Gwiazdozbiór kata - Dębski Rafał.rtf

Królestwu Valdemar zagraża mistrz sztuk czarnoksięskich, Ancar z Hardornu. Księżniczka Elspeth, herold i następczyni tronu", wyrusza po pomoc do doliny Klanu Tayledras.Tam, między Sokolimi braćmi, chce zgłębiać tajniki magii. Kraina Tayledras nie jest jednak bezpiecznym schronieniem - księżniczkę Elspeth porywa wir wojny i magii. Kamień - serce, z którego Klan czerpał magiczną moc, został zniszczony i zamieniony w źródło zła. Elspeth i jej sprzymierzeniec, Mroczny Wiatr, muszą walczyć o ocalenie ludu.

Odcięty od głównej armii cesarza Charlisa i zamknięty w fortecy na wrogim terytorium Hardornu, książę Tremane musi walczyć o życie własne i podległych mu żołnierzy. Sytuację utrudniają gwałtowne i groźne magiczne burze, które pustoszą kraje i powodują naturalne zakłócenia. W odległym Valdemarze adepci magii i uczeni szukają sposobu na powstrzymanie burz, dopóki sojusz z Karsem gwarantuje bezpieczeństwo. Dla Karala i An'deshy wyprawa po magiczną broń do wieży Urth na Równinach staje się podwójnym wyzwaniem. Stawką w grze jest nie tylko ich przyjaźń, ale i ocalenie państw sojuszu.

Nieokiełznane moce magii zbierają swe żniwo. Już wielu heroldów i magów zginęło w walce o utrzymanie pokoju. Nawet vanyel, najpotężniejszy spośród wszystkich magów heroldów, znalazł się u kresu sił. Jednak nie dane jest mu zaznać spokoju, zwłaszcza że do jego Towarzysza, Yfandes, dociera wezwanie, którego nie sposób zlekceważyć. Owo wezwanie to pełne rozpaczy wołanie o pomoc, które prowadzi maga heroldów oraz jego Towarzysza w sam środek magicznej rzezi w sąsiednim krolestwie. Przytłoczeni zastanym tam spustoszeniem Vanyel i Yfandes podejmują próbę rozwiązania tragicznej zagadki. Czyżby to młody książę Tashir, świeżo wybrany herold, który nie potrafi zapanować nad swą magiczną mocą, ponosił odpowiedzialność za zniszczenia? A może jest on tylko pionkiem w ważniejszej, śmiertelnej grze? Jeśli jest tak w istocie, to czy Vanyelowi uda się odnaleźć i pokonać władcę mrocznych mocy, rzeczywistego winowajcę zbrodni, zanim ten uderzy ponownie?

Najpierw wyobraź sobie pajęczynę gwiazd. Wyobraź sobie, jak rozciąga się coraz szerzej i szerzej. Przemierzają ją statki. Przepływają informacje. W sercu tej pajęczyny, w jej środku, sercu i umyśle znajduje się gwiazda. To Wspólnota. A potem wyobraź sobie w ogromnym mroku pojedynczy sznur gwiazd, ścieżkę zapraszającą do oddalenia się od tej pajęczyny, ścieżkę, po której mogą podróżować statki. Dalej leży skarb, niewielkie jezioro słońc typu G5, niemal krąg idealnych gwiazd, znajdujących się w bliskim wzajemnym sąsiedztwie. Tędy, powiada to pasemko. Po tak trudnej podróży nagroda. Bogactwo. Surowce. Lecz wzdłuż tego sznura gwiazd napływa szept, cień szeptu, złudzenie szeptu. Pajęczyna gwiazd słyszała już coś takiego. Są tam inni, bardzo daleko, bardzo niewyraźni, nie mający znaczenia dla naszych spraw. Czy powinniśmy byli ich słuchać?