-
8332 -
9396 -
4151 -
9198
38917 plików
6165,29 GB
Urodził się 4 sierpnia 1904 w Małoszycach pod Opatowem, zmarł w nocy z 24 na 25 lipca 1969 roku w Vence we Francji. Pochodził z zamożnej rodziny ziemiańskiej. Ojciec zajmował się działalnością przemysłową. On sam ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim i zaczął pracę w sądownictwie, ale po udanym debiucie tomem groteskowych opowiadań pt. „Pamiętnik z okresu dojrzewania” poświęcił się wyłącznie literaturze. Rozgłos w kręgu elity kulturalnej przyniosła mu pełna brawurowego humoru, nie pozbawiona filozoficznego przesłania, powieść „Ferdydurke”, której bohater, dorosły mężczyzna sprowadzony do roli nastolatka, boryka się ze skostniałymi konwencjami społecznymi
W sierpniu 1939 wybrał się w podróż do Argentyny, gdzie zastał go wybuch II Wojny Światowej, gdzie przebywał do 1963. Przez wiele lat doświadczał dotkliwej nędzy i dopiero w 1947 dostał skromną posadę w Banco Polaco, która pozwalała mu zaspokoić elementarne potrzeby i oddawać się pracy pisarskiej.
W 1951 nawiązał współpracę ze słynnym, wychodzącym w Paryżu, emigracyjnym miesięcznikiem „Kultura”. W 1953 na łamach tego czasopisma zaczął prowadzić swój „Dziennik”. Kontynuować go miał aż do końca życia, wydając sukcesywnie w formie książkowej kolejne tomy. To jego dzieło kluczowe - pozwoliło mu rozwiązać wiele nękających go sprzeczności, np. między autobiografizmem a fikcją, między samoistnością dzieła a jego funkcją w dramatyzowaniu stosunku łączącego autora z czytelnikiem, między dyskursywnym przesłaniem a bezinteresowną grą wyobraźni.
W tym czasie jego obecność na arenie literackiej, najpierw polskiej, później międzynarodowej, stawała się coraz bardziej widoczna. Ogłosił wówczas sztukę teatralną „Ślub”, będącą transpozycją jego interakcyjnej filozofii człowieka na całkowicie nowy język dramatyczny, uformowany na podłożu szekspirowsko-romantycznym, oraz satyryczną powieść „Trans-Atlantyk”, stylizowaną na staropolską gawędę, w której dokonał obrazoburczej rozprawy z najświętszymi stereotypami patriotycznymi i, po raz pierwszy, otwarcie wprowadził tematykę homoseksualną. W następnej powieści, „Pornografii”, rozgrywającej się w scenerii okupowanej przez nazistów Polski, odsłonił sekretne, mocno erotyczne i dewiacyjne motywacje kierujące niepodległościowymi konspiratorami, jak zresztą i bohaterami jego pozostałych utworów.
W 1963 na zaproszenie Fundacji Forda wyjechał na roczny pobyt do Berlina, gdzie nawiązał kontakt z niemieckimi pisarzami oraz zaprzyjaźnił się z austryjacką pisarką Ingeborg Bachmann. Literackim wyrazem doświadczeń z tego okresu stały się jego głośne „Berliner Notizen”.
Później przeniósł się do Francji, gdzie związał się z poznaną tam młodą kanadyjską romanistką, Ritą Labrosse, i osiadł na stałe w Vence, koło Nicei. Wówczas ukazuje się „Kosmos”. Wkrótce też publikuje „Operetkę”, nad którą pracował przez wiele lat. W tym czasie jest już sławny - tłumaczony na kilkanaście języków, grany na scenach całego świata, udzielający licznych wywiadów.
Po jego śmierci Rita Gombrowicz stała się oddaną propagatorką jego twórczości, m. in. publikując dwie dokumentalne książki: „Gombrowicz w Argentynie” oraz „Gombrowicz w Europie”.
- sortuj według:
-
0 -
0 -
0 -
0
1 plików
13,16 MB