1867 roku hrabia wziął udział w spotkaniu Wielkiej Loży Mediolanu. Ostatni raz z Saint-Germainem spotykała się w 1896 roku teozof dr Annie Besant (kontynuatorka prac Heleny Blavatzky). Saint-Germain korespondował z Wolterem, który nazwał go człowiekiem, który wie wszystko i żyje wiecznie. W listach do Woltera miał pisać o swoich proroctwach - na przykład o rewolucji francuskiej czy dwóch wojnach światowych. Jego postać zainspirowała Aleksandra Dumasa do napisania książki o hrabii Monte Christo. Jako ciekawostkę można dodać, że 28 stycznia 1972 roku były kochanek francuskiej piosenkarki Dalidii, Richard Chanfray oznajmił, że jest hrabią Saint Germainem. Powiedział również, że Ludwik XV nadal żyje. W 1983 roku Chanfray odebrał sobie życie. Jego zdjęcia, oraz jedyny zachowany portret Hrabii de Saint-Germain są widoczne powyżej i poniżej.

Nauka o samoprzemianie	O alchemii	Studium alchemii
Złota Księga

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder