Nicolas Poussin (2) 2.mp3

Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu...
Nicolas Poussin na swych obrazach lubił przebudowywać Wieczne Miasto - przestawiał budynki, podwyższał fasady, dodawał detale. Malarz epoki baroku był w pewnym sensie typem malarza renesansowego.
- Miał szeroki wachlarz zainteresowań. Sięgał po pisma teoretyczne dawnych malarzy, znał literaturę starożytną, zasady perspektywy, geometrii, optyki, bywał na dworach, w muzeach i galeriach, wciąż się rozwijał - wyjaśnia dr Bożena Fabiani, historyk sztuki.
Jego pasją, i wydaje się, że ulubionym tematem, był Rzym, w którego centrum mieszkał.

Dzisiejsza stolica Włoch, w czasach Poussina (1594-1665) była misterną kombinacją wiosek, winnic, skupisk kamienic, kościołów i dworów, a wszystko to poprzetykane dziedzictwem antycznym. Malarz, o którym mowa, cenił architekturę starożytną, ale nie lubił malować ruin. Dlatego rozpadające się monumenty, świadectwa zeszłych epok, na swoich obrazach rekonstruował, domalowywał. Uwieczniał Rzym i z bliska, i z daleka, z nad rzeki i z góry, gdzieniegdzie dodając dodatkowe elementy, jak obelisk, studnię, fontannę i inne. W ten sposób Nicolas Poussin komponował swoje miasto, kipiące życiem.

Włoskie miasto to źródło natchnienia i pomysłów Poussina. Nie dziwi więc fakt, że większość przedstawień czy to antycznych, czy religijnych umieszczał właśnie w "wiecznym mieście", często nad brzegiem Tybru, który w danym przedstawieniu miał być np. Nilem. Greka Diogenesa z obrazu "Pejzaż z Diogenesem" (dziś w Luwrze) przebrał w rzymskie szaty.
Dr Bożena Fabiani przyznaje, że lubi zagadki zostawione nam przez Poussina, z lupą ogląda jego prace zastanawiając się co jest prawdziwe, a co dodane przez malarza.

- Ciekawy jest sposób konstruowania kompozycji, jaki stosował Nicolas Poussin - opowiada dr Bożena Fabiani. - Najpierw powstawał szkic, następnie artysta lepił z gliny figurki danego przedstawienia, które umieszczał w pudełku i podglądał przez otwór. Wtedy ewentualnie przestawiał kompozycję, a następnie malował. Używał błękitu, popielatej-zieleni, żółcieni, czerwieni o zmiennym nasyceniu oraz wariacji tych czterech kolorów.