-
8347 -
9129 -
4153 -
9218
38689 plików
6089,52 GB
Foldery
Ostatnio pobierane pliki
Gatunek: Przygodowy, Thriller, Akcja
Ocena: 7.0 ...
Maciej Bennewicz
Maciej Bennewicz
Gonzo ma depresję lub po prostu gorszy dzień
30 kwietnia 2013
Weekend majowy. Wszyscy się rozjechali. Kto żyw wyruszył w polskie góry, albo do Splitu lub Dubrownika, na Kretę lub na Rodos, albo też na działkę do szwagra. Krupówki i Sopocki deptak, podkrakowski Zakrzówek i warszawskie Pola Mokotowskie tętnią życiem. Gdy na spokojnym osiedlu ktoś wpada w wiosenny, imprezowy nastrój, a inni nie koniecznie – wówczas jego jest noc. Lecz również i tych, którzy nie mają ochoty imprezować – noc majowa to noc bezsenna. Z tego też powodu przyjechał do nas Gonzo. U niego bardziej imprezowo niż u nas, a my nigdzie nie wyjechaliśmy, gdyż u mnie jak zwykle huk roboty. Innych być może praca tak się nie ima, gdyż oni swej pracy nie lubią, a ja przeciwnie – twierdzi Gonzo. Ja ciągle coś robię i rzeczywiście z przyjemnością. Wczoraj skończyłem całodzienne zajęcia na studiach podyplomowych z coachingu, a przed wczoraj, w sobotę kolejną książkę, za to jutro mam do napisania artykuł i program na szkolenie, ale również w pierwszych dniach maja zaczynam pisać, zakontraktowaną na jesień, nową książkę, a przecież chwilę temu zamknęliśmy skład, okładkę i milion szczegółów jeszcze innej książki – o Wyspach Szczęśliwych. To wczoraj, jest już przedwczoraj, gdyż dzisiaj stało się jutrem, gdyż jest środek nocy.
Gonzo oczywiście pochwala moją pracowitość ze wszech miar, gdyż sam jest podobny. Złości się jedynie gdy ktoś mu wmawia, że łapie pięć srok za ogon. Lepiej pięć srok, niż jeden temat międlić przez kilka lat bez efektu – odpowiada. Rzecz jasna Gonzo nie jest typem imprezowicza. Gdy za oknem, pod podłogą lub na suficie ktoś tańczy i śpiewa całą noc refren: i tylko noc, noc, noc – Gonzo nie może się skupić, ani wsypać, jest rozdrażniony a chwilami nawet zrozpaczony. Gdy udało się jakoś wygłuszyć jedną imprezę w piątek o świcie, po negocjacjach z nieprzytomnymi sąsiadami; oczywiście w sobotę rozwinęła się kolejna impreza, u innych, która potrwała do niedzieli. W stanie kompletnego rozedrgania oraz irytacji Gonzo zadzwonił z prośbą o gościnę przez resztę majowego weekendu. Nie mogliśmy mu obiecać, że u nas będzie lepiej, ale sądząc po pustym parkingu i garażu, kto żyw wyjechał – więc jest szansa. Gonzo właśnie zajmuje się recenzowaniem dwóch prac magisterskich na swojej uczelni, a trzecią zajmuje się jako promotor, a że podchodzi do swych zajęć serio, rzeczywiście czyta, to co recenzuje.
Zadzwonił Łasabi, Gonzo choć na moją prośbę odebrał domowy telefon, gdyż ja miałem ręce w panierce, nie chciał z Łasabim rozmawiać. Ten z kolei przeszczęśliwy. Wybrał się wraz z przyjaciółmi oraz z rowerami, na wsypę Bornholm i choć jest zimno, co najwyżej 5, 6 stopni, oraz deszczowo, jest bardzo zadowlony. Mają zamiar objechać wyspę dookoła i spać pod namiotami. Początek był trochę nieudany, bo już na promie, niechcący spadł z roweru, ale wyspa ich oczarowała dlatego nie myśli, o lekkiej wszak, kontuzji.
- Wróci przeziębiony ze zwichniętą kostką ale i tak przez tydzień będzie opowiadał jak było cudownie i jaki to wyczyn objechać Bornholm na rowerze – mruknął Gonzo, gdy skończyłem rozmowę.
- Dlaczego tak nie lubisz Łasabiego? – spytałem.
