1913_Student z Pragi (Paul Wegener).mpg

DVDRip

ekranizacja opowiadania Edgara Allana Poe, polecam:-)

„Kino francuskie lat 20. ubiegłego wieku dalekie było od twórczej stagnacji. Przeżywało artystyczny ferment, który nigdy później w dziejach kina nie miał takiej mocy i intensywności. Historycy filmu określili tę nagłą eksplozję twórczej inwencji francuskich filmowców jako „awangarda francuska”. W skład tego szczególnego w kinach nurtu nowatorskich, często o charakterze eksperymentalnym poczynań artystycznych wchodził impresjonizm (zwany też Pierwszą Awangardą), a także film czysty oraz surrealizm (zwany Drugą Awangardą). To, co łączyło przedstawicieli różnych kierunków francuskiej awangardy, to zainteresowanie formą, związki z sztukami plastycznymi oraz posługiwanie się zagęszczonymi środkami wyrazu znanymi ówczesnemu kinu. Elementy te odnajdziemy również w filmowym impresjonizmie, który tworzyła nieformalna grupa artystów na czele z Louisem Delluciem, Ablem Gance, Geramine Dulac, Marcelem L'Herbier`Em oraz Jean`m Epsteinem. Zainspirowani malarstwem impresjonistycznym filmowcy starali się z pomocą możliwości filmu (ruch, montaż, zdjęcia nakładane) przedstawiać stany psychiczne, wspomnienia, marzenia czy też sny. Najdoskonalszym obrazem francuskich impresjonistów prezentujący na ekranie poetykę sennego koszmaru jest film Jean Epsteina, „Upadek z domu Usherów” z 1928 r. Dzieło Epsteina zamknęło rozdział francuskiej awangardy, choć ze stylistyki impresjonizmu filmowcy nigdy nie zrezygnowali. Możemy odnależć ją m.in w twórczości Jeana Renoir`a, Akiry Kuroswy, czy Petera Weira.

"Narzeczona Frankensteina" Jamesa Whale’a to jeden z tych wyjątkowych horrorów, które nie tylko wytyczyły nowe drogi dla rozwoju gatunku, ale też, mimo upływu lat, nie przestają fascynować. Film, który pod każdym względem przerósł swój legendarny pierwowzór z 1931 roku, stawiany jest w jednym rzędzie z "Gabinetem doktora Caligariego" Wiene, "Psychozą" Hitchcocka i "Nocą żywych trupów" Romero. W rzeczy samej, niewiele innych filmów grozy wytrzymuje porównanie z "Narzeczoną Frankensteina", i to nie tylko pod względem skali nowatorstwa użytych środków.

Pierwszy liczący się horror w kinie dźwiękowym i jeden z najważniejszych w ogóle, jeśli wziąć pod uwagę jego nieustający wpływ na pop-kulturę oraz nieśmiertelność wizerunku wampira stworzonego przez Belę Lugosi. Olbrzymi sukces komercyjny filmu zainicjował ponadto jeden z największych horrorowych boomów w dziejach kina, w ramach którego powstały w Hollywood w latach 30. i 40. tak klasyczne dziś pozycje gatunku, jak "Frankenstein", "Mumia", "King-Kong", "Dziwolągi", "Niewidzialny człowiek" i "Wilkołak". Po latach "Dracula" Browninga pozostaje, zarówno w swych wadach jak i zaletach, jednym z najbardziej poetyckich dokonań kina grozy.