Neuschwanstein

Neuschwanstein (niem. Nowy Łabędzi Kamień) to XIX-wieczny zamek neogotycki położony w Bawarii. Jego fundatorem był król Ludwik II Bawarski zwany Szalonym lub Bajkowym Królem(1845-1886). Po klęsce Austrii, której Bawaria była sojusznikiem, w wojnie z Prusami w 1866 roku król był załamany i zamknął sie w świecie baśni. Pragnął mieć prawdziwy bajkowy zamek. Prace nad budową zamku rozpoczęły się w 1869 r. Pierwszym architektem nadzorującym budowę, a także projektantem zamku był Christian Jank, który był także scenografem teatralnym. Następnie przy budowie pracowali też Eduard Riedel i Georg Dollmann. Prace posuwały się jednak powoli i w czerwcu 1886, w chwili tragicznej śmierci króla ukończonych było tylko 15 z 200 pokoi. Kilka tygodni póżniej zamek otwarto dla zwiedzających. Pozostałych pokoi niestety nie ukończono do dzisiaj.

Neuschwanstein jest otoczony zapierającą dech w piersiach scenerią: bawarskie Alpy, wciąż porośnięte lasami, wyglądają inaczej o każdej porze roku - i zawsze wspaniale. Sam zamek jest niezwykle ciekawą budowlą, ponieważ ma mnóstwo wieżyczek i balkonów, a na jego jasnych ścianach gdzieniegdzie można dostrzec freski przedstawiające legendarne postaci.

Na uwagę zasługują przepiękne, wręcz teatralne wnętrza zamku. Są one pełne dekoracji przedstawiających legendy o królu Arturze i Rycerzach Okrągłego Stołu, mitologię germańską i historię o Tristanie i Izoldzie. Do ich wykonania sprowadzono setki najlepszych artystów z całych Niemiec. Król kochał także opery Ryszarda Wagnera, którego często zapraszał do Bawarii. Zamek miał być hołdem dla geniuszu muzycznego i dramatycznego Wagnera.

Królewska sypialnia, w której Ludwik II uwielbiał przebywać, została urządzona w stylu neogotyckim, a jej ściany pokryto freskami przedstawiającymi sceny z życia Tristana i Izoldy. Ogromne łoże z baldachimem również jest bogato zdobione. kaplica w pobliżu sypialni również jest neogotycka, a witraże i freski przedstawiają św. Ludwika IX, króla Francji.

Największym pomieszczeniem zamku jest Sala Śpiewaków, gdzie freski przedstawiają legendarnych rycerzy - Lohengrina i Parsifala. Fresk w altanie, która przypomina scenę, przedstawia las wokól Zamku Świętego Graala, skąd Lohengrin przybył do swojej Elzy. Na suficie namalowane sa wszystkie znaki zodiaku. Pierwszy koncert odbył sie tam dopiero w 1933 roku dla upamiętnienia 50. rocznicy śmierci Ryszarda Wagnera. Dzis odbywają się one już dosyc często.

Z wielkim przepychem urządzona jest też Sala Tronowa, gdzie do dekoracji obficie użyto złoceń. Było to wynikiem inspiracji wziętych z bizantyjskich kościołów. Takie połączenie kościoła i sali tronowej symbolizowało koncepcje monarchii wyznawaną przez Ludwika II: królowanie z Bożej łaski. Sufit jest pomalowany w gwiazdy i ma symbolizować niebo, natomiast mozaika na podłodze przedstawia rośliny i zwierzęta żyjące na ziemi. Król chciał więc być pośrednikiem między niebem i ziemią. Tuz pod kopułą namalowani są władcy przedchrześcijańscy, natomiast freski na ścianach i dookoła tronu przedstawiają Jezusa Chrystusa, dwunastu Apostołów oraz wielu świętych, w tym sześciu świętych monarchów. Uwagę zwraca fresk autorstwa W. Kolmsbergera, na którym widać św. Jerzego zabijającego smoka.

W niższym holu znajduja się sceny z opowieści o Sigurdzie, a w wyższym holu - o Gudrunie. Obydwie opowieści są częścią nordyckiej sagi Edda. Pięknie urządzone sa również: gabinet króla(tam dekoracje przedstawiają sceny z Tannhausera), pokoje służby(z misternie wykonanymi dębowymi meblami), salon(z malowidłami przedstawiającymi sceny z legendy o Lohengrinie, Rycerzu Świętego Graala) garderoba(ze scenami z życia i poezji Walthera von der Vogelweide i Hansa Sachsa oraz iluzjonistycznymi malowidłami sprawiającymi wrażenie, że jest się w altanie ogrodowej) oraz... jaskinia, zaprojektowana przez Augusta Dirigla i znajdująca się między salonem a gabinetem. Była tam fontanna i kolorowe światła, a przez okno widać szczyty Alp.

Choć zamek został zaprojektowany w stylu neogotyckim, naśladującym średniowieczny styl gotycki, był wyposażony w najnowocześniejsze udogodnienia, jakie można było sobie wyobrazić w XIX w. Jest tam system ogrzewania wykorzystujący wykorzystujący cyrkulację ciepłego powietrza oraz kuchnia z bieżącą ciepłą i zimną wodą, akwarium oraz nowoczesnymi piekarnikami.

Warto zwiedzic ten zamek, ponieważ jest on jednym z najbardziej niezwykłych miejsc w Europie. Wchodząc do środka, można poczuć się, jakby przestępowało się próg świata baśni. Wnętrze zamku Neuschwanstein jest istną orgią rożnych stylów architektonicznych, mieszanką mauretańsko-gotycko-barokową, w której znajdują się zarówno stalaktyty, jak i sala tronowa kipiąca bizantyjskim przepychem oraz ogromna Sala Śpiewaków, starannie oświetlona i przeznaczona do przedstawień wagnerowskich.

Kolorowe fotografie zamku z końca XIX wieku autorstwa Josepha Alberta

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder