Romeo et Juliette (spectacle comedie musicale) fr.avi

Kleopatra23t / FILMY / Opera, operetka, musical / Romeo et Juliette (spectacle comedie musicale) fr.avi

Download: Romeo et Juliette (spectacle comedie musicale) fr.avi

Pobierz plik

691,73 MB

Czas trwania: 150 min

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

Kleopatra23t

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Romeo et Juliette (spectacle comedie musicale) fr.txt

Jezioro Łabędzie.rmvb

Puccini - Tosca.avi

Cesare Angelotti , były konsul dawnej Republiki Rzymskie ...

Cesare Angelotti , były konsul dawnej Republiki Rzymskiej, uciekł z niewoli w Zamku Świętego Anioła i ukrywa się w kościele Sant’ Andrea della Valle. Jego siostra, hrabina Attavanti, zostawiła mu kobiece przebranie, mające pomóc w ucieczce. Pojawia się młody malarz Cavaradossi i zaczyna pracować nad rozpoczętym już obrazem Madonny. Angelotti rozpoznaje w nim swojego przyjaciela i Cavaradossi obiecuje mu pomóc. Po chwili ich rozmowę przerywa przybycie ukochanej malarza, Toski i uciekinier pospiesznie chowa się w kaplicy. W sławnej śpiewaczce budzi się uczucie zazdrości, jednak Mario uspokaja ją. Po odejściu Toski przyjaciele kontynuują rozmowę, gdy nagle rozlega się wystrzał armatni- znak, że odkryto ucieczkę Angelottiego. Cavaradossi postanawia niezwłocznie ukryć byłego konsula w swojej willi pod miastem. Nie mija wiele czasu, gdy szef policji- baron Scarpia- wraz ze swym oddziałem wpada do kościoła w poszukiwaniu zbiega. Kiedy ponownie pojawia się tam Toska próbuje wmówić przy pomocy znalezionego wachlarza hrabiny Attavanti, że Cavaradossi spotkał tu się z nią. Zazdrosna śpiewaczka udaje się do domu ukochanego, a Scarpia posyła za nią szpiegów. W Palazzo Farnese Scarpia oczekuje na raport. Spoletta, agent policji, donosi mu, że nie udało się odnaleźć uciekiniera, ale za to aresztowano Cavaradossiego. Baron wzywa do siebie Toskę i na jej oczach rozkazuje torturować Marca. Malarz nie chce wydać miejsca ukrycia Angelottiego, jednak śpiewaczka, słysząc jęki ukochanego wydaje tajemnicę. Cavaradossi przeklina ją. Gdy rozchodzi się wiadomość, że Napoleon odniósł zwycięstwo nad Austriakami, Marco intonuje hymn na cześć wolności. Tym samym skazuje samego siebie na śmierć. Scarpia obiecuje ocalić malarza, jeśli Toska zgodzi się spełnić każde jego żądanie. Śpiewaczka początkowo przystaje na to, na jej oczach baron wydaje odpowiednie rozkazy, dodając jednak znacząco „tak jak z Palmieri”. Gdy baron zaczyna zbliżać się do niej, Tosca nie wytrzymuje jednak i zabija go nożem. W Zamku Świętego Anioła Cavaradossi pisze list pożegnalny do ukochanej. Niespodziewanie pojawia się sama Tosca i tłumaczy mu, że strzelby będą naładowane ślepymi nabojami i nie zostanie zabity. Marco ufnie staje przed ścianą. Okazuje się jednak, że Scarpia oszukał Toskę- padają strzały i malarz pada martwy. Morderstwo szefa policji zostaje odkryte i słychać zbliżający się oddział. Pełna bólu i rozpaczy Tosca nie ma dokąd uciekać i skacze z murów zamku w przepaść.

Verdi - Aida.avi

akt 1: Wojska etiopskie przekroczyły granice Egiptu. Kap ...

