Tajemnica wodospadu -Johansen Joru nn

SERIA: Tajemnica Wodospadu

Życie z Haraldem nie wygląda tak, jak Tannel sobie wyobrażała. Mężczyzna odebrał jej dziecko i trzyma ją pod kluczem w sypialni. Wkrótce Tannel zaczyna obmyślać plan ucieczki. Tymczasem Amalie jest w ciąży, a Ole obiecuje, że skończy z piciem. Pewnego wieczoru otrzymuje kolejną przestrogę. Głos ostrzega ją, że postać w kapturze jest blisko. Następnego dnia Amalie i Tron jadą konno przez las...

Tron gwałtownie wstrzymał konia, aż uniosła się wokół chmura kurzu. Amalie napięła lejce i podjechała do niego.
- Widziałem tam tego człowieka w kapturze! - wykrzyknął Tron. - Szedł w stronę wodospadu.
- To nie może być ten sam człowiek, którego ja spotkałam jako dziecko - rzekła Amalie. - To takie dziwne.
Czy to możliwe, że jest ich kilku?

Amalie próbuje jak najlepiej opiekować się młodszą siostrą Sofie, lecz dziewczynka niekiedy sprawia kłopoty. Wiele osób uważa, że nie zachowuje się całkiem normalnie. Życie Amalie nie ułatwia fakt, że do Tangen przybywa w odwiedziny brat bliźniak Olego i zostaje tu na dłużej.

Któregoś dnia Amalie wybiera się do Furulii. Ku swemu przerażeniu zauważa przed domem powóz doktora. Okazuje się, że jej matka leży na łożu śmierci.

Jest rok 1865, Norwegia. Amalie, ośmioletnia dziewczynka, przypadkiem widzi, jak zakapturzony mężczyzna wrzuca do wodospadu młodą kobietę. Wspomnienie tego wydarzenia prześladuje ją latami. Kim była ofiara? Dlaczego została zamordowana? I czy morderca nadal czai się gdzieś w pobliżu? Dziesięć lat później Amalie zakochuje się w chłopcu o imieniu Mitti. Młodzi spotykają się potajemnie, gdyż rodzice dziewczyny nie zgadzają się, by ich córka związała się z ubogim Finem. Wybrali dla niej innego kandydata na męża...

Amalie leżała na brzegu rzeki, tuż obok wodospadu, ukryta przed Złym. Przywarła do ziemi, widząc, jak ciało kobiety odbiło się od stromej ściany, a potem runęło w dół, rozbryzgując wodę. Dziewczynka czuła pulsowanie w skroniach, pot zalewał jej oczy, ze strachu nie mogła się ruszyć. Mignął jej jeszcze skraj sukni nieszczęsnej kobiety, a potem wszystko zniknęło w głębinie.

Mitti musi wyjechać z Fińskiego Lasu. Amalie wie, że mogą się spotkać jeszcze tylko jeden jedyny raz, podczas tańców w noc świętojańską. Choć Olemu na pewno to się nie spodoba, dziewczyna umawia się z Mittim. Niespodziewanie pojawia się tajemniczy nieznajomy z nożem u pasa.

Gdy znów się rozejrzała, zauważyła, że wiele osób przygląda się im podejrzliwie. Nagle poczuła, że ktoś dotknął jej pleców. Odwróciła się i zobaczyła przed sobą zamglone oczy Fina.
- Czy huldra poświęci mi jeden taniec? - zapytał.
Próbował trzymać się prosto, lecz chwiał się w tył i w przód. Ten człowiek musiał wlać w siebie naprawdę dużo alkoholu. Zakrawało na cud, że jeszcze nie leżał nieprzytomny.

Amalie nie zdołała powiedzieć Mittiemu, że jest zaręczona z Olem. Dowiedział się o tym od innych, a ona z bólem patrzyła, jak bardzo go to zraniło. Ole tymczasem zrobił się zazdrosny i podejrzewa, że Amalie nadal kocha Mittiego. Odkłada ślub i prosi narzeczoną, by zdecydowała, czego właściwie pragnie.

W holu doszły ją przyciszone głos, otworzyła drzwi do saloniku i już miała wejść, gdy nagle stanęła jak wryta. Wewnątrz, przy okrągłym stoliku, siedział Ole, a naprzeciwko Mitti! Nie mogła się pomylić. W oczach Olego płonęła zazdrość, a Mitti najwyraźniej czuł się nieswojo w towarzystwie lensmana. Na widok obu mężczyzn żołądek Amalie skurczył się boleśnie. Skąd się ten Mitti wziął? Przecież może wszystko zepsuć.