NNO - 13.3GP

Nabari no Ou

Zwykły śmiertelnik o tym nie wie, ale po świecie chodzą prawdziwi ninja. Po całej Japonii porozrzucane są ich wioski, ukryte przed okiem ewentualnego zabłąkanego przechodnia, choć, jako że mamy inne czasy – na oko, nam współczesne – nie wszyscy w tych osadach mieszkają i niekoniecznie są to wioski w dosłownym tego słowa znaczeniu. Tak więc żaden szanujący się ninja nie musi ograniczać swojej działalności do szlajania się po cudzych dachach w czarnym wdzianku, może żyć po ludzku, wyglądać jak każdy z nas, mieć normalną pracę, ba, nawet być znanym krytykiem politycznym i oczywiście przebywać między zwykłymi ludźmi. Brzmi jak wstęp do shounena dla młodszych widzów? Nic dziwnego, cała seria, mimo dość ciekawego początku, nie jest niczym innym, jak tylko takim shounenem. No, może nie dla tak całkiem młodych widzów – jednak trochę krwi się leje, parę kończyn jest wykręcanych, a i natężenie późniejszego poczucia beznadziejności może być dla niektórych szkodliwe.
Jednak wracajmy do treści serii. Główny bohater – Miharu – nie jest tak całkiem do końca zwyczajnym chłopcem. Nawet na pierwszy rzut oka. Z jednej strony wysoce praktyczny i o cynicznym usposobieniu, a z drugiej wyjątkowo apatyczny i melancholijny z przerażająco długim czasem reakcji. Nic więc dziwnego, że gdy najpierw jego kolega z klasy, Kouichi, a potem nauczyciel angielskiego, Kumohira, zaczynają go nagabywać, aby dołączył do ich klubu ninja, nie wydaje się zbytnio zachwycony. Więcej nawet – jest to mu tak obojętne, że nie raczy nawet zdecydowanie odmówić (najprawdopodobniej wymagałoby to zbyt wielkiego wysiłku).