akt 1: Wojska etiopskie przekroczyły granice Egiptu. Kapłan Izydy, Ramfis, ogłasza Radamesa dowódcą wojsk egipskich. Młody wojownik ma nadzieję, że po zwycięskiej kampanii Faraon spełni jego prośbę – zwróci wolność Aidzie (niewolnicy etiopskiej i córce Amonasra) oraz zgodzi się na ich ślub. Radamesa kocha bez wzajemności Amneris, córka Faraona. Aida ma mieszane uczucia: pragnie życzyć ukochanemu zwycięstwa, ale to oznacza klęskę, a może i śmierć jej rodaków. W świątyni trwa uroczystość. Przed posągiem boga Ptah, po sakralnym tańcu kapłanek, Ramfis wręcza Radamesowi poświęcony miecz. W Memfis, w pałacu Faraona, Amneris czeka na powrót Radamesa po zwycięskiej kampanii. Upewnia się, że Aida kocha młodego wojownika i oświadcza jej, że ona, córka Faraona jest jej rywalką. akt 2: Dźwięk trąb ogłasza powrót zwycięskiego wojska. Oprócz bogatych łupów prowadzą pojmanych jeńców. Wśród nich Aida dostrzega swojego ojca. Amonasro nakazuje córce milczenie. Przyznaje się przed Faraonem, że jest jej ojcem, ale wprowadza go w błąd mówiąc, że król Amonasro zginął poczas walki. Faraon obiecuje spełnić życzenie Radamesa. Wódz prosi Faraona o wolność dla jeńców. Faraon zgadza się na uwolnienie Etiopczyków, ale za radą Ramfisa, jako zakładników zatrzymuje w niewoli Amonasra i Aidę. Dodatkowo Radamesowi w dowód wdzięczności oddaje rękę swojej córki. Radames i Aida są w rozpaczy - nie mogą odrzucić łaski Faraona. Amneris przeżywa chwilę triumfu. akt 3: Akcja rozgrywa się nocą, przed planowanym ślubem. Amneris wraz z Ramfisem zmierza do świątyni Izydy. Chce prosić boginię o błogosławieństwo i miłość małżonka. Aida pragnie spotkać się po raz ostatni z ukochanym. Za nią nadchodzi jej ojciec. Wie o miłości córki i wodza. Próbuje nakłonić Aidę by wykorzystała uczucia Radamesa i nawówiła go do opowiedzenia się po stronie Etiopczyków albo wyjawienia tajemnic wojskowych. Aida w końcu ulega namowom. Amonasro ukrywa się przed nadejściem Radamesa. Aida nie chce słuchać wyznań ukochanego, wypomina mu zbliżającą się uroczystość zaślubin. Namawia go do wspólnej ucieczki z Egiptu. Po długiej walce wewnętrznej, Radames zgadza się zbiec z ukochaną na pustynię. Planując trasę ucieczki zdradza wojskowe plany Egipcjan. Ujawnia się Amonasro i wyjawia, że jest królem Etiopii. Zrozpaczony Radames nie widzi innego wyjścia niż ucieczka. Niespodziewanie pojawia się Amneris wraz z Ramfisem. Aida z ojcem ucieka, a Radames, czując się winny, oddaje się w ręce arcykapłana. akt 4: Amneris proponuje Radamesowi pomoc. Obiecuje wyjednać przebaczenie u swojego ojca pod warunkiem, że młodzieniec wyrzeknie się swoich uczuć do Aidy, zapomni o niej i poślubi ją, córkę Faraona. Radames odmawia. Zbiera się sąd pod przewodnictwem Ramfisa. Radames odmawia odpowiedzi na zadawane pytania. Tym samym potwierdza swoją winę i zostaje skazany na śmierć przez zamurowanie żywcem w grobowcu. Amneris uświadamia sobie, że do tragedii doprowadziła jej duma i zazdrość. Przeklina sędziów i mdleje. Radames zostaje zamknięty w grobowcu. Tu spotyka Aidę, która słysząc o wyroku postanowiła umrzeć z ukochanym. Połączeni uściskiem, spokojnie oczekują na śmierć. Nad grobowcem zrozpaczona Amneris błaga bogów o ukojenie serca.

Rossini - Wilhem Tell.avi

W Szwajcarii odbywa się pasterski festyn, i wesele trzec ...

