Jean Gabin

Jean Gabin, właśc. Jean-Alexis Gabin Moncorgé (ur. 17 maja 1904 w Paryżu, zm. 15 listopada 1976 w Neuilly-sur-Seine) – francuski aktor filmowy i teatralny.
Urodził się w rodzinie z tradycjami aktorskimi i – pomimo początkowej niechęci – jako nastolatek rozpoczął statystowanie w sztukach teatralnych. Karierę rozpoczął na scenie Folies Bergère, a od początku lat trzydziestych zaczął pojawiać się na ekranie filmowym. Pierwsze filmy, w których występował Jean Gabin, ostro malowały czarne strony życia, wskazując na nie jako na przyczyny postępowania ludzi, nie zawsze złych z natury, choć często przywodzonych do zła przez biedę i przeciwności losu. Podobieństwo ról w filmach tzw. realizmu poetyckiego stworzyło złączoną z Gabinem postać fatalistycznego, cichego antybohatera, człowieka osamotnionego i zdeklasowanego, choć mocnego.
Przed wojną wystąpił w 2 znaczących francuskich filmach: Towarzyszach broni (film znany na Zachodzie jako Wielkie złudzenia – La Grande Illusion) oraz w Ludziach za mgłą.
2 września 1939 został wcielony do francuskiej marynarki wojennej i brał udział w walkach. Po klęsce Francji wyjechał do Hollywood, gdzie przebywał krótko i nie odegrał znaczącej roli. Po zagraniu w dwóch filmach zgłosił się w 1943 na ochotnika do oddziałów Wolnej Francji i brał udział w operacji normandzkiej. W wojsku pozostał do końca wojny.
Po wojnie wrócił do filmu. Grał sporo, ale przyjmował jedynie role w ambitnych filmach. Odrzucił propozycję zagrania roli Jo w filmie Cena strachu. Sądził bowiem, że jego fani mogą źle odebrać to, iż gra tchórza (rolę ostatecznie przyjął Charles Vanel). Tworzył wiele różnorodnych postaci, z których najpopularniejszą stał się inspektor Maigret. Pomimo że jego nazwisko było rozpoznawane na świecie, nie zdecydował się już więcej wystąpić w hollywoodzkich produkcjach. Uważany jest za jednego z największych aktorów francuskich.
Współpracował z największymi reżyserami francuskimi, m.in.: Julienem Duvivierem, Jeanem Renoirem i Marcelem Carné. Dwukrotnie zdobył Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszego aktora na MFF w Berlinie i dwukrotnie Puchar Volpiego dla najlepszego aktora na MFF w Wenecji. W 1953 został uhonorowany przez francuskie dziennikarki nagrodą Lemon Prize, jako najbardziej złośliwy francuski aktor. Za swoje zasługi został odznaczony Legią Honorową IV klasy. W 1976 przewodniczył pierwszej ceremonii wręczania francuskich nagród filmowych – Cezarów.
Był trzykrotnie żonaty: 1. Gaby Basset (1925–1930), 2. Suzanne Marguerite Jeanne Mauchain (1933–1939; rozwód), 3. Dominique Fournier (1949–1976; rozwód). Z 3. żoną miał troje dzieci: Florence (ur. 1950), Valérie (ur. 1952) i Mathias (ur. 1956). Jego wieloletnią kochanką była Marlena Dietrich, która nazywała go „miłością swojego życia”. Jego pasją była hodowla rasowego bydła.
Zmarł na białaczkę w podparyskiej miejscowości Neuilly-sur-Seine. Jego ciało zostało skremowane i rozsypane z wojskowymi honorami do morza z okrętu „Détroyat”.

1937 - Pepe le Moco	1937 - Towarzysze broni	1938 - Bestia ludzka
1938 - Ludzie za mgłą	1949 - Mury Malapagi	1958 - Na wypadek nieszczęścia
1958 - Pułapka	1959 - Śmierć na klęczkach	1963 - Komisarz Maigret - Lognon i gangsterzy

Nie ma plików w tym folderze