ATEIZM I AGNOSTYCYZM

Ateizm i agnostycyzm

Wiele milionów ludzi nie wyznaje żadnej religii ani nie wierzy w żadnego boga. To ateiści. Natomiast zdaniem agnostyków Bóg jest nieznany i raczej niepoznawalny. Nie oznacza to oczywiście, że osoby takie są wyzute z zasad, podobnie jak przynależność do jakiejś religii niekoniecznie musi być równoznaczna ze stosowaniem się do norm moralnych.

DO NIEDAWNA Bóg odgrywał znaczącą rolę w życiu mieszkańców Zachodu. Kto chciał być akceptowany przez społeczeństwo, musiał dawać dowody wiary w Boga.Jednakże dzisiaj sytuacja się zmieniła. Człowiek mający ustalone przekonania religijne uchodzi często za kogoś ograniczonego, dogmatycznego czy wręcz za fanatyka. Maleje zainteresowanie Bogiem i religią, a rośnie obojętność. Reformacja zapoczątkowana w XVI wieku ogromnie zmieniła stosunek ludzi do władzy — czy to religijnej, czy każdej innej. Obecnie wciąż toczy się walkę o prawa i o wolność słowa. Mimo iż większość nie wykroczyła poza granice tradycyjnej religii, niektórzy zajęli radykalniejsze stanowisko i zaczęli kwestionować dogmaty oraz podstawowe nauki istniejących kościołów. Inni natomiast stracili zaufanie do religii jako takiej, uświadomiwszy sobie jej odpowiedzialność dziejową za wojny, niesprawiedliwość i cierpienia.
ATAK NAUKI I FILOZOFII.
Na osłabienie pozycji chrześcijaństwa złożyło się nie tylko jego wewnętrzne rozbicie, ale też inne czynniki. Wątpliwości co do Boga i religii oraz sceptycyzm narosły również pod wpływem nauki, filozofii, laicyzacji i materializmu.
Rozwój wiedzy poderwał zaufanie do wielu nauk kościelnych, opartych na błędnej interpretacji pewnych fragmentów Biblii. Na przykład odkrycia takich astronomów, jak Kopernik i Galileusz, bezpośrednio zaprzeczały popieranemu przez Kościół geocentryzmowi, zgodnie z którym Ziemia znajduje się w centrum wszechświata. Kiedy zrozumiano prawa przyrody rządzące światem fizycznym, nie było już potrzeby przypisywać Bogu czy Opatrzności zjawisk uznawanych dotąd za niewytłumaczalne, chociażby takich jak grzmoty i błyskawice czy nawet ukazywanie się pewnych gwiazd i komet. Z niedowierzaniem zaczęto się odnosić do „cudów” oraz „ingerencji Bożych” w życie człowieka. Wszystko, co wiązało się z Bogiem i religią, nagle uznano za staroświecczyznę, toteż ludzie chcący uchodzić za nowoczesnych szybko się od Niego odwrócili i tłumnie przyłączyli się do kultu nauki.
Cios religii zadała teoria ewolucji. W roku 1859 angielski przyrodnik Karol Darwin (1809-1882) opublikował pracę O powstawaniu gatunków, jednoznacznie kwestionując biblijną naukę o stwarzaniu. Jak zareagowały na to kościoły? Początkowo kler w Anglii i innych krajach potępił ową teorię. Ale sprzeciw ten szybko osłabł. Zamiast bronić Biblii, chrześcijaństwo uległo presji naukowców i skwapliwie uchwyciło się popularnych poglądów. W ten sposób podkopało wiarę w Boga (2 Tymoteusza 4:3, 4).
Pod koniec XIX wieku krytycy religii przypuścili na nią śmielszy atak. Nie poprzestali na wytykaniu błędów kościołom — podważali nawet podstawy religii. Zadawali pytania w rodzaju: Kim jest Bóg? Dlaczego miałby być potrzebny? Jak wiara w Boga wpływa na społeczeństwo? Ludwik Feuerbach, Karol Marks, Zygmunt Freud, Fryderyk Nietzsche i inni wystąpili ze swymi koncepcjami z dziedziny filozofii, psychologii i socjologii. Teorie typu: „Bóg jest jedynie tworem wyobraźni człowieka”, „Religia to opium dla ludu” lub „Bóg jest martwy” sprawiały wrażenie nowych i pasjonujących na tle nudnych i bezsensownych dogmatów oraz tradycji kościelnych. Przyjęto te idee jak nową ewangelię.Dla niejednego religia stała się socjologicznym przeżytkiem, czymś pomagającym upamiętnić ważniejsze momenty w życiu — narodziny, ślub, śmierć.