W Szwajcarii odbywa się pasterski festyn, i wesele trzech par. Wilhelm Tell stoi na uboczu. Smuci go los pogrążonej w niewoli ojczyzny. Przybywa sędziwy Melchtal, który jako gorący patriota i z powodu wieku, cieszy się powszechnym szacunkiem. Melchtalowi powierza się udzielenie błogosławieństwa kojarzącym się parom. Starzec martwi się, że Arnold takiego błogosławieństwa nie otrzyma. Jego syn bowiem nie ukrywa swej miłości do habsburskiej księżniczki Matyldy. To budzi podejrzenie, że gotów jest pójść na służbę u wrogów swojej ojczyzny.Odchodzi, by dołączyć do polującego w pobliżu Gesslera, okrutnego namiestnika cesarskiego, gdyż w jego towarzystwie spodziewa się zobaczyć Matyldę. Nagle pojawia się pasterz Leuthold, który ucieka przed żołnierzami Gesslera. Okazuje się, że Leuthold zabił cesarskiego żołnierza, gdy ten usiłował zniewolić jego córkę. Jedyną drogą ucieczki jest przeprawienie się przez Jezioro, nad którym festyn się odbywa. Nadciąga burza i rybak Roudi boi się wypłynąć z nim. Wilhelm podejmuje się go zastąpić. Gdy wpada tu polujący Gessler ze swymi żołnierzami, uciekiniera już nie ma. Budzi to wściekłość Austriaka na tych, którzy pomogli zabójcy żołnierza. Nakazuje więc schwytać i uprowadzić ze sobą jako zakładnika Melchtala, o którym wie, że jest wrogiem okupantów. Żołnierze podpalają także zagrodę Tella. Matylda wychodzi na samotny spacer, ale czuje, że ktoś ją śledzi. Spodziewa się, że to Arnold, i nie myli się. Spotykają się i oboje nie potrafią ukryć swoich uczuć, mimo przepaści, jaka ich dzieli. Na placu w Altdorf żołnierze Gesslera w jego obecności i obecności zgromadzonego ludu ustawiają słup, na którym umieszczają kapelusz namiestnika. Kapelusz ma stanowić symbol władzy cesarskiej, któremu wszyscy powinni na znak poddaństwa oddawać pokłon. Wilhelm, który przyszedł tu z synkiem Gemmy’m, odmawia pokłonu, czym wzbudza gniew Gesslera. W dodatku ktoś donosi, że Tell jest tym, który dopomógł Leutholdowi w ucieczce. Zostaje za to aresztowany i skazany na śmierć. Gessler obiecuje mu jednak wolność, jeżeli jednym strzałem z kuszy przebije jabłko położone na głowie syna. Tell zgadza się i strąca jabłko. Jednak Gessler zauważa u niego drugą strzałę. Tell mówi, że przeznaczył ją dla Gesslera, gdyby nie udało mu się trafić w jabłko. Gessler każe go pojmać razem z synkiem. Wstawiennictwo Matyldy pomaga uwolnić Gemmy’ego, Tella zaś uprowadzają żołnierze. Zbiera się lud wzburzony zaszłymi wypadkami. Na jego czele staje Arnold. Przyłącza się do nich Matylda. Stojąc na brzegu zauważają, na środku jeziora łódź, na której Tell jest przewożony do siedziby Gesslera. Załoga ratuje się, uwalniając Tella z więzów, który jako dobry żeglarz odpowiednio kieruje łodzią. Tell wykorzystuje to i ucieka. Ścigany przez Gesslera, zabija go strzałem z kuszy. To daje sygnał do powstania, które kończy się zwycięstwem Szwajcarów.

Prokofiew - Iwan Groźny.avi

Akt I Na Kremlu biją dzwony. Pojawia się kniaź Kurbski ...

Akt I Na Kremlu biją dzwony. Pojawia się kniaź Kurbski w otoczeniu bojarów. Taniec dworzan, bojarów i bojaryń. Nadchodzi car Iwan, jego władcza postawa przeraża wielmożów. Car ogląda taniec dziewcząt dworskich, wśród nich dostrzega Anastazję i wybiera ją na swoją małżonkę. Kniaź Kurbski jest zazdrosny o szczęście cara. Pierwszy miłosny duet Iwana i Anastazji. Kniaź Kurbski nękany jest zazdrością o Anastazję i o władzę, jaką dzierży Iwan. Nie potrafi jednak zmusić się do działania przeciw władcy i przyjacielowi. Pod murami Kremla lub błaga cara o obronę przed hordami Tatarów, którzy napadają Rosję. Pojawia się car i ogłasza wyprawę na Chanat Kazański. Młodzieńcy bija w dzwony. Trwa wyprawa wojsk rosyjskich na Kazań. Taniec Tatarów. Na Kremlu samotna Anastazja czeka na powrót męża z wyprawy wojennej. Radośnie biją dzwony Kremla, bo wojska rosyjskie wróciły z wojny. Lud tańczy wesołe tańce, także dworacy przyczaja się do zabawy. Ukazuje się car Iwan z towarzyszącą mu Anastazją, witany nabożnie przez poddanych. Gdy zostają sami Iwan i Anastazja witają się czule. Akt II Akt rozpoczyna scena miłosna Iwana i Anastazji po przebudzeniu (duet). Bojarzy i bojarynie przygotowują spisek mający na celu usunięcie Anastazji. To żona daje carowi siłę i opanowanie, dzięki czemu rządzi samodzielnie, pomijając Dumę i Radę Bojarską. Kurbski nie chce przyłożyć ręki do zdrady, ale też nie oponuje, widząc, jak bojarzy przygotowują puchar z trucizną. Anastazja wypija zatruty napój i umiera. Kurbski ucieka targany wyrzutami sumienia. Dzwony biją na trwogę. Car opłakuje śmierć ukochanej żony, ogarnia go szaleństwo. Także Kurbski nie może znieść tego, co dzieje się dookoła, nie może brać udziału w wesołej uczcie bojarów. Wtem ucztujących otaczają postaci z kosami – spiskowcy zostają skazani na śmierć. Kurbski ucieka. Zbolały, ale dumny i władczy car szuka pociechy w Bogu. Sroży się, raz po raz uderza swym kosturem i nahajką. Wypuszcza na kraj armię uzbrojonych, okrutnych opryczników. Gdy pozostaje sam, dręczą go koszmary, szaleństwo spala jego mózg. Car Iwan Groźny szaleje nad tłumem poddanych.

