Memphis Tennessee Chuck Berry.mp3
ROZWAZNA12 / MUZYKA / różna / w rytmie muzyki / rock and roll / Chuck Berry / Memphis Tennessee Chuck Berry.mp3
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
-
a ja mam dwie lewe ręce -
A Whiter Shade Of Pale -
ABBA -
ach ty cyganko -
Amores -
animacje -
bal weteranów -
balanga -
ballada o Marii Magdalenie -
batory statku jedyny -
Boże Ciało -
Can't Help Falling In Love -
czarny Orfeusz -
Dansing Band -
Dynamic -
Enrico Musiani -
Franz Peter Schubert -
humor -
i to i owo -
Jadę z Amelia -
Kornelia i Leszek Filec -
Leszek Orkisz -
list do matki -
Maria Magdalena -
Metrum -
Mexican Lady -
Monti różni wykonawcy -
Nimfa z czarnego stawu -
ostatni taniec -
piosenki -
pod papugami -
pojedyńcze -
pola zielone -
Polskie po czesku -
pozwól mi Panie -
procesje -
przemijanie -
Rysiek i Gosia -
Sabrina Musiani -
samotna fregata -
Sierra Madre -
Słońce Jamajki -
The Shadows -
trzy razy kukułeczka -
w cieniu rajskiego drzewa -
w tym małym kwiatku -
wróżka czarodziejka -
wspominalem ten dzień -
zarzucę płaszcz -
Zibi i zespół Orjon
Chuck Berry, właśc. Charles Edward Anderson Berry (ur. 18 października 1926 w Saint Louis, zm. 18 marca 2017 w St. Charles) – amerykański piosenkarz, autor tekstów piosenek i muzyk, który wykonywał szeroko pojętego rocka, R&B oraz rock and rolla.
Charles Berry urodził się 18 października 1926 w Saint Louis w rodzinie cieśli. W dorosłe życie wkroczył z trzyletnim wyrokiem za kradzież, później pracował w fabryce samochodów General Motors i zdobył zawód fryzjera. Zanim został „odkryty” przez znanego producenta Leonarda Chessa, właściciela Chess Records, był mało znanym muzykiem, tworzącym czarną muzykę wywodzącą się z bluesa, a graną w lokalnych klubach w St. Louis. Pierwsza piosenka nagrana dla Chess w 1955, „Maybellene”, stała się z miejsca wielkim przebojem, czyniąc Chucka najpopularniejszym śpiewakiem rockandrollowym. Chuck Berry był wielkim rewolucjonistą w ramach swego gatunku, definiując jego brzmienie na całe lata naprzód. Za jego sprawą typowym stał się agresywny rytm, dominująca rola elektrycznej gitary oraz charakterystyczny swobodny sposób zachowania na scenie (stworzył m.in. tzw. Duck Walk). W szczególności dźwięk gitary wyróżniał Berry’ego spośród mu współczesnych. Był też prekursorem rozpoczynania piosenek przez intro składającego się z krótkiego riffu granego solo na gitarze elektrycznej. Najbardziej znane grupy brytyjskie z The Beatles i The Rolling Stones na czele, wzorowały na nim swe brzmienie i sceniczny image w początkowym okresie działalności. Wzorował się też na nim Jimi Hendrix, wykonywał także czasem podczas koncertów jedną z jego najbardziej znanych kompozycji „Johnny B. Goode”.
Do największych przebojów Chucka Berry’ego, a zarazem najlepiej znanych standardów rockowych należą: „Roll Over Beethoven”, „Thirty Days”, „Too Much Monkey Business”, „Brown Eyed Handsome Man”, „You Can’t Catch Me”, „School Day”, „Carol”, „Back in the U.S.A.”, „Little Queenie”, „Memphis Tennessee”, „Johnny B. Goode”, „Rock and Roll Music” i wykorzystany w kultowej scenie filmu Quentina Tarantino Pulp Fiction „You Never Can Tell”. Utwór „Johnny B. Goode” poleciał w przestrzeń kosmiczną na Złotych Dyskach programu Voyager z 1977 roku. W 1986 Chuck Berry, jako pierwszy muzyk, został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame, a w 1989 do St. Louis Walk of Fame.
