Grunt to zdrowie - Tant qu'on a la santé - Pierre Etaix (1966 -1971) DVDRip.XviD.avi

Być może ten film powinien się znaleźć w działce z bardzo dobrymi filmami w swojej klasie, ale ze względu na obecność pierwszej nowelki, pod tytułem Bezsenność - Insomnie - zdecydowałam się go umieścić właśnie tutaj. Film ten dostał Srebrną Muszlę na festiwalu w San Sebastian w 1966. Generalnie opowiada o próbach zachowania dobrego zdrowia, w każdej postaci. Pierwsza nowelka - Bezsenność to majstersztyk, arcydzieło w swoim gatunku. Opowiada o człowieku, który nie może zasnąć. Mężczyzna zaczyna czytać jakąś kretyńską książkę - horror. I my, jako widzowie oglądamy zobrazowanie tej jego lektury. Pierre Etaix wykazuje się zaskakującą inwencją w opowiadaniu tej krótkiej historii, a znakomitymi pomysłami inscenizacyjnymi i fabularnymi sypie jak z rękawa. Widzimy jak wampir wchodzi do pokoju, po czym bohater przewraca kartkę i spogląda na śpiącą obok żonę. W tym czasie niepostrzeżenie kartka wraca na swoje poprzednie miejsce, i kiedy bohater ponownie wraca do lektury, znów widzimy jak wampir wchodzi do pokoju. Bohater dziwi się, jak głupia jest ta książka, ale przewraca kartkę i czyta dalej... W całej nowelce nie pada ani jedno słowo.
Druga nowelka - Kinematograf - opowiada o perypetiach widza, który trafia do zatłoczonego kina w środku seansu i usiłuje znaleźć dla siebie jak najlepsze miejsce. Dzisiejsi widzowie nie wiedzą, dlaczego miejsca w pierwszych rzędach dawniej były tańsze od miejsc znajdujących się dalej. Tu można zobaczyć - dlaczego. Potem następuje seria kretyńskich reklam "z tamtych czasów", i to już dzisiaj znamy...
Trzecia nowelka - Grunt to zdrowie, opowiada o hałaśliwym mieście, w którym trwa nieustające wiercenie młotem pneumatycznym, które powoduje mikrodrgania, w znacznym stopniu wpływające na życie bohatera, powodujące nawet jego rozstanie z dziewczyną...
Czwarta nowelka - Jedziemy do lasu, splata losy myśliwego, starego małżeństwa i rolnika, który jeszcze zdąży zatańczyć...
Każda z tych opowiastek wywołuje przynajmniej jeden niepohamowany atak śmiechu, co na współczesnych komediach dzieje się niezwykle rzadko. Widziałam ostatniego Shreka, kręconego kamerą w kinie i słyszałam, że widzowie na tym filmie byli kompletnie zdezorientowani i niepewnie zaśmiali się dwa razy w ciągu całego filmu. Tu na pewno tak nie będzie.
Film nie ma żadnego tłumaczenia, ale mimo to zdecydowałam się go nie umieszczać w dziale bez polskich napisów, gdyż te parę dialogów, jakie w nim pada, rozumie się czysto intuicyjnie, wsłuchując się w ich intonację i brzmienie, które pod każdą szerokością geograficzną (no, może poza Japonią), jest w pełni czytelne.