Mushishi -07.txt

W niezurbanizowanym świecie, gdzieś po bezkresnych dolinach i lasach, wędruje człowiek o imieniu Ginko. Trudzi się on profesją niezwykłą, ponieważ podczas swoich wędrówek bada istoty zwane mushi. Tylko nieliczni zdają sobie sprawę z ich istnienia, inni najczęściej przypisują rolę mushi zjawiskom nadprzyrodzonym – magii lub klątwie. Mushi zaś, jako istoty niezwykłe, są niedostrzegalne, ale również i niepojęte dla przeciętnego człowieka. Jako byt, jedyne co można o nich powiedzieć to fakt, że żyją, ale na zupełnie innym poziomie świadomości niż jakiekolwiek inne istoty. Czasami przynoszą „obdarowanemu” nowe możliwości, np. wizje przyszłości czy nawet kontrole nad siłami natury. Częściej jednak dar okazuje się być przekleństwem, a mushi stają się przyczyną wielu problemów. Wśród mushishi (ludzi zgłębiających wiedzę o mushi) istnieją różne szkoły; jedni traktują je jak szkodniki, które trzeba tępić, inni ubóstwiają niezrozumiałe istoty, istnieje także grupa ludzi, takich jak Ginko, którzy próbują zachować harmonię i koegzystencję „świata” mushi i ludzi. Jednak myli się ten, który sądzi, że Ginko jest zwykłym znachorem czy podróżującym badaczem. W swoich wędrówkach często będzie musiał stawić czoła nie tyle samym mushi, co otoczeniu i ludziom, który w swej ułomnej naturze popełniają błędy i nie potrafią ich naprawić... Zauważymy, że poza badaniem mushi, Ginko często wystąpi w roli spowiednika , a nawet kaznodziei w swej nie mającej końca podróży.

Jak już wspomniałem, fabuła „Mushishi” jest całkowicie epizodyczna, a poszczególne opowieści łączy jedynie osoba głównego bohatera. Nie ma tu odcinków znacznie lepszych od pozostałych. Jeden dowolny epizod jest w zasadzie reprezentatywny dla całości. Historie te często posiadają drugie dno, dla których „działalność” mushi jest jedynie pretekstem. Czasami są to opowieści banalne i proste, innym razem mamy okazję zobaczyć ludzi, którzy muszą skonfrontować się z całkowicie obcym i nieznanym światem mushi. Drugie dno tego tytułu nie polega jednak na wysublimowanej symbolice, odniesieniach kulturowych czy poruszaniu istotnych problemów społecznych. Sądzę, iż każdy oglądający to widz, będzie w stanie znaleźć tu interesujący morał. Dzieje się tak dlatego, że obok nadprzyrodzonych mushi, są tutaj ludzie, którzy, niezależnie od świata, w jakim żyją, nadal idą tropem natury ludzkiej; ranią bliskich, odrzucają lub boją się odrzucenia, są przerażeni, zbyt nieśmiali bądź wiecznie gonią za sukcesem. Świat przedstawiony w swojej powierzchowności przypomina feudalną Japonię. Nie zobaczymy tu jednak wielkich miast czy polityki. Jest tylko prowincja oraz ludzie ze swoimi prowincjonalnymi problemami.
Pozostaje więc tylko ocena „Mushishi” jako całości kompozycyjnej. Historia opowiedziana w „Mushishi” nie ma początku, końca, ani nawet czegoś, co można by nimi nazwać. Zarówno tempo jak i charakter opowieści są utrzymane w tym samym tonie narracyjnym, budując wrażenie harmonii i ładu w produkcji. Jednak czy byłbym sobą, gdybym nie wskazał choć jednej wady? Jest nią niewyrazisty koncept całości. „Mushishi” czasami opowiada historie, które nie reprezentują sobą nic, lub po prostu powtarzają wnioski z innych epizodów. Z całości nie wyłania się żaden wniosek ogólny, nie jesteśmy w stanie określić, jaka jest myśl przewodnia tytułu, i czy w ogóle takowa istnieje. Jest to wada mała dla przeciętnego widza, jednak myślę, że warto ten aspekt w przypadku ciekawszych produkcji brać pod uwagę. Nic ponadto na temat samej fabuły powiedzieć się praktycznie nie da.

Jedynym bohaterem, którego będziemy mieli okazję oglądać regularnie, jest wymieniony Ginko. Z początku enigmatyczny, można powiedzieć nawet nieprzyjemny w obejściu i nietowarzyski, z kolejnymi odcinkami staje się dla nas coraz bardziej zrozumiały i nawiązuje się pomiędzy nim a widzem delikatna nić zrozumienia i przywiązania. Zadziwiające natomiast jest nieprzeciętnie dobre zarysowanie postaci epizodycznych. Poznajemy je oczywiście zawsze przez pryzmat trapiącego ich problemu, zadziwiające jest jednak jak przez tak wąski problem poznajemy często całość ich osobowości. To niewątpliwie rzadkość we współczesnych anime.