Karcz Anna - Psychoneuroimmunologia. Założenia, badania, perspektywy.pdf

dr CARL SIMONTON - amerykański lekarz, onkolog-radioterapeuta, pionier psychoonkologii, twórca spójnego i wszechstronnego programu psychoterapeutycznego dla chorych na raka i osób ich wspierających. Pod koniec lat sześćdziesiątych Simonton zauważył, że chorzy na raka nie współpracowali z nowym i obiecującym programem radioterapeutycznym. Okazało się, że główną przyczyną braku współpracy z zalecanym programem było poczucie beznadziei. Gdy zaczął zgłębiać sposoby radzenia sobie z poczuciem beznadziei, zaadoptował wyobraźnię jako metodę motywacyjną stosowaną w zarządzaniu i biznesie. Gdy zastosował wyobraźnię u swojego pierwszego pacjenta z bardzo zaawansowanym rakiem krtani, rezultaty przeszły najśmielsze oczekiwania. Nie tylko, że nowotwór złośliwy cofnął się w bardzo krótkim czasie, ale też pacjent nie miał nawet najmniejszych objawów ubocznych naświetlań i powrócił do pełnego zdrowia.
Od tego pierwszego doświadczenia minęło ponad 30 lat. Program Simontona podlegał wielu modyfikacjom idącym daleko poza pozytywne nastawienie oraz wyobraźnię i obecnie obejmuje zarówno poznawczo-behawioralny model samopomocy emocjonalnej - Racjonalną Terapię Zachowania (RTZ) rozwijający "kompetencję emocjonalną", jak i terapię indywidualną, grupową i rodzinną, edukację, rozwój duchowy/filozoficzny, stawianie i osiąganie celów bez ryzyka niepowodzenia, relaksację i wyobraźnię, aktywność fizyczną, rozwijanie systemu wsparcia i umiejętności komunikacji z bliskimi, a także wiele innych elementów stanowiących wszechstronny i spójny program psychoonkologiczny. Od swych początków Program Simontona stanowił uzupełnienie konwencjonalnego leczenia onkologicznego i nie powinien go zastępować. Program Simontona, który jest teraz nauczany w wielu krajach Europy (w tym w Polsce), USA i Japonii, był pierwszym programem psychoterapeutycznym, który w badaniach naukowych wykazał, że uzupełnienie leczenia konwencjonalnego odpowiednią interwencją psychoterapeutyczną, przeciętnie zwiększa dwukrotnie długość przeżycia chorych, przy znacznie poprawionej jakość życia.