Errata do biografii - Jerzy Szaniawski.mp4

Biografia Jerzego Szaniawskiego, zwanego często „milczącym” ze względu na swoją niechęć do pogłębionych wywiadów i spowiedzi, pełna jest znaków zapytania.

W „Erracie” próbujemy zrekonstruować wydarzenie towarzyszące powolnemu odsuwaniu Jerzego Szaniawskiego od środowiska literackiego oraz systematycznemu gnębieniu go przez niechętne mu władze, urzędników instytucje PRL i zawistnych ludzi.

Jerzy Szaniawski nie był pisarzem wywrotowym, nie był niebezpieczny dla PRL w sensie dosłownym. Był natomiast reliktem czasów dawno minionych, przez PRL wyklętych. Został kiedyś nazwany „twórcą epoki imperializmu”. Jego ziemiańskie korzenie, przedwojenny wizerunek posiadacza ziemskiego, dramaturga bezpiecznie zaszytego w swojej posiadłości w dworze w Zegrzynku budziły zawiść i niechęć środowiska literackiego. Z kolei posiadany majątek - ziemia nad Narwią i Zalewem Zegrzyńskim - stanowił nie lada pokusę dla miejscowego PGR-u i ośrodka PTTK. Nękano więc Szaniawskiego podatkami, domiarami, nawet włamaniami. Po kawałku przywłaszczano jego ziemię.

W okresie „rozkwitu” turystycznego okolic nowo powstałego Zalewu Zegrzyńskiego, dramaturg otoczony przez hałasującą zgraję wycieczkowiczów żeni się z Anita Szatkowską. Żyją wspólnie w zrujnowanym dworku kilka lat. Ten okres życia Jerzego Szaniawskiego owiany jest tajemnicą. Według niektórych Anita Szatkowska, będąc osoba niezrównoważoną psychicznie, doprowadziła do śmierci męża, według innych jako jedyna zdawała sobie sprawę, jak wiele sił chciałoby przejąć jego majątek i spuściznę po nim.

Niestety historia Jerzego Szaniawskiego kończy się tragicznie. Po jego śmierci Anita Szaniawska mieszka jeszcze kilka lat w dworku. W roku 1977 wybucha tam pożar, w którym ginie dwóch mężczyzn. Z dworku zostają zgliszcza, Anita zostaje zamknięta w Tworkach. Do dnia dzisiejszego dworek nie został odbudowany.