Doom to najsłynniejsza strzelanina w historii komputerowej rozrywki, gra, która choć nie była pierwszym przedstawicielem gatunku FPS, wyniosła go na piedestał i wysoko ustawiła poprzeczkę wszystkim firmom, próbującym rywalizować na tym polu.

W niedalekiej przyszłości, ludzkość poczyniła znaczne postępy w podboju kosmosu, udało się m.in. skolonizować Marsa oraz jego dwie naturalne satelity: Phobos i Deimos. Na powierzchni Czerwonej Planety utworzono placówkę wojskowo-badawczą, która miała przyczynić się do dalszych sukcesów w eksploracji Układu Słonecznego. Kontrolę nad obiektem sprawuje kompania UAC (Union Aerospace Corporation), która na zlecenie armii, po cichu forsuje także inne, super tajne projekty. Biorąc pod uwagę ogromne znaczenie placówki, na Marsie stacjonuje duża ilość żołnierzy, zdolna szybko odpowiedzieć na każde, nawet najbardziej zaskakujące zagrożenie. Gracz wcieli się w rolę członka kosmicznego oddziału marines, który na Marsa trafił za karę. Kilka miesięcy wcześniej, żołnierz sprzeciwił się rozkazowi strzelania do cywilów i zaatakował swojego przełożonego. Oficer został wysłany w trumnie do bazy w Pearl Harbor, natomiast Ty, w ramach pokuty, na Czerwoną Planetę.

Kompania UAC od dłuższego czasu eksperymentowała z bramami prowadzącymi do innych wymiarów, które w przyszłości miały znaleźć zastosowanie w dalekich podróżach kosmicznych. Początkowo wszystko przebiegało bez zarzutu i szybko udało się uzyskać satysfakcjonujące wyniki. Pomiędzy Phobos a Deimos zaczęły „podróżować” pierwsze przedmioty, kwestią czasu były podobne eksperymenty z żywą tkanką. Nagle jednak zdarzył się wypadek. Naukowcy z bazy na Phobos przekazali wiadomość, że coś potwornego wydostało się z bramy i wkrótce potem łączność została całkowicie przerwana. Interwencja wojskowych była szybka. W kierunku Phobos został wysłany oddział marines z zadaniem przeprowadzenia rekonesansu i zlikwidowania potencjalnego zagrożenia. Oczywiście, z Tobą na czele…

Zmagania rozpoczynają się w hangarze, stanowiącym wejście do całego kompleksu. Początkowo Twoim zadaniem była ochrona jedynej drogi ucieczki z bazy, ale po kilku godzinach okazało się, że to, co opanowało placówkę wcale nie ma zamiaru jej opuszczać. Stłumione krzyki mordowanych żołnierzy i niekontrolowane strzały z ciężkiej broni były najlepszym znakiem, że coś jest nie tak. Jeśli zamierzasz przeżyć, musisz wkroczyć do środka i przeżyć. Innej drogi nie ma…

Doom podzielony jest na trzy epizody, składające się z ośmiu poziomów każdy. Razem z ukrytymi etapami daje to w sumie 27 plansz. W każdym poziomie należy odnaleźć wyjście. Często bronią go drzwi, do którego należy wcześniej znaleźć klucz w jednym z trzech kolorów. Nasz bohater wyposażony jest w pokaźny zestaw środków zagłady, wśród których znajdziemy broń palną, rakietową, energetyczną, gołe pięści i piłę łańcuchową. Poza dwoma ostatnimi, wszystkie pozostałe bronie wymagają użycia amunicji, którą można znaleźć wewnątrz kompleksu. Podczas wędrówki, gracz napotka także rozmaite bonusy, zwiększające żywotność i zbroję. Ilość wrogów a także ich zróżnicowany repertuar to niemal wizytówka Dooma. Oprócz zwykłych żołnierzy, którzy na wskutek ingerencji z zewnątrz zmienili się w zombie, znajdziemy tu także bestie z piekła rodem, o wymyślnych kształtach i uzbrojeniu. Na końcu każdego epizodu czeka boss, którego eksterminacja jest konieczna do zakończenia sukcesem całej misji.

