Moje drzewko pomarańczowe Jose Mauro De Vasconcelos.zip

Jest to kompletna książka w wersji audio
(czytanej przez lektora)
===========================================================================
Zezé, chłopiec z bardzo ubogiej rodziny, nieprzeciętnie wrażliwy i inteligentny, stwarza sobie świat fantazji, w którym chroni się przed otaczającą go brutalną rzeczywistością, obdarzając ludzkimi przymiotami zwierzęta i rośliny. Ukochane drzewko pomarańczowe staje się jego jedynym przyjacielem, któremu zwierza się ze swych nieszczęść oraz opowiada o dziecięcych psotach i figlach.

W nieprzyjaznym świecie dorosłych Zezé znajduje jednak czasem wsparcie i uczucie; przede wszystkim u Portugalczyka, Manuela Valadaresa, który w pewien sposób zastępuje mu ojca.

Jednakże życie zbyt wcześnie uczy chłopca, czym jest cierpienie. Niewinne i beztroskie dzieciństwo zostaje na zawsze przerwane przez przedwczesne doświadczenie bólu i tęsknoty
======================================================================
Autor: mifitka
Książka: Moje drzewko pomarańczowe (Vasconcelos José Mauro de) [do książki dodano opisy lub recenzje]
Data dodania: 2008-06-17 16:55
Recenzja nagrodzona!

Już od pierwszych stron wiedziałam, że będzie to jedna z moich ulubionych książek. Czytałam ją więc bardzo powoli, ostrożnie, z pewnego rodzaju namaszczeniem i przeczuciem, że właśnie dzieje się coś istotnego. Uparcie delektowałam się każdym zdaniem, tak, aby choć na chwilę odsunąć moment jej zakończenia... bo jedyną wadą „Mojego drzewka pomarańczowego” pozostaje jego objętość, zdecydowanie zbyt mała.

Nie odważę się pisać dokładnie, o czym opowiada książka, aby nie zniszczyć choć w najmniejszym stopniu wrażenia, jakie wywarło na mnie „Moje drzewko pomarańczowe”. A wrażenie to było niezaprzeczalnie pozytywne.

Oto autor wprowadza nas w życie pięcioletniego chłopca poruszającego się na granicy dwóch światów: brutalnego realizmu, który przyszło mu boleśnie odczuć na własnej skórze i magicznej iluzji, w którą ucieka przed tym pierwszym. Kontrast pomiędzy tymi dwiema rzeczywistościami zaznacza się bardzo wyraźnie od początku powieści i widoczny jest w wielu aspektach. W „Moim drzewku pomarańczowym” znajdziemy więc dużą dawkę uroczego w swojej prostocie humoru, który emanuje z naiwnych pytań pięcioletniego Zezé o każdy niemal aspekt rzeczywistości. Jednak dla równowagi autor częstuje nas gorzką pigułką domowego życia chłopca, uwidacznia cały tragizm jego dzieciństwa, a właściwie przedwczesnej dorosłości. Treść książki sprawi, że praktycznie cały czas pozostawać będziemy, tak jak Zezé, rozdarci pomiędzy tym, co dobre, lekkie i piękne, a tym, co prawdziwe i nieuniknione. Autor sięgnie do najgłębszych pokładów naszego współczucia, wydobędzie na wierzch skrywaną często gdzieś głęboko wyrozumiałość i maskowaną przez obojętność chęć czynienia dobra. Powie nam raz jeszcze, że każdy człowiek potrzebuje życzliwości i ciepła, a być może sprawi też, że w końcu w to uwierzymy.

Inaczej zapewne odbiera każdy czytelnik „wyjątkowość” utworu, różne musi on spełniać kryteria, by zaspokoić oczekiwania odbiorców. I jest to oczywiste. I jest to bardzo dobre. Dla