Louis de Funes.1967.Wielkie wakacje.avi

Druga część filmu o nieuchwytnym Fantomasie. Mija rok, w czasie którego Fantomas (Jean Marais) nie dawał znaku istnienia. Dlatego jego pogromca, komisarz Juve (Louis de Funès), świętuje zwycięstwo. Z rąk prezydenta republiki odbiera Order Legii Honorowej, za ściganie złoczyńcy na lądzie, morzu i w powietrzu. W tym momencie nadchodzi nieoczekiwana przesyłka z podpisem: Serdeczne gratulacje. Fantomas. Walka rozpoczyna się na nowo. Tym razem Fantomas nie zadawala się drobnymi przestępstwami czy zabójstwami. Porywa profesora Marchanda i pragnie wykorzystać wyniki jego badań do zrealizowania szaleńczego pomysłu zawładnięcia światem. Gdy okazuje się to niewystarczające planuje porwanie kolejnego naukowca, profesora Lefebvra. O całej sprawie natychmiast dowiaduje się komisarz Juve. Za punkt honoru stawia sobie schwytanie zbrodniarza. Pomagają mu w tym dziennikarz Fandor (Jean Marais) i jego narzeczona Helena (Mylène Demongeot). W ten sposób zaczyna się kolejne starcie z nieuchwytnym Fantomasem. Trójka ścigających próbuje przechytrzyć sprytnego złoczyńcę i pokonać go jego własną bronią. Akcja drugiej części jest niezwykle wartka. Pościg za zabójcą prowadzony jest w różnych środkach lokomocji; w pociągu, samochodzie oraz w samolocie. Bohaterowie pragną złapać Fantomasa w pułapkę. W tym celu udają się do Włoch. Akcja rozgrywa się m.in. wśród rzymskich zabytków. Komisarz Juve, by zapewnić sobie stuprocentowy sukces przyodziewa różne stroje m.in. księdza, pirata, lokaja czy konduktora pociągu. Pod ręką ma również gadżety własnej konstrukcji: cygaro-pistolet i sztuczne ramię. Na pewien czas ląduje nawet w szpitalu psychiatrycznym. Fantomas ma tym razem dużo mniejsze pole manewru...

Dwóch starych rolników mieszka sobie nieopodal miasteczka. Ich ziemie chce wykupić firma. Pewnego dnia jednak przybywają do nich (a właściwie do Claude'a) kosmici, którzy rozsmakowują się w jego kapuśniaczku. W zamian za zupę, próbują się odwdzięczyć Cluade'owi np. zwracając mu zmarłą żonę ....

Akcja filmu rozgrywa w XVII-wiecznej Andaluzji. Poborca podatkowy króla Hiszpanii jest wyjątkową kanalią. Urzędników skarbowych nikt z reguły nie darzy miłością, ale krwiopijca don Salluste (Louis de Funes), daje szczególnie dużo powodów do nienawiści. Pędzi on w swej karocy przez pełne kurzu drogi w towarzystwie ubarnych na czarno jeźdźców. Samo jego pojawienie się budzi przerażenie wśród mijanych chłopów, gdyż Salluste okrutnie ich gnębi i pozbawia ostatniego grosza. W ślad za nim podąża jego pomocnik, Blaze (Yves Montand), człowiek o dobrym sercu, będący całkowitym przeciwieństwem bezwzględnego poborcy, który kocha nie tylko uciemiężonych podatników ale i... młodą królową. Królowa, nie znająca hiszpańskiego, jasnowłosa Niemka z Bawarii, czuje się na hiszpańskim dworze nieco osamotniona. Król często wyjeżdża zostawiając ją na pastwę wrednej ochmistrzyni. Tymczasem na dworze wybucha skandal. Jedna z dam dworu oskarża don Salluste'a o uwiedzenie jej, czego dowodem ma być demonstrowane publicznie niemowlę. Nie wydaje się, by poborca miał jakieś szanse być faktycznym ojcem bobasa, niemniej zostaje uznany winnym i srodze ukarany. Jego majątek zostaje skonfiskowany, ordery i przywileje odebrane, a sam Salluste wypędzony z dworu. Żeby tego było mało, zmuszony jest dodatkowo złozyć śluby czystości i ubóstwa. Poborca przysięga zemstę. Odnajduje swego krewniaka Cesara, niebieskiego ptaka i drobnego łotrzyka i proponuje mu układ. Salluste pomoże mu odzyskać utracone szlachectwo, w zamian za co młodzian uwiedzie królową. Poborca powiadomi króla, że jest on rogaczem, król wygna niewierną małżonkę i przywróci swego dobroczyńcę, don Sallusta do łask. Bratanek, czego łatwo się spodziewać, odmawia wujowi. Za karę zostaje więc sprzedany w niewolę afrykańskim Berberom. Salluste nie rezygnuje ze spisku. Miejsce Cesara ma w nim zająć służący Blaze. Przedstawia go na dworze jako Cesara, który dopiero co wrócił z Ameryki. Cesar-służący szybko zyskuje zaufanie królewskiej pary, odkrywając przez przypadek antypaństwowy spisek. W nagrodę dostaje Order Złotego Runa i zostaje mianowany ministrem finansów. Ma zatem możliwość zbliżenia się do swej ukochanej królowej. Don Salluste obserwuje wszystko z daleka. Jego plan zostaje jednak poważnie zagrożony, gdyż przeciw nowemu ministrowi szykowany jest zamach. Salluste musi działać. Aby nic nie spaliło na panewce, za pomocą gadającej papugi chce umówić Cesara z królową w jednej z miejskich gospód i anonimowo powiadomić o tym króla. Ptak jednak myli okna, wlatuje tam gdzie nie powinien i wywołuje nowe kłopoty. W dodatku niespodziewanie z Afryki powraca prawdziwy Cesar. Jak się jednak okaże, afrykańskie piaski pustyni nie znikną tak szybko z ekranu...

Akcja filmu rozgrywa się w XVII- wiecznej Francji. Bogaty i chciwy Harpagon (Louis de Funes) jest chorobliwie skąpym człowiekiem. Liczy każdy grosz i żałuje pieniędzy nie tylko na kościelna tacę, ale także na wychowanie własnych dzieci, córki Elizy i syna Kleanta. Oszczędności całego życia, zakopane w domowym ogrodzie, przed szabrownikami strzegą metalowe sidła i on sam z lunetą w ręku. Pewnego dnia w domu mieszczucha zjawia się podróżnik Walery, który zakochuje się w jego córce. Również syna dosięga strzała amora, gdyż urzeka go Marianna, biedna dziewczyna mieszkająca ze schorowaną matką. Dzieci, by nie sprowadzić na siebie gniewu ojca, muszą ukrywać swą miłość w tajemnicy. Tymczasem Harpagon nie przejmując się ich zdaniem, postanawia pomnożyć swój majątek dzięki bogatemu ożenkowi i intratnym mariażom swoich dzieci. Córkę postanawia wydać za mąż za bogatego, acz starego pana Anzelma, który jest gotów poślubić ją bez posagu! Synowi już szykuje pewną bogatą wdówkę... Zaś sam, 70-letni starzec, postanawia związać się z Marianną, w której kocha się syn. Pewny jeszcze w swoje możliwości, rolę swatki powierza znanej kobiecie, Frozynie (Claude Gensac)i również przez nią ustala szczegóły posagu młodej panny. Poczynaniom ojca przyglądają się z niedowierzaniem i oburzeniem dzieci. By ratować swoją miłość i odwieść ojca od małżeńskich planów, wspólnie obmyślają podstępny plan. Tymczasem chciwy skąpiec już wydaje dyspozycje służbie, nie mogąc doczekać się ceremonii zaręczyn. Gdy wkrótce okazuje się, że z ogrodu znika zakopana skrzynia dukatów, Harpagon wpada w szał.

Żandarmi otrzymują nową siedzibę oraz nowe wsparcie w postaci czterech kandydatek do służby. Zadaniem brygady jest wdrożenie dziewcząt do służby. Ich uroda powoduje dezorganizację pracy posterunku. Pojawiają się jednak poważniejsze kłopoty. Praktykantki zaczynają znikać, jedna po drugiej.