Gra posiada fenomenalną oprawę audiowizualną. Silnik, choć nie jest w pełni trójwymiarowy, pozwala na wymyślne układy architektoniczne. Duża ilość gustownych tekstur (zarówno tych futurystycznych jak i stricte piekielnych) pozwala na jeszcze lepsze wczucie się w przytłaczającą atmosferę zagłady. Kolejnym plusem jest udźwiękowienie, z sugestywnymi odgłosami broni i potworów, a także świetną, przygnębiającą muzyką. Siłą Doom jest nie tylko rzeź, jaką można czynić na ekranie monitora, ale przede wszystkim klaustrofobiczny klimat, którego pozazdrościłby niejeden survival horror.

**

Doom II: Hell on Earth to bezpośrednia kontynuacja gry, która na zawsze odmieniła oblicze strzelanin. Jeszcze więcej broni, jeszcze więcej potworów, jeszcze więcej niczym nie skrępowanej rzeźni…

Wszystko wskazywało na to, że po rozgromieniu obcych, którzy zawładnęli laboratoriami UAC (Union Aerospace Corporation) na Marsie, Twoja misja została zakończona. Zmęczony, ale zadowolony z ostatecznego rezultatu bitwy skierowałeś się do jedynego, sprawnego statku kosmicznego, który mógłby zabrać Cię do domu. Nikt nie oponował, kiedy postanowiłeś raz na zawsze skończyć z wojskiem, nikt też nie śmiał wypowiedzieć słowa dezaprobaty podczas odlotu. W końcu byłeś jedynym ocalałym…

Nic jednak nie trwa wiecznie, gloria po zwycięstwie również. Po przybyciu na Ziemię okazało się, że demony dotarły także i tutaj, mordując miliardy ludzi i stopniowo opanowując całą planetę. Nieliczni, którzy wyszli cało z tej rzeźni, postanowili uciec. W tym celu opracowali plan, mający na celu porwanie statku kosmicznego. Jeśli udałoby się zdobyć transport, ludzie mogliby wynieść się jak najdalej od zrujnowanego świata i zupełnie gdzieś indziej zbudować nowy, lepszy dom. Jedyną rzeczą stojącą na przeszkodzie byli obcy. Nie dość, że posiadali jedyny sprawny statek, to jeszcze otoczyli kosmodrom polem siłowym, blokującym zarówno starty jak i lądowania.

Wraz z ocalałymi towarzyszami postanowiłeś walczyć. Znienacka dokonaliście ataku na port kosmiczny w nadziei, że chociaż nielicznym uda się bezpiecznie uciec. Niestety, Twoi kompani, słabo wprawieni w walce, polegli. Zostałeś tylko Ty. Jedyny przedstawiciel ludzkości, który musi wyrżnąć do nogi wszystkich obcych, aby przeżyć…

Doom II: Hell on Earth zawiera wszystkie elementy znane z doskonałej, pierwszej części gry, aplikując przy okazji kilka nowości. Pierwszą z nich jest dodatkowa broń w i tak już rozbudowanym arsenale. Super Shotgun, bo o nim mowa, działa na niewielką odległość, ale posiada tak duży rozrzut, że potrafi „położyć” kilku wrogów naraz. Oprócz tego autorzy wzbogacili bestiariusz, dodając nowe potwory z piekła rodem. Jest ich zaledwie kilkoro ale na długo potrafią zapaść w pamięć, zwłaszcza Revenant – szkielet atakujący rakietami oraz Arch-Vile – bestia doskonała, potrafiąca wskrzeszać martwych pobratymców. Oczywiście są i nowe, fantastyczne poziomy, których tym razem nie zdecydowano się dzielić na kolejne epizody. W sumie, Doom II: Hell on Earth zawiera trzydzieści dwie plansze, w tym ukryte, nawiązujące pod względem wykonania do poprzedniego dzieła id Software, Wolfenstein 3D.

Oprawa audiowizualna niczym nie różni się od swego poprzednika - zarówno grafika jak i muzyka jest utrzymana w tym samym klimacie. Nie obeszło się oczywiście bez zaaplikowania nowych tekstur oraz utworów umilających przemierzanie kolejnych poziomów. Silnik doczekał się niewielkich modyfikacji, które sprawiły, że program pracuje nieco szybciej. Podsumowując, Doom II: Hell on Earth jest jeszcze lepszy od swojego kultowego poprzednika. Utrzymano w nim wszystkie zalety pierwowzoru, wzbogacając rozgrywkę o kilka nowych elementów. Dla wielbicieli strzelanin pozycja obowiązkowa.

Nie ma plików w tym folderze