ebook(1)

Format: pdf, epub, mobi

Cykl: Nielegalni (tom 4)

Po udanej operacji wywiezienia Michaiła Popowskiego z Rosji, Sara i Konrad wracają do Polski. Podczas ich nieobecności kierownictwo Agencji Wywiadu wszczyna śledztwo w sprawie ich nielegalnej akcji i rozwiązuje Wydział Q. Tymczasem w Europie wzrasta napięcie, a w Polsce zbliżają się przedterminowe wybory. Opozycja prze do władzy za wszelką cenę. Informacje Popowskiego o rosyjskiej agenturze wpływu mogą jednak doprowadzić do politycznego kataklizmu. Nowy szef rosyjskiego wywiadu Krugłow wraz z generałem GRU Łopatinem planują wykorzystać ucieczkę Popowskiego do przebudowania sytuacji wewnętrznej w Polsce i Europie. Wysyłają za nim Jagana i super szpiega Rudolfa. Konrad i Sara wiedzą doskonale, że informacje od Popowskiego mogą doprowadzić w Polsce do wybuchu, więc nielegalnie zbierają Wydział Q do ostatniej akcji.

Belly liczy czas w porach roku. Wszystko, co niezwykłe i magiczne, przytrafia się jej między czerwcem a sierpniem.
Zimą dziewczyna odlicza tygodnie dzielące ją od lata, od domku przy plaży, Susanny i – co najważniejsze – od Justina i Conrada. Poznała ich dawno temu. Najpierw traktowała jak braci, a potem pokochała jak chłopaków.
Tego lata, tego pięknego i koszmarnego lata, wszystko zaczyna się zmieniać. Ale czy skończy się tak, jak już dawno powinno się skończyć?
Pierwsza miłość. Sercowe rozterki. Jedna dziewczyna – dwóch zakochanych w niej braci.
Światowy bestseller!

Byliście kiedyś tak wściekli, że uderzanie w cokolwiek sprawiało wam przyjemność? Albo tak odrętwiali, że czuliście się jak na haju? Ja czułem się tak przez kilka ostatnich lat. Podróżując między wściekłością i obojętnością bez przystanków pomiędzy.
Niektórzy ludzie mnie za to nienawidzą, podczas gdy inni się mnie boją. Ale nikt z nich nie może mnie zranić, ponieważ już nie dbam o nic ani o nikogo.
Poza Tatum.
Kocham ją tak bardzo, że ją nienawidzę. Byliśmy przyjaciółmi, ale odkryłem, że nie mogę jej ufać tak jak całej reszcie.
Więc ją zraniłem. Odepchnąłem ją.
Ale wciąż jej potrzebuję. Jej widok mnie balansuje i mogę przelać na nią swój cały gniew. Kłócenie się z nią, wyzywanie jej, zastraszanie... to wszystko jest moim pożywieniem, moim powietrzem i ostatnią częścią, dzięki której jeszcze czuję się jak człowiek.
Ale odeszła. Pojechała do Francji na rok i wróciła jako inna dziewczyna.
Teraz kiedy naciskam, to sama oddaje cios.