Artem Drabkin - Podwójny żołd potrójna śmierć (epub+pdf).rar

Mdrone / Historia / II Wojna Światowa 1939-1945 / Książki / Wspomnienia, biografie / Artem Drabkin - Podwójny żołd potrójna śmierć (epub+pdf).rar

Download: Artem Drabkin - Podwójny żołd potrójna śmierć (epub+pdf).rar

Pobierz

4,48 MB

"Podwójny żołd - potrójna śmierć" - to wspomnienia dziesięciu radzieckich żołnierzy walczących w jednostkach artylerii przeciwpancernej. Nie ma w nich nic z patosu wojennych opowieści czy filmów, które jeden z bohaterów nazywa "fantasmagorią". Autorzy tych wspomnień poszli na wojnę zaraz po maturze albo po pierwszym roku studiów, zaledwie osiemnasto-dwudziestoletni. "Podwójny żołd", jaki otrzymywali, był zapłatą za to, że "śmierć była wszędzie i deptała im po piętach". Z pola walki nie można było uciec - za porzucone działo groziło rozstrzelanie. Nazywano ich straceńcami, a jednostki ppanc. - "Żegnaj ojczyzno" albo "Lufa długa-życie krótkie". Prostym nieraz chropowatym językiem opowiadają o okrutnych walkach pod Moskwą, o Leningrad, Stalingrad. Na łuku kurskim- "w godzinę chwały artylerii przeciwpancernej" - i podczas forsowania Dniepru. Na Litwie, Białorusi, Węgrzech, w Rumunii i Czechosłowacji. I w Polsce - o Przemyśl, Sandomierz, Warszawę, Mławę, Bydgoszcz, Pasłęk, Elbląg. O krwawych walkach na Wale Pomorskim i o szturmie Berlina.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Mdrone

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Hans Killian - Wojna i medycyna. Wspomnienia niemiecki....rar

Autor książki, wybitny chirurg, w latach 1941-1943 przebywał na froncie wschodnim jako chirurg konsultant niemieckiej 16 Armii walczącej na północy Rosji. Przez dwa lata był nieustannie w drodze między szpitalami polowymi i punktami opatrunkowymi, doglądając leczenia rannych, instruując lekarzy wojskowych, operując rany postrzałowe, nastawiając złamania i lecząc odmrożenia. Powstał wyjątkowej wartości, niezwykle rzadki w literaturze wojennej dokument przedstawiający wojnę widzianą oczami niemieckiego lekarza.

Bruno Bork - StuG III Brigade 191, 1940–1945. The Buff....rar

Based on their experiences during the First World War, the Reichswehr decided that the infantry support gun of the future should be an armored, motorized vehicle with an effective caliber of cannon: the Sturmgeschütz III. The weapon was used in the ‘fire brigade role’ at hotspots along the Front, where it was much feared by enemy forces. This illustrated volume tells the tale of Brigade 191, aka the ‘Buffalo Brigade’, who used the Sturmgeschütz III as they took part in Operation Barbarossa in the Ukraine, saw action during the fight for Greece in 1941 and were deployed to the areas of heaviest fighting in the campaign against the Soviet Union. This began with the infantry advance from Ukraine to Moscow (1941): then to Voronezh, Kursk, the Caucasus and Kuban (1942), then the Kertsch Peninsula and the Crimea (1943-1944), before they were finally evacuated from Sevastopol into Romania by naval lighters. On the South-east Front (the retreat through the Balkans), the Brigade fought its way into Austria and was still fighting on the last day of the war to keep a corridor open. Keen to write an account recording the tactical significance of the Sturmgeschütz III, while surviving members of Brigade 191 also wished for a cohesive documentary record of the war, Bork set about gathering military records and literature, as well as interviewing as many ex-Brigade men as possible, in order to bring this detailed account into being.

Mintauts Blosfelds - Łotewski ochotnik legionu SS.pdf

Wspomnienia wojenne, czy raczej przygody z wojska Łotysza – żołnierza Waffen-SS, który w drugiej połowie lat 40. XX wieku rozpoczął życie emigranta na Zachodzie. Mintauts Blosfelds rocznik 1924 w wieku 19 lat stanął przed wyborem: wcielenie do batalionów roboczych Wehrmachtu albo ochotnicze wstąpienie do formacji SS zwanej Legionem Łotewskim. Wiele miejsca we wspomnieniach zajmują opisy podróży z transportami wojskowymi, noclegów w przeróżnych (raczej złych) warunkach, zdobywania pożywienia - ogólnie żołnierskiej i jenieckiej niedoli. Są w książce fragmenty humorystyczne, relacje z zabawnych wydarzeń, nieporozumień, zakrapianych imprez. Dowiadujemy się, jakich forteli używali łotewscy legioniści wobec dowódców, Niemców i żandarmów. Nie ma refleksji na temat samej przynależności do zbrodniczej organizacji SS. Legioniści przysięgali wierność Adolfowi Hitlerowi jako zwierzchnikowi sił zbrojnych Rzeszy, powodowała nimi wrogość wobec bolszewików; oczekiwali ponadto, że Amerykanie przywitają ich jak sojuszników i zbrojnie wyzwolą Europę Wschodnią od komunizmu.