26 lutego 2012 roku odebrał nagrodę PEN Klubu Nowej Anglii – „Song Lyrics of Literary Excellence”. Chuck Berry był twórcą legendarnego „kaczego chodu” (Duck Walk) z gitarą. Twierdził, że stworzenie go w 1956 r. miało pierwotnie na celu ukrycie wygniecionego garnituru ze sztucznego jedwabiu. W jednym z wywiadów zapytany przez Johnny’ego Carsona na temat pochodzenia „kaczego chodu” odpowiedział, że w dzieciństwie lubił grać w tenisa stołowego i piłkę trzymał pod stołem dlatego wygodniej było mu wchodzić pod stół w ten właśnie sposób, co bardzo spodobało się jego mamie.
Zmarł 18 marca 2017 w swoim domu w St. Charles, w stanie Missouri. Miał 90 lat.
Charles Berry urodził się 18 października 1926 w Saint Louis w rodzinie cieśli. W dorosłe życie wkroczył z trzyletnim wyrokiem za kradzież, później pracował w fabryce samochodów General Motors i zdobył zawód fryzjera. Zanim został „odkryty” przez znanego producenta Leonarda Chessa, właściciela Chess Records, był mało znanym muzykiem, tworzącym czarną muzykę wywodzącą się z bluesa, a graną w lokalnych klubach w St. Louis. Pierwsza piosenka nagrana dla Chess w 1955, „Maybellene”, stała się z miejsca wielkim przebojem, czyniąc Chucka najpopularniejszym śpiewakiem rockandrollowym. Chuck Berry był wielkim rewolucjonistą w ramach swego gatunku, definiując jego brzmienie na całe lata naprzód. Za jego sprawą typowym stał się agresywny rytm, dominująca rola elektrycznej gitary oraz charakterystyczny swobodny sposób zachowania na scenie (stworzył m.in. tzw. Duck Walk). W szczególności dźwięk gitary wyróżniał Berry’ego spośród mu współczesnych. Był też prekursorem rozpoczynania piosenek przez intro składającego się z krótkiego riffu granego solo na gitarze elektrycznej. Najbardziej znane grupy brytyjskie z The Beatles i The Rolling Stones na czele, wzorowały na nim swe brzmienie i sceniczny image w początkowym okresie działalności. Wzorował się też na nim Jimi Hendrix, wykonywał także czasem podczas koncertów jedną z jego najbardziej znanych kompozycji „Johnny B. Goode”.
Do największych przebojów Chucka Berry’ego, a zarazem najlepiej znanych standardów rockowych należą: „Roll Over Beethoven”, „Thirty Days”, „Too Much Monkey Business”, „Brown Eyed Handsome Man”, „You Can’t Catch Me”, „School Day”, „Carol”, „Back in the U.S.A.”, „Little Queenie”, „Memphis Tennessee”, „Johnny B. Goode”, „Rock and Roll Music” i wykorzystany w kultowej scenie filmu Quentina Tarantino Pulp Fiction „You Never Can Tell”. Utwór „Johnny B. Goode” poleciał w przestrzeń kosmiczną na Złotych Dyskach programu Voyager z 1977 roku. W 1986 Chuck Berry, jako pierwszy muzyk, został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame, a w 1989 do St. Louis Walk of Fame.
26 lutego 2012 roku odebrał nagrodę PEN Klubu Nowej Anglii – „Song Lyrics of Literary Excellence”. Chuck Berry był twórcą legendarnego „kaczego chodu” (Duck Walk) z gitarą. Twierdził, że stworzenie go w 1956 r. miało pierwotnie na celu ukrycie wygniecionego garnituru ze sztucznego jedwabiu. W jednym z wywiadów zapytany przez Johnny’ego Carsona na temat pochodzenia „kaczego chodu” odpowiedział, że w dzieciństwie lubił grać w tenisa stołowego i piłkę trzymał pod stołem dlatego wygodniej było mu wchodzić pod stół w ten właśnie sposób, co bardzo spodobało się jego mamie.
Zmarł 18 marca 2017 w swoim domu w St. Charles, w stanie Missouri. Miał 90 lat.