Ciemna nocka Top Secret.mp3
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
-
a ja mam dwie lewe ręce -
ABBA -
ach ty cyganko -
Amores -
animacje -
bal weteranów -
ballada o Marii Magdalenie -
batory statku jedyny -
Boże Ciało -
Czeskie -
czterdziestolatek -
Dansing Band -
doniczkowe -
Duo Fenix -
Dynamic -
filmiki -
fiołek afrykański -
Franz Peter Schubert -
humor -
i to i owo -
Jadę z Amelia -
Kornelia i Leszek Filec -
Leszek Orkisz -
Liban -
list do matki -
łóżka -
Maria Magdalena -
melodie -
Metrum -
Nimfa z czarnego stawu -
o pszczołach -
ostatni taniec -
pies -
piosenki -
pola zielone -
polne -
Polskie po czesku -
procesje -
przemijanie -
Rosyjska -
Rysiek i Gosia -
Ryszard Sawicki -
samotna fregata -
Sierra Madre -
The Shadows -
trzy razy kukułeczka -
wideo -
wróżka czarodziejka -
wspominalem ten dzień -
zarzucę płaszcz
Polska muzyka ludowa wykazuje wiele podobieństw do muzyki ludowej innych krajów słowiańskich: Czech, Słowacji, Ukrainy, Białorusi, Rosji. Wykazuje również wiele analogii do muzyki krajów Europy Zachodniej, zwłaszcza w wątkach pieśni balladowych czy też w składzie zespołów instrumentalnych. Muzykę ludową tworzyli amatorzy śpiewacy oraz instrumentaliści, grający w zespołach na weselach i innych sytuacjach obrzędowych oraz na zabawach czy podczas wypasu zwierząt (tutaj używano muzyki w funkcji komunikowania się na odległość, np. sygnały na trombitach). Muzyka ludowa opierała się pierwotnie na skali pentatonicznej i skalach modalnych. Kapele to zespoły kilku instrumentalistów. Składy kapel są różne. Najczęściej stanowiły je skrzypce i bębenek lub basy. Potem dołączyły się drugie skrzypce oraz trąbka, klarnet, później saksofon, akordeon, cymbały (w południowo-wschodniej Polsce). W regionach, gdzie występują instrumenty dudowe, kapele tworzą dudy i skrzypce (lub dawniej mazanki). Składy kapel ulegały zmianom w przebiegu historycznym, zależnym od przemian tradycji i nowych mód na instrumenty przychodzących z miasta. W połowie XX wieku muzyka ludowa powoli zaczęła zatracać swą pierwotną funkcję obrzędową. Zaczęli wymierać jej ostatni dawni wykonawcy, a dziś żyją już tylko nieliczni. W celu zachowania tradycyjnej muzyki ludowej organizuje się akcje zbierania muzyki ludowej (zapoczątkował je Oskar Kolberg), wydaje się śpiewniki, opracowania itp. Dzięki tym działaniom naukowym i dokumentacyjnym zintensyfikowanym od poł. XX wieku (dzięki m.in. prof. Jadwidze i Marianowi Sobieskim, Franciszkowi Kotuli, Piotrowi Dahligowi) wielu twórców i wykonawców muzyki ludowej, wcześniej anonimowych, znamy z imienia i nazwiska. Muzyka ludowa nie zaginęła, lecz rozpoczęła żywot na różnego rodzaju festiwalach, przeglądach kapel, oficjalnych imprezach dożynkowych. Odbiło się to na jej autentyczności, zniknęło wiele manier wykonawczych, uprościło się zdobnictwo. Zacierają się różnice pomiędzy muzyką z poszczególnych regionów Polski. Rozwija się dziś jednak nurt zainteresowania młodych ludzi, zwłaszcza ze środowisk miejskich muzyką ludową swojego regionu. Przybiera on formy muzyki folkowej lub muzyki in crudo, a czasem łączy się nawet z muzyką rockową i popularną (np. Tulia).