- Nie to, że nie lubię. Łasabi jest dla mnie uosobieniem cech typowego Polaka, które mnie czasami drażnią. Udaje klasę średnią ale nie potrafi związać końca z końcem. Kupił rower za jakieś makabryczne pieniądze, z super lekką ramą z czegoś tam i setką najnowszych przerzutek, ale ani go na ten rower nie stać, ani nie umie na nim jeździć. Wziął ze sobą powieść Cabrè tylko dlatego, że była reklamowana w gazecie ale nie będzie miał czasu jej przeczytać. Przeczyta recenzję i będzie ją słowo w słowo powtarzał przy najbliższej okazji. Nie pojechał nawet do Chorwacji lub na Kretę, gdzie jadą wszyscy. On wyrusza na zimny Bornholm.
- Zazdrościsz mu. Wyliczasz wszystkie szczegóły, o których ja słyszę pierwszy raz, bo mu zazdrościsz. Siedzisz tu z nami, snujesz się jak niewyspane koty i sprawdzasz prace swoich studentów, którym i tak wisi, to czy je przeczytasz dwa razy czy tyko raz – powiedziałem odcedzając ziemniaki.
- Otóż to. W Polsce mamy największą liczbę studiującej młodzieży w Europie i jeden z najniższych poziomów czytelnictwa, a przeciętni maturzyści to głąby, po prostu nieuki. Od kilku lat nie robimy już na wydziale nawet wstępnych egzaminów prognostycznych, nieobowiązkowych. Robiliśmy je orientacyjnie, tak dla przyzwoitości. Dlaczego ich nie robimy? Gdyż większość studentów zdających na biologię, nie jest w stanie podać wzoru na sól kuchenną, nie mówiąc o odpowiedzi na pytanie ile komórek mają organizmy jednokomórkowe, oraz ile atomów wodoru ma cząsteczka wody. Pytam ostatnio takiego studenta pierwszego roku, który na pytanie: jaką funkcję u pantofelka pełnią wodniczki tętniące, odpowiedział, że są to tętnice; pytam: dlaczego przyszedł studiować biologię? A on na to, że jego dziewczyna poszła, to on też.
- A może tak coś optymistycznego Gonzo? – powiedziałem. – Może opowieść o jakimś zdolnym studencie, albo jakichś przymiotach Łasabiego, albo ogólnie o przymiotach Polaka?
- Nie dziś, dzisiaj musiałbym naśladować ten twój dobrystyczny nastój, ten rodzaj psychomanipulacji, który wywierasz na sobie i innych próbując tak bardzo uwierzyć, że możemy, potrafimy jeśli tylko zechcemy, że drzemie w nas motywacja i dobre intencje. Rozumiem, że w ten sposób bronisz się przed nieuniknioną depresją biorącą się z refleksji, że otacza nas ciemnota i głupota, uproszczona wizja świata, chamstwo, egocentryzm i pazerność i tak naprawdę nic nie możemy zrobić. No, może jedynie możemy uciec, wyjechać do Szwajcarii albo Finlandii, do jakiejś lepiej zorganizowanej enklawy, odizolowanego azylu. Jednak wiesz, że nie wyjedziesz, bo cię na Szwajcarię nie stać.
- Wierz mi, nie chciałbyś mieszkać w Szwajcarii, w której sąsiad zadenuncjowałby cię pierwszego dnia, że zbyt długo świecisz lampkę w nocy, a policjant wlepiłby ci mandat, gdy ustawiłbyś samochód rurą wydechową w stronę budynku. Owszem miałbyś ciszę w majowy weekend jak w obozie koncentracyjnym. Perfekcyjne, germańskie, kalwińskie zarządzanie za cenę wolności i spontaniczności. To ja już wolę sto razy Polskę.
- Wiem – burknął Gonzo. – Dlatego tak usilnie pracujesz w nadziei, że to odmieni choćby twoje własne życie. Doskonale to rozumiem, jestem taki sam, ale mnie od ciebie różni mniejsza doza cynizmu.
- Wmawiasz mi cynizm?
-Tak mój drogi – odparł Gonzo – cyniczne jest udawanie, że żyjemy w dobrym świecie, wśród dobrych ludzi. Wystarczyłaby iskra żebyś został zjedzony do kosteczki, sprzedany przez swoich współpracowników, wydany przez wczorajszych przyjaciół. Wiesz o tym doskonale, ale właśnie z tego powodu nie możesz się do tego przyznać, bo byś zwariował ze swoją wrażliwością.
- Gonzo ty masz depresję – powiedziałem nakładając mu na talerz pachnące ziemniaki z koperkiem.
- Pewnie, że mam. To mój genetyczny feler. Wydzielam mniej endorfin i serotoniny dlatego widzę rzeczy jakimi są.
- sortuj według:
-
0 -
0 -
0 -
0
1 plików
14,71 MB
Zaprzyjaźnione i polecane chomiki (158)
