09-Brida.mp3

Coelho Paulo - BRIDA

Opowieść o Bridzie, młodej irlandzkiej dziewczynie, i o jej duchowych poszukiwaniach. Na swej drodze Brida spotyka mędrca, który uczy ją, jak radzić sobie z lękami i własnym cieniem oraz kobietę, która wprowadza ją w arkana magii. Żadne z nich nie ma najmniejszych wątpliwości, że dziewczyna ma dar, ale tylko od niej zależy, jak go wykorzysta. Musi wybrać między uczuciem a pragnieniem przemiany. Musi odpowiedzieć sobie na najważniejsze pytania.

Wzruszająca opowieść o miłości i tęsknocie za Drugą Połową.


************************

„ Każdy potrzebuje zwierciadła, w którym mógłby się przejrzeć. Pewnie dlatego jedna połowa świata rozgląda się za swoją drugą połową…”

„ Miłość – dwie dusze w jednym ciele. Przyjaźń – jedna dusza w dwóch ciałach. Gdy miłość łączy się z przyjaźnią, powstaje wówczas jedność podwójna i zupełna…”

„Miłość jest jak narkotyk. Na początku odczuwasz euforię, poddajesz się całkowicie nowemu uczuciu. A następnego dnia chcesz więcej. I choć jeszcze nie wpadłeś w nałóg, to jednak poczułeś już jej smak i wierzysz, że będziesz mógł nad nią panować… Myślisz o ukochanej przez dwie minuty, a zapominasz o niej na trzy godziny. Ale zwolna przyzwyczajasz się do niej i stajesz się całkowicie zależny. Wtedy myślisz o niej przez trzy godziny, a zapominasz na dwie minuty. Gdy nie ma jej w pobliżu – czujesz to samo, co narkomani, kiedy nie mogą zdobyć narkotyku. Oni kradną, poniżają się, by za wszelką cenę dostać to, czego tak bardzo im brak. A ty jesteś gotów na wszystko, by zdobyć miłość.”

„Wszechświat zawsze pomaga nam spełnić marzenia, nawet najbardziej błahe. A ponieważ są to nasze marzenia, tylko my jesteśmy w stanie ocenić jak wysoką cenę za nie płacimy.”

„ Kiedy widzimy ciągle tych samych ludzi, stają się oni częścią naszego życia. A skoro są już częścią naszego życia, to chcą je zmieniać. Jeżeli nie stajemy się tacy, jak tego oczekiwali, są niezadowoleni. Ponieważ ludziom wydaje się, że wiedzą dokładnie, jak powinno wyglądać nasze życie.”

„ Biada temu, kto nie podjął ryzyka. Co prawda, nie zazna nigdy smaku rozczarowań i utraconych złudzeń, nie będzie cierpiał jak ci, którzy pragną spełnić swoje marzenia ale – kiedy spojrzy za siebie, bowiem zawsze dogania nas przeszłość – usłyszy głos własnego sumienia: A co uczyniłeś z cudami, którymi Pan Bóg obsiał twoje dni? Co uczyniłeś z talentem, który powierzył ci Mistrz? Zakopałeś te dary głęboko w ziemi, gdyż bałeś się je utracić. I teraz została ci jedynie pewność, że zmarnowałeś własne życie.”

„ Przeciwności losu, wyzwania, jakie człowiek napotyka na swej drodze, ułatwiają zajrzenie do własnego wnętrza.”