OlgaGrange

- Wiesz co ja bym zrobiła na twoim miejscu? – odezwała się w końcu Rosalie, pociągając nosem. – To pieprzenie jasne, że nie będziecie spotykać się przez cały czas. Gdybym nie miała Emmetta i była w twojej skórze, to po prostu zaproponowałabym mu kilka śliskich przeżyć. Tylko ty jesteś mniej nowoczesna i za swoje największe osiągnięcie utrzymujesz obciągnięcie Taylerowi Crowleyowi. ***

Zawsze po detoksie trochę wariowałem. Jakby bardziej się starałem, jakby bardziej byłem normalny. Nigdy nie zasypiałem dobrowolnie, nigdy w normalne dni. Po prostu ścinało mnie około czterdziestej trzeciej godziny i obojętnie gdzie się znajdowałem, trwałem prawie nieprzytomny przez góra dziesięć godzin. Góra dziesięć godzin męki. Co dwa dni od dziesięciu lat. ***

Dlatego znienawidziłem siebie za tę decyzję, dlatego znienawidziłem mój detoks jeszcze bardziej i dlatego przeklinałem każdą z trzech jebanych tabletek Advilu, które wziąłem dzisiaj przed koncertem, a które rozluźniały mnie i pomagały zachowywać się normalnie. ***

Marlee z Richmond. Marlee w Richmond. Ja w Marlee. ***

- Okej - pokiwała głową. Brązowe, grube loki zafalowały na jej ramionach. – Twój wybór.

Cóż, jasne, że mój wybór. Cały czas jest moim wyborem. Wybieraj swoich ulubieńców. Mieszaj z błotem sowich ulubieńców. Utylizuj swoich ulubieńców. ***

- Możesz zwolnić? Nie musimy się tak śpieszyć.

Jak na zawołanie jeszcze raz nacisnąłem gaz, a auto szarpnęło do przodu, wbijając nas w fotele. Wskazówka przez chwilę urosła do siedemdziesięciu pięciu mil, a później opadła o blisko dziesięć.***

- Nienawidzę się tak wlec – wyjęczałem, puszczając kierownicę i przeciągając się. Wtedy Bella Swan wyprostowała się jak struna, w pełnym skupieniu. Badawczo patrzyła na drogę i wymalowane linie. Zaśmiałem się z jej irracjonalnego strachu. Byłem w miarę wypoczęty, zorientowany i miałem dobry refleks. Z drugiej strony coś ścisnęło mnie za płuca – sposób, w jaki bała się o swoje życie, sposób, w jaki chciała je chronić. Mój chichot zamarł gdzieś w gardle.

- Więc naprawdę będzie dobrze, jeśli nie będziemy robić wielkiej sprawy z kilku małych pocałunków – wymruczał chwilowo muskając moje wargi i uwalniając je od moich zębów. – Wierzysz mi?

Przymilnie kiwnęłam głową. – Tak.

- Yup. Twoje szczęście. ***

- Och, słuchaj… – Zatrzymał się i odwrócił w moją stronę. – O co ci chodzi? Nie jesteśmy zespołem z castingu. Metallica to nie to. Nie wybierzemy kolejnego zasrańca i nie będziemy się ze sobą niańczyć. Metallica to trójka. Jacob Black po prostu jest. Wzięliśmy go, bo był pierwszym lepszym, który się zgodził. Black nawet nie jest w zastępstwie… Jest zwyczajnym basistą koncertowym. ***

- Może – zaśmiał się. – A ty nie wiesz w kim robisz sobie wroga siedząc tu… Robiąc te wszystkie właściwe rzeczy… Będąc miłą i ultra-wścibską… Po prostu tu będąc. To nic nie znaczy, ale… To nadal robienie sobie wrogów. ***

Edward Cullen był sprośny… ze mną.***

- Pobij mnie, zniszcz mnie, jeśli chcesz. ***

- Jasne, nic osobistego – pokiwałam głową. – Po prostu wchodzisz i podrzynasz wszystkim gardła. Mhm.

Kliknij w obrazek aby przenieść się do folderu

Zapraszamy na PIERWSZY I DRUGI rozdział naszego nowego tłumaczenia BELLA MIE!

Bella jest kelnerką w popularnej, włoskiej restauracji - Bella Mie. Jej ojciec ciężko pracował na tą knajpę i już wie, kim są najbardziej lojalni klienci, ale wie także, na kogo uważać. Był zmęczony trzymaniem jednego z nich z dala od córki. Co się stanie, jeśli ich ścieżki kiedykolwiek się skrzyżują?

Pozdrawiamy Goochaa_ i Sacrilege (dawna Anotherday_)

Yeah, nie tylko ty.

Nie tylko zawsze ty.

Chyba dlatego umieliśmy się dogadać. Młody Holand Ronson był uzależnionym od kokainy uczniakiem. Obecnie był wydostany. Różnicą było to, że ja wcale nie chciałem się wydostać. Nie zależało mi na wydostaniu się, na próbowaniu, na odnajdywaniu prawdziwej drogi. Po prostu mi na tym nie zależało.