Stephen G. Fritz - Żołnierze Hitlera. Świadkowie. Zapo....rar

Książka ta powstała na podstawie żołnierskich wspomnień, dzienników i listów, stanowiąc intrygujące studium, szczegółowo przedstawiające codzienne życie typowego niemieckiego żołnierza frontowego z czasów drugiej wojny światowej. Nie brak w niej drastycznych opisów realiów pola walki, zwłaszcza na froncie wschodnim, gdzie walczyła większość frontowców Wehrmachtu. Autor dokonał analizy przyczyn nadzwyczajnej sprawności bojowej niemieckiego żołnierza, konkludując, że u jej podłoża leżało specyficzne poczucie więzi z towarzyszami broni, odziedziczone z tradycji wojska pruskiego. Przedstawił także zgubny wpływ nazistowskiej propagandy na nastawienie wojsk niemieckich wobec ludności podbitych krajów. Wszystkich czytelników zainteresowanych historią militarną z pewnością zaintryguje podjęta przez autora ambitna próba nadania postaci frontowca – służącego w armii kraju, który rozpętał drugą wojnę światową, by ostatecznie ponieść w niej klęskę – ludzkich cech: jego obaw i niepokojów, pragnień i tęsknot, gigantycznych trudów, które znosił na co dzień, oraz lęku wynikającego z nieustannej konfrontacji z widmem śmierci.

Nikołaj Nikulin - Sołdat. Od Leningradu do Berlina (ep....rar

"Sołdat. Od Leningradu do Berlina. Frontowa prawda w opowieści szeregowego żołnierza Armii Czerwonej" to pozbawiona autocenzury relacja Nikołaja Nikulina, żołnierza Armii Czerwonej. Powieść została wydana dopiero po rozpadzie Związku Radzieckiego, za jej wcześniejsze upublicznienie autor mógłby trafić do łagru. Nikołaj Nikulin został wcielony do wojska w 1941 roku i jako jeden z nielicznych sowieckich żołnierzy przeszedł cały szlak bojowy. Mimo że został odznaczony za bohaterstwo, jego wspomnienia odzierają frontowe przeżycia z heroizmu, burząc mit wielkiej wojny ojczyźnianej. Nikulin otwarcie przyznaje się do potwornego strachu, jaki towarzyszył mu każdego dnia, opisuje głód, śmierć i okrucieństwo swoich współbraci czerwonoarmistów. Demaskuje głupotę i cynizm dowodzących, a także bezwzględność sowieckiej machiny wojennej.

Wasilij Briuchow - Czerwony czołgista. Wojna w T-34 na....rar

Służyłem w armii prawie czterdzieści pięć lat: od 1941 do 1986 roku. Wkroczyłem na moją wojenną ścieżkę na łuku kurskim, przeszedłem przez Ukrainę, Mołdawię, Rumunię, Jugosławię, Węgry i Austrię. Naszym przeciwnikiem był doświadczony, znakomicie wyszkolony, odważny i brutalny nieprzyjaciel. Musieliśmy zapłacić wysoką cenę za każdy zniszczony czołg, działo szturmowe i armatę, a także za każdy kilometr tej drogi. Wygraliśmy tę krwawą walkę, kończąc ją w Niemczech i Austrii, ale tak wielu towarzyszy walki zapłaciło najwyższą cenę za zwycięstwo... Byli to młodzi, odważni, przystojni chłopcy, każdy z nich miał rodzinę, nadzieje na lepszą przyszłość i wiarę w życie. Mieliśmy tyle powodów do dumy: dorównaliśmy najlepszej armii na świecie i ostatecznie ją rozgromiliśmy. Podczas wojny moja załoga i ja zniszczyliśmy dwadzieścia osiem czołgów i zabiliśmy setki nieprzyjacielskich żołnierzy. A ja przeżyłem. Nie żałuję przeszłości. Wiele dokonałem – żyłem pełnią życia. Nie wstydzę się swoich czynów – dałem z siebie wszystko. Niczego nie żałuję! – Wasilij Briuchow