Johann Strauss - Zemsta nietoperza.avi

Gabriel von Eisenstein jest znanym, również ze swojego t ...

Gabriel von Eisenstein jest znanym, również ze swojego temperamentu, wiedeńskim finansistą. Ma on trafić do aresztu za uderzenie poborcy podatkowego i obrazę sądu, tymczasem jego przyjaciel, Dr Falke organizuje wraz z młodym arystokratą – księciem Orlofskym bal. Jest to w rzeczywistości pretekst do ośmieszenia Eisensteina w ramach rewanżu za złośliwy żart swojego przyjaciela. Intryga polega na tym, że Falke wśród gości zaprasza w innych rolach domowników Eisensteina. Służąca będzie wytworną damą, żona pojawi się w masce i ma być przedstawiona jako węgierska księżna. Falkemu udaje się przekonać Eisensteina, by ten potajemnie wybrał się na bal, a w więzieniu stawił się rano. Niestety, do domu Eisensteina przybywa po aresztanta dyrektor więzienia Frank. Bierze on za pana domu śpiewaka Alfreda, który wykorzystując sytuację, znów próbuje zdobyć względy dawnej ukochanej. Alfred trafia do miejskiego aresztu, a Rosalinda może się szykować na bal. Tymczasem sam Eisenstein próbuje na przyjęciu uwieść niemal wszystkie damy, w tym Adelę i Rosalindę, zawiera na tym balu także serdeczną przyjaźń z dyrektorem więzienia, do którego ma trafić – obaj na przyjęciu są "francuskimi markizami" – Renardem i Chagrinem. Także Adela chce wykorzystać bal na swoją korzyść, próbuje znaleźć protektora, który wprowadzi ją do świata teatru, dlatego też nawet rozpoznana przez swojego pracodawcę z powodzeniem udaje oburzenie. Rosalinda, żona Eisensteina, zaś poznaje lepiej prawdziwą naturę swojego męża. Wszystko jednak wyjaśnia się rano, na końcu operetki.

Offenbach - Piękna Helena.avi

Parys, syn króla Priama, przybywa do Sparty, do arcykapł ...

