PES3.iso

Część trzecia, wydana w listopadzie 2003 roku, była pierwszą, która ukazała się w wersji na komputery osobiste PC. Spowodowała ona spór porównawaczy między FIFĄ a PESem, gdyż FIFA Football 2004 zebrała niższe oceny wśród recenzentów niż PES 3[8][9], a wielu dawnych fanów FIFY przeszło na stronę produkcji Konami. W grze zmieniono całkowicie silnik graficzny i fizykę rozgrywki, które stały się głównym powodem chwalenia przez graczy[10]. Gruntownie przebudowano szkielety zawodników oraz ich animacje. Zostały wprowadzone takie drobiazgi jak ubiór kibiców na dane warunki atmosferyczne czy liczba kibiców na trybunach uzależniona od postępów gracza[11]. Wprowadzono przywilej korzyści i usprawniono system sędziowania. Dodatkowo dodano szóstą gwiazdkę i poprawiono tryb Master League, dzieląc kluby na cztery dywizje.

Konwersja z PlayStation 2 na PC nie była natomiast dokładna – zamiast klawiszy widoczne były przyciski pada, co utrudniało sterowanie klawiaturą. Ustawienia grafiki nie były wkomponowane w silnik gry. Konsekwencją konwersji bezpośredniej były też brak trybu wieloosobowego poprzez Internet (istniał jedynie tryb hotseat) – której pozbawiony nie był konkurent, FIFA – oraz niezoptymalizowany silnik, co spowodowało, że wymagania sprzętowe były wysokie.

Konami podpisało podczas tworzenia PESa 3 umowę z Adidasem, co pozwoliło wprowadzić stroje tej firmy do gry. Zakupiono też kilka nowych licencji, dzięki czemu rozgrywkę można było prowadzić większą liczbą prawdziwych zespołów (ale głównie reprezentacji narodowych – klubów licencjonowanych było jedynie kilka na 64 dostępne, m.in. AS Roma). Nadal biedna była ilość prawdziwych nazwisk i twarzy piłkarzy.

Na okładce "trójki" pojawił się włoski sędzia Pierluigi Collina, który jednak nie występuje w samej grze.

W grze występuje 65 reprezentacji narodowych i 64 kluby.