Hans Schäufler - Pantery Nad Wisłą. Żołnierze Ostatnie....rar

Od stycznia 1945 roku zaczęła się paniczna ewakuacja ludności niemieckiej z Zachodnich i Wschodnich Prus. Około dwóch milionów niemieckich cywilów, rannych żołnierzy i robotników przymusowych - szukało drogi ucieczki na Zachód. Pod huraganowym ogniem artylerii i bombami Armii Czerwonej. Mogli już tylko liczyć na pomoc resztek 2. Armii niemieckiej. W styczniu 1945 roku ze zgrupowania kurlandzkiego przerzucono na Pomorze cztery pełne dywizje, wśród nich 4. Dywizję Pancerną. Miały one wzmocnić zachodniopomorski front, a także osłaniać ewakuację ludności cywilnej i rannych z portów Gdańska, Gdyni i Mierzei Wiślanej. O tej wielkiej ucieczce sporo już pisano. Ale o tych, którzy osłaniali uchodźców - o "żołnierzach ostatniej godziny" - niewiele. Hans Schaufler, podporucznik 35. Pułku 4. Dywizji Pancernej, opisuje ostatnie miesiące wojny, zaciekłe walki na Pomorzu z nacierającymi wojskami 2. Frontu Białoruskiego. Rozpaczliwe próby utrzymania Tucholi, Torunia, Bytowa, Kartuz, Żukowa, Gdyni, Sopotu. I wreszcie Gdańska, który stał się dla Niemców "kotłem czarownic" i gdzie zginął dowódca 4. Dywizji, gen. Clemens Betzel. Opisuje zatopienie "Wilhelma Gustloffa" i "Goi". Ale pisze też o egoizmie, o dekownikach i o żołnierzach, którzy nie chcieli już dalej walczyć.

Otto Carius - Tygrysy w błocie. Wspomnienia niemieckie....rar

Otto Carius zaczął karierę czołgisty jako osiemnastoletni szeregowiec, potem był dowódcą Tygrysa, a zakończył wojenne losy w stopniu porucznika na stanowisku dowódcy kompanii Tygrysów. Brał udział w ponad 50 bojach pancernych, zniszczył ponad 150 czołgów przeciwnika. Pięciokrotnie ranny. Odznaczony Krzyżem Żelaznym II i I klasy i Krzyżem Rycerskim z Liśćmi Dębowymi. Na froncie wschodnim znalazł się w czerwcu 1941 roku. Po zdobyciu Wilna Litwini entuzjastycznie witali niemieckich żołnierzy. Carius ze zgorszeniem obserwuje, jak Litwini rabują miejscowych Żydów. Wydawało się wówczas, że to rzeczywiście będzie Blitzkrieg. Ale już wkrótce zaczęły się krwawe, uporczywe walki na Froncie Leningradzkim, nad Narwą, udział w operacji "Strachwitz" i "Lew Morski". I na koniec odwrót w lipcu 1944 roku, gdy walczono już tylko o to, by nie zmienił się on w paniczną ucieczkę. TYGRYSY W BŁOCIE to wspomnienia z frontu wschodniego, gdzie Carius musiał walczyć nie tylko z nieprzyjacielem i jego czołgami, ale także z wszechobecnym błotem, bagnami, mrozem. Opisuje bohaterstwo żołnierzy z pierwszej linii frontu, ale nie stroni od krytycznych ocen wielu dowódców różnego szczebla, ich braku wiedzy i asekuranctwa, a czasem nawet tchórzostwa. Wspomnienia te pisał jednak przede wszystkim "Ku chwale Tygrysa", bo to ten ciężki czołg, uzbrojony w potężną armatę 88 mm, jest prawdziwym bohaterem książki.. Choć nie "grzeszył urodą", to jednak jego siła budziła podziw. Najgroźniejszym przeciwnikiem Tygrysów były rosyjskie czołgi T-34 i T-43. Otto Carius pisze o nich z profesjonalnym uznaniem. To czołgi zdecydowały o wyniku wojny na froncie wschodnim

Hans von Lehndorff - Dziennik z Prus Wschodnich. Zapis....rar

Ostatnie dni wojny w Prusach Wschodnich, zwycięstwo 1945 roku i sowiecka okupacja, polskie początki na Mazurach. Hans von Lehndorff, lekarz z powołania, wrażliwy obserwator i głęboko wierzący chrześcijanin odbywa swą wielką odyseję po spustoszonych ziemiach i daje wyjątkowe świadectwo ocalenia człowieczeństwa w czasach schyłku i katastrofy.

Günter K. Koschorrek - Krwawy śnieg. Wspomnienia żołni....rar

Wspomnienia żołnierza 24. Dywizji Pancernej, który po zakończeniu szkolenia trafił na front w październiku 1942 roku, gdy jednostka walczyła pod Stalingradem, i przeszedł cały jej szlak bojowy, aż do walk nad Wisłą w sierpniu 1944 roku, kiedy to po raz kolejny został ranny. Następnie brał udział w walkach w Prusach Wschodnich, m.in. w odbiciu Nemmersdorf, którego mieszkańcy zostali zmasakrowani przez Armię Czerwoną. Później otrzymał przydział do Korpusu Pancernego Grossdeutschland, a końca wojny, lecząc się z kolejnej rany, doczekał w Sudetach. Wraz z innymi rannymi został przez Amerykanów wydany Rosjanom i jedynie własnej pomysłowości oraz determinacji zawdzięczał uniknięcie wywózki na Syberię. Odznaczony Żelaznym Krzyżem I i II Klasy, Nahkampfspange II Klasy (Srebrna Odznaka za Walkę Wręcz), przyznawaną za co najmniej 30 dni walki wręcz, oraz złotą Verwundenabzeichen (Odznakę za Rany najwyższego stopnia) przyznawaną za otrzymanie pięciu ran.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin