Ekstremalne Marzenia - Największe Wyzwanie_E11.avi

Po zakończeniu II wojny światowej, 4 września 1945 roku, południe Korei zajął XXIV Korpus Armii Stanów Zjednoczonych. Północ była okupowana przez Armię Czerwoną od 12 sierpnia. Kraj podzielił się na dwie części; granicę wyznaczał 38. równoleżnik przebiegający na północ od Seulu. Chociaż ONZ próbowała zorganizować wybory władz, które zjednoczyłyby obie części kraju, starania te nie dały żadnego rezultatu. Wojska północnokoreańskie przekroczyły 38. równoleżnik o godzinie 4.00 dwudziestego piątego czerwca 1950 roku. Ani Amerykanie, ani Koreańczycy z Południa nie byli na to przygotowani. Generał Douglas MacArthur stworzył plan desantowego ataku, którym chciał zaskoczyć nieprzyjaciela i przeciąć mu linie komunikacji, co zmusiłoby wojska północnokoreańskie do wycofania się za 38. równoleżnik. Ponieważ armia amerykańska i południowokoreańska była wówczas na skraju klęski, wielu uznało ten plan za zuchwały, nierozważny i skazany na porażkę.

W latach 1950-53 na Półwyspie Koreańskim toczyła się wojna, w którą zaangażowały się światowe mocarstwa. Sytuacja międzynarodowa była jeszcze bardziej napięta niż podczas kryzysu kubańskiego i wydawało się, że trzecia wojna światowa może wybuchnąć w każdym momencie. Obie strony podejrzewały, że wojna w Korei jest wstępem do większego i groźniejszego konfliktu na skalę światową. Po raz pierwszy i ostatni w historii zimnej wojny na polu bitwy spotkały się jednocześnie Chiny i Związek Radziecki z jednej strony i Stany Zjednoczone wraz z zachodnioeuropejskimi sojusznikami z drugiej . Armie Chin brały udział w wielkich starciach lądowych z wojskami ONZ. O dominację w powietrzu nad Koreą Północną walczyły samoloty chińskie, radzieckie i amerykańskie. Konflikt ten zmienił stosunki między Wschodem a Zachodem i miał kluczowe znaczenie dla zmiany sposobu prowadzenia wojen.

Co wywołuje zlodowacenia? Czy przeżylibyśmy to, co zabiło dinozaury? Czy zanosi się na następny podobny kataklizm?

Analiza możliwości życia poza Układem Słonecznym. Czy człowiek mógłby mieszkać w światach stworzonych z gazów lub w wypełnionych gazami i pyłem regionach między gwiazdami?

Mir był pierwszą stacją kosmiczną zbudowaną w celach naukowych i doświadczalnych. Związek Radziecki wystrzelił w latach 70 i 80 XX wieku w kosmos kilka stacji typu Salut, jednak, poza celami naukowymi, były one wykorzystywane również do zadań militarnych. Stacje Salut znajdowały się na orbicie przez ok. 4 lata i stworzone były z jednego modułu, natomiast Mir był zbudowany z kilku modułów wystrzelonych osobno i złożonych potem na orbicie. Stacja Kosmiczna jest na tyle duża, że jej rozpięte baterie słoneczne w bezchmurną noc są widoczne jako szybko poruszający się po niebie jasny punkt.