Parys, syn króla Priama, przybywa do Sparty, do arcykapłana Kalchasa, z listem polecającym od bogini Wenus. Parys dał ongiś Wenerze złote jabłko przyznając jej nagrodę za piękność sądnie nad trzema najważniejszymi boginiami Olimpu: Junoną, Minerwą i Wenerą. Wenus obiecała mu za to miłość najpiękniejszej kobiety na Ziemi. Kobietą tą jest Helena, królowa Sparty, żona Menelaja. Parys przybył do Sparty przebrany za pasterza, aby zdobyć miłość Heleny. Kalchas ma mu to ułatwić. Helena wychodzi ze świątyni. Piękny młodzieniec wpadł jej zaraz w oko i okazuje mu duże zainteresowanie. Parys postanawia zdobyć królową swą inteligencją. Właśnie zbierają się królowie greccy, aby wziąć udział w konkursie na rozwiązanie zagadki. Parys zgaduje zagadkę i wygrywa konkurs, a uszczęśliwiona Helena wieńczy go na polecenie Menelaja. Teraz Parys odkrywa swe incognito, a cały świat już wie, że w sporze pomiędzy trzema boginiami koronował on Wenus na królową piękności. Menelaos zaprasza Parysa na kolację. Namówiony przez Parysa Kalchas każe swemu pomocnikowi puścić w ruch blaszany piorun i oświadcza, że wyrocznia nakazuje Menelajowi przez jego usta udać się dla dobra państwa natychmiast na Kretę. W akcie drugim Parys zakrada się do sypialni Heleny. Choć wie ona, że sama bogini Wenus obiecała ją Parysowi, uważa że nie wypada się nie bronić. Parys używa więc podstępu. Mówi mianowicie, że wszystko co się dzieje w tej chwili, jest tylko snem. To uspokaja zupełnie Helenę, jest bardzo zadowolona z takiego tłumaczenia i przestaje się opierać. Nie w porę jednak zjawia się Menelaos, który już zdążył powrócić do Sparty i przyłapuje zakochaną parę w sypialni. Menelaos robi wielką awanturę i zwołuje wszystkich królów i gości. Parys musi uciekać, tym razem nie udało mu się zdobyć pięknej Heleny. W ostatnim akcie Menelaos z Heleną przebywają nad morzem, wraz z innymi królami greckimi. Menelaos wypomina Helenie ostatni skandal z Parysem i para małżonków kłóci się zajadle. Agamemnon i Kalchas zarzucają Menelaosowi, że trzymając przy sobie Helenę, zamiast oddać ją Parysowi, naraził siebie i cały kraj na gniew bogini Wenus, która rozbija wszystkie spartańskie małżeństwa. Menelaos broniąc się odpowiada, że właśnie napisał list do wielkiego augura prosząc o litość, lada chwila też spodziewa się jego przybycia. I oto rzeczywiście widać zbliżającą się do brzegu galerę. Wychodzi z niej wielki augur i oznajmia, że Wenus przebaczy wszystkim Spartanom, jeżeli Helena odbędzie przejażdżkę na wyspę Cypr, wszyscy godzą się na to ochoczo, a sam Menelaos namawia żonę, aby udała się prędko na przejażdżkę. Helena czyni to bardzo chętnie, gdyż rozpoznała w wielkim augurze przebranego Parysa. W chwili, gdy barka odbija od brzegu, Parys zrzuca przebranie i wszyscy widzą, że wywiódł ich w pole. Menelaos pieni się ze złości. Kalchas jest bardzo zadowolony, bo grubo na tym interesie zarobił, Agamemnon zaś postanawia ogłosić mobilizację w celu przedsięwzięcia wojny trojańskiej.

Zeller - Ptasznik z Tyrolu.avi

Zamiast typowego dla operetki świata salonów i kabaretów ...

Zamiast typowego dla operetki świata salonów i kabaretów Zeller wprowadził tyrolski folklor, świeżość ludowych melodii i wiejski pejzaż. Na jego tle rozgrywają się perypetie miłosne listonoszki Krysi i ptasznika Adama. Zakochani chcą wykorzystać przyjazd do okolicznych lasów Księcia, aby dzięki jego protekcji poprawić swą sytuację materialną. Przygotowania na przyjęcie znakomitego gościa zamieniają się w ciąg nieporozumień za sprawą organizatora tej wizyty, barona Wepsa. Gdy okazuje się, że Książę nie przyjedzie, bratanek Wepsa – Stanisław postanawia się pod niego podszyć. To z pozoru niewinne oszustwo wywołuje zamęt i doprowadza do zerwania zaręczyn Krysi z Adamem. Na szczęście wszystkie komplikacje prowadzą do klasycznego happy endu.

Bizet - Poławiacze pereł.avi

Nadir i Zurga są przyjaciółmi i zakochali się w tej same ...

Nadir i Zurga są przyjaciółmi i zakochali się w tej samej dziewczynie, która jest kapłanką. Obaj postanawiają zrezygnować z konkurowania o dziewczynę. Podczas połowu pereł przychodzi Lejla modlić się o spokojne morze i bezpieczne łowy. Po zakończonej pracy Nadir i kapłanka poddają się miłosnym uniesieniom. Nadirowi grozi za to śmierć. Lejla wraz z Zurgą opracowali plan ucieczki Nadira. Zurga podpala wieś. Ludzie ruszają do gaszenia pożaru, zaś Lejla z ukochanym uciekają łodzią. Sprawca pożaru zostaje wykryty i skazany przez Nurabada na śmierć.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin