Biały pałac [White Palace] (1990) by Lapet.avi

Film Mandoki dotyczy szczególnego zjawiska, alkoholizmu kobiet. "Mylne jest dość powszechne przekonanie, że alkoholizm dotyka wyłącznie mężczyzn. Kobiety też chorują, tylko ciężej, bo częściej piją samotnie i zwykle dużo później zwracają się o pomoc" - pisze w "Wybieram wolność" Ewa Woydyłło. Bohaterka mieszka w pięknym domu, ma dobrego męża i dwójkę ślicznych dzieci. Jest pracownikiem naukowym. Lubi alkohol, lubi z koleżankami wyskoczyć do baru, zaś mężem na bankiet. Problem zaczyna się, gdy w środku nocy wstaje, by napić się z ukrytej w bieliźnie lub koszu na śmieci butelce. Tzw. oś alkoholowa wciąga ją z coraz większą szybkością. Potrafi uderzyć dziecko lub zgubić je podczas zakupów, wreszcie upada po pijanemu pod prysznicem. Niespodziewanie wszyscy dowiadują się, że stosunki w ich rodzinie są chore. Mąż prawie nie bywa w domu (pracuje jako pilot samolotów pasażerskich), dzieci boją się matki, której nie poznają, a ona sama utraciła kontrolę nad własnym życiem. Potem rzecz dotyczy metod terapii, odkrywania siebie na nowo, piętna trzeźwego alkoholizmu.

Reżyser dość zręcznie ukazał trudy terapii i problemy związane z powrotem do rodziny, która nadal nie rozumie istoty przemiany bohaterki. Jest niespodziewanie wyciszona i szczęśliwa, chętniej przebywa z innymi uczestnikami terapii, nawiązuje nowe przyjaźnie. Również udziela się w ruchu AA i czerpie z tego satysfakcję. Mąż i dzieci z konieczności idą w odstawkę. To rodzi kolejne konflikty i nieporozumienia. Stosunki panujące w tej rodzinie są wiernym odbiciem prawdziwych stosunków między osobą uzależnioną i koalkoholikami, jakie spotkać można w rzeczywistości. Potwierdza to bogata literatura dotycząca problematyki AA. I za to głównie należy się uznanie dla Luisa Mandoki.