Skip Beat!

Dawno, dawno temu Bóg stworzył skrzynkę. Skrzynkę z wieloma, wielooooma kłódkami, by nikt niepowołany nie mógł jej łatwo otworzyć. Każdy człowiek dostaje od Boga taką właśnie zapieczętowaną skrzynkę, a potem przychodzi na świat. To, co jest wewnątrz, ciągle pozostaje ukryte. Tak więc…
Kyouko Mogami zawsze lubiła bajki o księżniczkach, szczególnie o tych, które na początku nosiły złachmanione, brudne ubrania i nie miały szczęścia, ale pod koniec historii stawały się najpiękniejsze ze wszystkich i kochane przez przystojnego księcia. I nic dziwnego, skoro jest to jakby odzwierciedlenie jej życia, przynajmniej jeśli chodzi o tę początkową fazę historii. Z dala od Krainy Marzeń, w realnym świecie, Kyouko zaharowuje się prawie do nieprzytomności, wykonując kolejne prace dorywcze i nie mając czasu nie tylko na typowe czynności mające zmienić ją w księżniczkę (jak makijaż, modne ubrania czy fryzura), ale nawet na zwyczajne chodzenie do szkoły. Wszystko po to, by móc zapłacić czynsz za wynajem bardzo drogiego mieszkania. Po co zwyczajnej, nierzucającej się w oczy dziewczynie tak drogi apartament, zapytacie? Otóż Kyouko może i nie wygląda jak księżniczka, ale mimo to ma swojego księcia, z którym mieszka. Książę ów nazywa się Shou Fuwa i jest gwiazdą przemysłu muzycznego, uwielbianym przez rzesze piszczących fanek piosenkarzem j­‑rockowym. I chociaż Shou zjawia się w mieszkaniu bardzo rzadko, głównie po to, by pomarudzić i powrzeszczeć, Kyouko i tak cały czas jest w siódmym niebie, bo uciekając do Tokio, by zdobyć sławę i zasmakować ekscytującego życia, to właśnie ją uwielbiany „Shou­‑chan” wziął ze sobą. Któregoś dnia przydarza się jednak coś bardzo niemiłego, ale kluczowego dla fabuły – Kyouko przez przypadek podsłuchuje rozmowę Shou z jego menedżerką i dowiaduje się, że „Shou­‑chan” wziął ją ze sobą tylko dla własnej wygody, żeby ktoś się nim opiekował, a jako że Kyouko od dzieciństwa zawsze chętnie mu pomagała, było to najprostsze wyjście. Inaczej taki pomysł w ogóle nie wpadłby mu do głowy, jako że nie gustuje on w zwyczajnych, nudnych, nieatrakcyjnych dziewczynach. Klik, brzdęk! Klik, brzdęk! Klik, brzdęk! Po kolei, jedna za drugą, kłódki zamykające skrzynkę otwierają się. Wieko unosi się, a zmrużone, złośliwie patrzące oczy wyglądają na zewnątrz. Gratulacje, panie Fuwa, właśnie uwolnił pan wewnętrzne demony Kyouko. Pośród szaleńczego, złowieszczego śmiechu dziewczyna przysięga, że zemści się na Shou, choćby niewiadomo jak wiele wysiłku miałoby to od niej wymagać.

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder