Religijne

Gatunek: Dramat, Religijny
Produkcja: Varnel Productions

Rada to przejmująca historia rozgrywająca się w duszy człowieka. Bohaterowie to sześciu członków rady nadzorczej: Umysł, Pamięć, Emocje, Serce, Wola i Sumienie. Dyskutują i głosują w sprawie na pozór błahej, do momentu gdy współpracownik bohatera wskazuje na problem mający konsekwencje w wieczności. Od teraz stawka nie może być większa. Stawiając czoła potężnemu aktowi oskarżenia, dochodzi do zdemaskowania obłudnego samousprawiedliwiania się rady. Zmaga się ona z podjęciem ostatecznej decyzji, wymaganej od każdego człowieka. Ta krótka wymyślona historia filmowa pokazuje sposób, w jaki Bóg przemawia do twojej duszy, gdy rozmyślasz nad swoim wiecznym przeznaczeniem.

Napisy PL.
czas trwania: 1 h 44 min.

Charbel urodził się w ubogiej rodzinie chrześcijańskiej w północnym Libanie. Na chrzcie otrzymał imię Józef (Youssef). Już jako dziecko odznaczał się wielką pobożnością, zamiłowaniem do modlitwy i samotności. W wieku 23 lat wstąpił do maronickiego klasztoru w Annaya, gdzie otrzymał zakonne imię Szarbel (Charbel). W Zakonie odznaczał się wielką miłością bliźniego i posłuszeństwem. Z czasem ojciec Szarbel przeniósł się do znajdującej się w pobliżu klasztoru pustelni pod wezwaniem świętych Piotra i Pawła. Żyjąc w odosobnieniu prowadził niezwykle ascetyczny tryb życia, poszcząc i umartwiając się, większość czasu spędzając na modlitwie. W pustelni żył 23 lata. 16 grudnia 1898 roku podczas odprawiania mszy świętej dostał udaru mózgu. Zmarł w Wigilię Bożego Narodzenia – 24 grudnia 1898 roku.
Po pogrzebie ojca Szarbela miało miejsce niezwykłe zjawisko. Nad jego grobem pojawiła się jasna poświata, utrzymująca się przez wiele tygodni. Spowodowała ona, że do grobu pustelnika zaczęły przychodzić co noc rzesze wiernych i ciekawskich. Bardzo wiele osób za wstawiennictwem św. Charbela doznało cudów.
5 grudnia 1965 roku, na zakończenie Soboru Watykańskiego II papież Paweł VI ogłosił ojca Szarbela Makhloufa błogosławionym.
9 października 1977 roku w Watykanie Paweł VI kanonizował ojca Szarbela