•*´¨`*•.¸♥¸.•*´¨`*•
Podstawa wiary w Boga
Istnienia Boga dowodzą dwie księgi — „księga” stworzenia, czyli otaczająca nas przyroda, oraz Biblia. Stanowią one podstawę wiary milionów ludzi żyjących dawniej i dziś. Na przykład pewien król z XI stulecia p.n.e. poetycko wyraził swój zachwyt nad rozgwieżdżonym niebem, oznajmiając: „Niebiosa opowiadają chwałę Boga, a firmament głosi dzieło rąk jego” (Psalm 19:2). A w XX wieku imponujący widok naszego globu skłonił jednego z astronautów odbywających lot wokół Księżyca do przytoczenia słów: „Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię” (1 Mojżeszowa 1:1).
PRZYPADEK CZY PROJEKT Gdyby nie było Stwórcy, życie musiałoby się pojawić samorzutnie, przez przypadek. W tym celu określone substancje chemiczne musiałyby się ze sobą zetknąć we właściwych proporcjach. Konieczne przy tym byłyby odpowiednie warunki, między innymi temperatura i ciśnienie, a cały ów proces musiałby trwać przez ściśle określony czas. Co więcej, by życie mogło się na ziemi pojawić i utrzymać, ten splot przypadków musiałby się powtórzyć tysiące razy. A jakie są szanse, że takie zdarzenie zajdzie choćby jeden jedyny raz?

Jak przyznają ewolucjoniści, prawdopodobieństwo przypadkowego spotkania się odpowiednich atomów i molekuł, z których powstałaby zaledwie jedna prosta cząsteczka białka, wynosi 1 do 10113 (jedynka ze 113 zerami). Liczba ta jest większa od szacunkowej liczby wszystkich atomów we wszechświecie! Tymczasem matematycy uważają, że nie nastąpi już nawet takie zdarzenie, którego prawdopodobieństwo wyraża się liczbą mniejszą niż 1 do 1050. A przecież do tego, by zaistniało życie, nie wystarczy jedna prosta cząsteczka białka. Do funkcjonowania pojedynczej komórki potrzeba około 2000 różnych protein, prawdopodobieństwo zaś przypadkowego ich powstania wynosi 1 do 1040 000! „Choćby nawet czyjeś przekonanie lub wykształcenie pozwalało mu bez uprzedzeń przychylić się do poglądu, że życie powstało na Ziemi [samorzutnie], to ten prosty rachunek całkowicie przekreśla taką koncepcję” — oświadczył astronom Fred Hoyle.

Z drugiej strony przez poznawanie materialnego świata — od maleńkich cząstek elementarnych po olbrzymie galaktyki — naukowcy odkryli, że wszelkie znane zjawiska przyrodnicze przebiegają zgodnie z określonymi podstawowymi prawami. Innymi słowy, dostrzegli konsekwencję i ład we wszystkim, co zachodzi we wszechświecie, i zdołali to wyrazić za pomocą nieskomplikowanych formuł matematycznych. Profesor fizyki Paul Davies tak się wypowiedział na łamach czasopisma New Scientist: „Mało jest naukowców, którzy nie byliby pod wrażeniem wprost niepojętej prostoty i finezji tych praw”.

Szczególnie intrygujący jest fakt, iż prawa te obejmują pewne wielkości, których wartość musi być ściśle ustalona, by znany nam wszechświat mógł w ogóle istnieć. Do tych podstawowych stałych należy ładunek elektryczny protonu, masa niektórych cząstek elementarnych i Newtonowska stała grawitacyjna, na ogół oznaczana literą G. Profesor Davies pisze dalej: „Nawet minimalne zmiany niektórych spośród tych wartości radykalnie przeobraziłyby Wszechświat. Na przykład Freeman Dyson wykazał, że gdyby oddziaływanie między nukleonami (protonami i neutronami) zwiększyło się zaledwie o parę procent, Wszechświat byłby pozbawiony wodoru. Nie istniałyby takie gwiazdy jak Słońce, nie mówiąc już o wodzie. Życie — przynajmniej w znanej nam postaci — byłoby niemożliwe. Brandon Carter dowiódł, że znacznie mniejsze zmiany G przekształciłyby wszystkie gwiazdy w niebieskie olbrzymy bądź czerwone karły — z jednakowo fatalnymi następstwami dla życia”. Dlatego profesor Davies dochodzi do wniosku: „Nie sposób więc wykluczyć, że istnieje tylko jeden Wszechświat. Wobec tego nasuwa się interesująca myśl, iż nasza egzystencja, egzystencja świadomych istot, jest nieuniknioną konsekwencją logicznego działania” (kursywa nasza).
Co z tego wszystkiego wynika? Po pierwsze, jeśli wszechświatem rządzą określone prawa, to musi istnieć inteligentny prawodawca, który je sformułował czy ustanowił. Po drugie, skoro można odnieść wrażenie, że te powszechne prawa z góry zakładały powstanie zarówno życia, jak i warunków do jego podtrzymywania, w grę musi wchodzić celowe działanie. Ani planowość, ani celowe działanie nie są właściwościami ślepego przypadku, lecz dokładnie tymi cechami, których oczekiwalibyśmy od inteligentnego Stwórcy. I właśnie na to wskazuje Biblia, gdy mówi: „To, co o Bogu wiedzieć można, jest dla nich jawne, gdyż Bóg im to objawił. Bo niewidzialna jego istota, to jest wiekuista jego moc i bóstwo, mogą być od stworzenia świata oglądane w dziełach i poznane umysłem” (Rzymian 1:19, 20; Izajasza 45:18; Jeremiasza 10:12).

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder