Edward Kluczka Nocne mandoliny.mp3

ROZWAZNA12 / MUZYKA / różna / wspomnień czar / Edward Kluczka Nocne mandoliny.mp3

Download: Edward Kluczka Nocne mandoliny.mp3

Pobierz

3,19 MB

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

ROZWAZNA12

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

ż-muyka.gif

Jan Pietrzak Dziewczyna Z PRL.mp3

Po co nam to bylo Joanna Rawik.mp3

Joanna Rawik, de domo Szamota, primo voto Gronkowska, secundo voto Petrusewicz (ur. 31 stycznia 1934 w Czerniowcach) – polska piosenkarka, aktorka, dziennikarka. Dzieciństwo spędziła w Rumunii (matka Wiktoria z domu Duda była Rumunką). Jako siedmioletnie dziecko uczyła się tam gry na skrzypcach. Do Polski przybyła w 1947 roku. Do 13. roku życia nie znała języka polskiego, choć mówiła już po rumuńsku, niemiecku i francusku. Podjęła pracę jako maszynistka we wrocławskim Ossolineum. Marzyła o dziennikarstwie. Jako piosenkarka debiutowała w połowie lat 50. XX wieku w kabarecie dziennikarzy Kaczka. Studiowała w latach 1955–1956 w Studium Teatralnym Ireny Byrskiej i Tadeusza Byrskiego w Kielcach, następnie występowała w Teatrze Ziemi Łódzkiej i Teatrze Objazdowym w Lublinie (1956–1958), śpiewała z zespołem jazzu tradycyjnego 7 Czarcich Łap (I miejsce na konkursie muzycznym w Lublinie), współpracowała z krakowskim klubem Pod Jaszczurami i kabaretem Kundel. Pseudonim Joanna Rawik przyjęła pod wpływem lektury Łuku triumfalnego Ericha Marii Remarque’a. Zdobyła znaczną popularność pod koniec lat 60. XX wieku, śpiewając niskim, charakterystycznym głosem. Współpracowała z wieloma zespołami (m.in. z grupą wokalno-instrumentalną Dzikusy), koncertowała w kraju i za granicą (m.in.: Czechosłowacja, Finlandia, Francja, Węgry, Jugosławia, Australia, USA), nagrywała płyty, audycje radiowe i programy telewizyjne. Występowała w programie Podwieczorek przy mikrofonie, w filmach i serialach telewizyjnych Strachy i Żelazna obroża. Brała udział w Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze[2] i Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu. W 1966 i 1967 r. reprezentowała Polskę na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie piosenkami Nie chodź tą ulicą i Po co nam to było. W 1969 r. wystąpiła tam poza konkursem z piosenką Romantyczność. W 1966 r. wystąpiła z innymi polskimi wykonawcami w paryskiej Olimpii w programie Grand Music-hall de Varsovie. Była wykładowcą historii piosenki francuskiej w Szkole Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku. Obecnie prowadzi autorską audycję Sztuka jest magią na antenie Radia Wnet. Mieszka na warszawskim Mokotowie. Pierwszym mężem Joanny Rawik był aktor Stanisław Gronkowski, drugim Marek Petrusewicz, pierwszy polski rekordzista świata w pływaniu. Była w związku z aktorem Ignacym Gogolewskim. We Francji, po występach w Paryżu i Lyonie, nazwano ją Juliette Gréco znad Wisły. Została laureatką nagród na kilku Krajowych Festiwalach Polskiej Piosenki w Opolu.

Maria Koterbska Jesteś tu.mp3

Urszula Sipińska Butterfly.mp3

Urszula Aleksandra Sipińska-Konrad (ur. 19 września 1947 w Poznaniu) – polska piosenkarka, kompozytorka, pianistka, architektka wnętrz, autorka tekstów, pisarka, publicystka.Karierę muzyczną rozpoczęła w latach 60. Występowała na estradach całego świata, zdobywała liczne nagrody w kraju i za granicą. Do jej największych przebojów należą utwory: „Mam cudownych rodziców”, „To był świat w zupełnie starym stylu”, „Szalala, zabawa trwa”, „Chcę wyjechać na wieś”, „Komu weselne dzieci”, „Zapomniałam” i „Są takie dni w tygodniu”.Jest córką Franciszka Sipińskiego. Wychowywała się na poznańskiej Wildzie razem ze starszą siostrą Elżbietą i młodszym bratem Stanisławem. Ukończyła klasę fortepianu w Wielkopolskim Studium Muzycznym, ukończyła renomowane liceum im. Klaudyny Potockiej w Poznaniu. W 1972 została absolwentką Wydziału Architektury Wnętrz Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu– uzyskała dyplom magistra sztuk pięknych z wynikiem bardzo dobrym. W czasie studiów współpracowała ze Studenckim Teatrem „Nurt” w Poznaniu. Z początkiem lat 90. pożegnała się z estradą, zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami o zakończeniu kariery po skończeniu 40. roku życia. Do rezygnacji z dalszej pracy piosenkarskiej przyczyniło się także pojawienie się nowych trendów w show-biznesie w okolicznościach transformacji ustrojowej w latach 90., które dotknęły także branżę artystyczną w Polsce.W swojej karierze brała udział w wielu festiwalach piosenki w kraju i za granicą, m.in. na Festiwalu Piosenki Atlantyckiej na Teneryfie (1970), Międzynarodowym Festiwalu Coupe d'Europe Musicale w Bernie (1970), Międzynarodowym Festiwalu Piosenki im. Augustina Lary w Meksyku (1972), Międzynarodowych Targach Płyt i Wydawnictw Muzycznych MIDEM w Cannes (1973), Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Tokio (1973), Festiwalu Piosenki na Majorce (1975), Międzynarodowym Festiwalu w Puerto Rico (1979). W latach 70. występowała również m.in. na festiwalach w Jugosławii, Belgii, Szwecji, gdzie otrzymywała nagrody i wyróżnienia. Zamężna z muzykiem i kompozytorem Jerzym Konradem, współzałożycielem zespołu „Ergo Band”Jest bezdzietna.

Wanda Warska Szewczyk.mp3

Wanda Warska, właśc. Wanda Kurylewicz z d. Małolepsza (ur. 28 kwietnia 1930 w Poznaniu, zm. 6 lipca 2019 w Laskach)– polska wokalistka jazzowa, wykonawczyni poezji śpiewanej i kompozytorka, artystka kabaretu literackiego „Piwnica pod Baranami” w Krakowie, od 1963 mieszkała w Warszawie, gdzie od 1965 prowadziła „Piwnicę Artystyczną”. Absolwentka Średniej Szkoły Muzycznej i Szkoły Baletowej im. Stanisława Miszczyka w Poznaniu. Studiowała na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1954 występowała w zespole Jerzego Borowca MM 176. Główna interpretatorka utworów Andrzeja Kurylewicza, którego żoną była od 1958 roku. W 1965 wspólnie założyli „Piwnicę Artystyczną” (zwaną też „Piwnicą Wandy Warskiej”, a później „Piwnicą Artystyczną Kurylewiczów”), która mieściła się najpierw przy Nowym Świecie 24, a od 1967 przy Rynku Starego Miasta w Warszawie. Artystka zasłynęła wokalizą do filmu Pociąg (1959) Jerzego Kawalerowicza. Nagrała też muzykę do filmów Pingwin (1964) Jerzego Stefana Stawińskiego i Wszystko na sprzedaż (1968) Andrzeja Wajdy. Była też autorką „Utworu na 10 kontrabasów i głos” oraz kompozytorką muzyki do filmu Jezioro osobliwości, serialu Karino Jana Batorego i filmów krótkometrażowych. Była wykonawczynią piosenek do wierszy Kochanowskiego, Gałczyńskiego, Słowackiego, Norwida, Leśmiana, Tuwima oraz Agnieszki Osieckiej. Występowała w Europie, a także na Kubie i w Wenezueli. W 2016 przeszła udar mózgu. Wanda Warska zmarła 6 lipca 2019 w Laskach pod Warszawą[9]. Została pochowana na Starych Powązkach 11 lipca 2019 roku, uroczystości pogrzebowe miały państwowy charakter. Płyta zamykająca niszę katakumbową z prochami Andrzeja Kurylewicza i Wandy Warskiej w katakumbach na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie Była matką filozofki, poetki i tłumaczki Gabrieli Kurylewicz.

Partita Pytasz mnie co ci dam.mp3

Partita – polski zespół muzyczny, założony w 1966 roku przez Janusza Kępskiego, który do 1968 roku pełnił funkcję kierownika muzycznego. Następnie funkcję kierownika muzycznego sprawowali: Leszek Bogdanowicz (1969–1971), Antoni Kopff (1971–1976). Pierwotny skład zespołu: Agata Dowhań, Jeanette Mandelman, Anna Motyka[1], Dorota Szafnicka i Hanna Szaniawska. W późniejszym okresie z zespołem związali się m.in. Alicja Majewska, Jolanta Marciniak, Wacław Masłyk, Marek Niedzielko, Ewa Sośnicka. Największe przeboje zespołu to m.in.: Dwa razy dwa, Mamy tylko siebie, Pytasz mnie, co ci dam. Zespół z powodzeniem występował na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze, Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu oraz Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie. W 1976 roku po recitalu z okazji 10-lecia na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie, zespół został rozwiązany, jednak został reaktywowany w 1993 roku podczas 30. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu i wystąpił wówczas w składzie: Andrzej Frajndt, Bronisław Kornaus, Alicja Majewska, Marek Niedzielko, Anna Pietrzak, Ludmiła Zamojska. Gwiazda zespołu w Alei Gwiazd Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Partita w 2013 roku przy okazji 50. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu otrzymała status Ikony Festiwalu, natomiast w 2022 roku przy okazji 59. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu odsłoniła swoją gwiazdę w Alei Gwiazd Festiwalu Polskiej Piosenki.

Jadwiga Barańska Zimno mi.mp3

Jadwiga Barańska (ur. 21 października 1935 w Łodzi) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, scenarzystka. W 1958 ukończyła studia w PWST w Łodzi. Karierę w teatrze rozpoczęła na deskach Teatru Klasycznego w latach 1959–1966. Następnie grała w Teatrze Polskim w Warszawie do 1972. Odniosła sukces jako aktorka filmowa, występując głównie w filmach męża, Jerzego Antczaka. Największą sławę przyniosła jej rola Barbary Niechcic w adaptacji powieści Noce i dnie Marii Dąbrowskiej, jak również w kreacji tytułowej w filmie Hrabina Cosel. Jadwiga Barańska jest również aktorką Teatru Telewizji. Grała w nim Siostrę Marię w Chłopcach Stanisława Grochowiaka (reż. Tadeusz Jaworski; 1966) oraz Mademoiselle w Asmodeuszu François Mauriaca (reż. Jan Bratkowski, 1968). W 1978 roku wraz z mężem wyemigrowała do USA, skąd powróciła do Polski na początku lat 90. Pobyt ten zaowocował filmem Jerzego Antczaka Dama kameliowa w 1994 r. według scenariusza Barańskiej oraz dwoma spektaklami teatru TV Cezar i Pompejusz i Ścieżki chwały, również w reżyserii Jerzego Antczaka. W roku 2000 Jerzy Antczak przystąpił wraz z żoną do realizacji długo przygotowywanego filmu o związku Fryderyka Chopina i słynnej francuskiej pisarki George Sand – Chopin. Pragnienie miłości, którego premiera odbyła się w 2002. Jadwiga Barańska jest współautorką scenariusza, współreżyserem filmu, zagrała również rolę matki Chopina.W 2013 obchodziła w Warszawie jubileusz 55-lecia pracy artystycznej.Żona reżysera Jerzego Antczaka, z którym ma syna Mikołaja (ur. 1964).

Elżbieta Starostecka Za rok może dwa.mp3

Kira Płończyńska czardasz.mp3

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin