Kickingbear.jpg

KadirHan / Galeria / Native Americans / Wodzowie / Kickingbear.jpg

Download: Kickingbear.jpg

Pobierz

20 KB

(233px x 350px)

Kopiący Niedźwiedź (ur. ok. 1846 - zm. 28 maja 1904, właśc. Mato Wanartaka, ang. Kicking Bear) wojownik, mistyk i szaman plemienia Dakotów Oglala, zaufany Szalonego Konia (ang. Crazy Horse). Uczestnik bitew Indian Wielkich Równin z białymi w 1876 roku, w tym słynnego pogromu 7 Pułku Kawalegii gen. Custera nad Little Big Horn. Na przełomie lat 1889-1890 jeden z dakockich wysłanników do Nevady, mających spotkać się z twórcą nowej religii Wovoką. Choć formalnie nigdy nie był wodzem plemienia, to stał się znany jako krzewiciel Tańca Ducha i jeden z liderów - obok Niskiego Byka (ang. Low Bull) - tego kultu wśród Dakotów, a przez białych był postrzegany jako jeden przywódców indiańskiego buntu w dakockich rezerwatach na Wielkich Równinach jesienią 1890.
Zorganizował i prowadził pierwszy obrzęd Tańca Ducha w obozie Siedzącego Byka (ang. Sitting Bull) nad rzeką Grand w agencji Standing Rock. Do jego obozu w rezerwacie Pine Ridge przybywali zwolennicy Tańca z całej Dakoty. Zaniepokojony masakrą nad Wounded Knee 29 grudnia 1890 ukrywał się ze swymi zwolennikami w Badlands i jako jeden z ostatnich powrócił do agencji Pine Ridge 15 stycznia 1891. Aresztowany jako jeden z 25 przywódców buntu przez gen. Milesa został osadzony na pewien czas w więzieniu w Fort Sheridan w Illinois. Wraz z pięcioma innymi Dakotami wyjechał następnie do Europy wraz z rewią z Dzikiego Zachodu Buffalo Billa. Po występach we Francji, Belgii i Niemczech w 1893 roku wrócił do rezerwatu.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

KadirHan

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Czejen.jpg

Wódz Czejenów Biały Bawół

Kicking_Bird(Kopiący Ptak).jpg

American_Horse(Amerykanski Kon).jpg

(ur. 1840, zm. 16 grudnia 1908), wódz Indian Siuksów Ogl ...

(ur. 1840, zm. 16 grudnia 1908), wódz Indian Siuksów Oglala (nie mylić z Amerykańskim Koniem o przydomku Żelazna Tarcza). Syn Siedzącego Niedźwiedzia, również przez jakiś czas nazywanego Amerykańskim Koniem. Uczestniczył w pierwszej wojnie Czerwonej Chmury, później nie walczył. Wybitny mówca i dyplomata Siuksów. Towarzyszył wyprawom Czerwonej Chmury do Waszyngtonu; wziął udział w rewii Buffalo Billa. W 1889 roku wsparł rząd amerykański w przeprowadzeniu transakcji, w wyniku której Siuksowie stracili ponad połowę swoich ziem. Nie uczestniczył w Tańcu Ducha, dzięki czemu uniknął zapewne śmierci w masakrze nad strumieniem Wounded Knee 29 grudnia 1890 r. Zmarł w rezerwacie Pine Ridge.

Big_Foot(Wielka_Stopa).jpg

1824-1890 wódz Siuksów z plemienia Lakotów Minneconjou. ...

1824-1890 wódz Siuksów z plemienia Lakotów Minneconjou. Wodzem został w 1874 po śmierci ojca. Zginął w masakrze nad strumieniem Wounded Knee podczas ataku armii USA na grupę uczestników religijnego Tańca Ducha. Zwłoki poległego wodza zwycięscy żołnierze oskalpowali, a trofeum stanowiło cenny eksponat w muzeum 7.Pułku Kawalerii. Dopiero w 2000, po wieloletnich staraniach, szczątki zostały zwrócone rodzinie zabitego i pochowane zgodnie z indiańskim obyczajem.

Crazy_Horse(Szalony Kon).jpeg

Szalony Koń, właściwie Tasunka Witko lub Tashunka Uitko ...

Szalony Koń, właściwie Tasunka Witko lub Tashunka Uitko (co znaczy: jego koń jest nieposkromiony)(ang. Crazy Horse, ur. 4 grudnia 1849, zm. 5 września 1877) – wódz Indian plemienia Oglalów należących do konfederacji Teton Dakotów (Siuksów). Urodził się w obecnej Dakocie Południowej, niedaleko Rapid City. Data urodzenia nie jest pewna - podaje się także ok. 1842 rok. W 1865 roku sprzeciwił się zbrojnie planom wybudowania drogi do złotonośnych pól w Montanie. W 1874 roku odmówił opuszczenia terenów przyznanych Siuksom, a które stały się obiektem zainteresowania poszukiwaczy złota. Doprowadziło to do zwycięskiej dla Indian bitwy nad Powder Creek (17 czerwca 1876). W walce tej brali też udział Czejenowie. Później Szalony Koń ruszył na północ, by tam nad rzeką Little Bighorn połączyć się z głównymi siłami Siuksów. Był jednym z głównych wodzów Indian i autorów zwycięstwa w bitwie nad Little Big Horn, zakończonej kompletnym zniszczeniem pułku kawalerii Custera. Powrócił następnie wraz z resztą plemienia w rodzinne strony. Ścigany przez generała Crooka, poddał się mu w Nebrasce w 1877 roku powodowany głodem swoich ludzi i namówiony przez swego wuja, Pstrego Ogona. Ale zanim do tego doszło, stoczył dwudniową bitwę 7 i 8 stycznia z wojskiem gen. Milesa w okolicy Wolf Mountains. Internowano go w Forcie Robinson w Nebrasce, gdzie został zabity bagnetem przez wartownika podczas próby ucieczki. Ogromny, powstający pomnik Szalonego Konia wykuty w skale, autorstwa rzeźbiarza polskiego pochodzenia Korczaka Ziółkowskiego, można obejrzeć niedaleko Custer City (Dakota Południowa) w Górach Czarnych.

Deszcz_w_Twarz.jpg

Deszcz w Twarz (sju Ite-o-magazu, Ito-na-gaju lub Exa-ma ...

Deszcz w Twarz (sju Ite-o-magazu, Ito-na-gaju lub Exa-ma-gozua), ang. Rain-In-the-Face lub Rain in the Face, ok. 1835 - 14 września 1905) - wojownik północnoamerykańskich Indian Dakota, uczestnik wojny Czerwonej Chmury i wojny o Góry Czarne z Amerykanami w latach 60. i 70. XIX w. Urodził się ok. 1835 roku w Dakocie Północnej nad rzeką Cheyenne w plemieniu Dakotów Hunkpapa. Już w młodości wybił się jako zaciekły wojownik. Brał udział w wojnie Czerwonej Chmury (ang. Red Cloud). 21 grudnia 1866 roku wziął udział w bitwie z oddziałem kpt. Williama J. Fettermana w pobliżu Fort Philip Kearny, znanej później jako Masakra Fettermana. W 1874 został aresztowany przez kpt. Thomasa Custera za zabicie dwóch cywilów towarzyszących ekspedycji płk. George'a Armstronga Custera w okolice Yellowstone w 1873, ale udało mu się zbiec z więzienia. Dołączył do grupy Siedzącego Byka (ang. Sitting Bull). Wyróżnił się w bitwie nad Little Bighorn 25 czerwca 1876. Z ran otrzymanych w tej bitwie okulał, lecz mimo to zdołał zbiec razem z Siedzącym Bykiem do Kanady, gdzie przebywał do roku 1880. Po powrocie do Montany poddał się gen. Nelsonowi Milesowi w Fort Keogh. Zmarł 14 września 1905 r. w rezerwacie Standing Rock, gdzie mieszkał przez wiele lat w pokoju uznając, iż po zakończeniu indiańskich wojen w jego życiu nie wydarzyło się już nic ważnego.

Little_Crow.jpg

Taoyateduta, Mała Wrona (Mały Kruk, Little Crow, Chetan ...

Taoyateduta, Mała Wrona (Mały Kruk, Little Crow, Chetan Wakan Mani, Samica Kruka, Która Pojawia Się Idąc) (ur. 1810?, zm. 3 lipca 1863) – wódz Santee Dakotów (Siuksów) zamieszkujących Minnesotę. Jeden z wodzów, którzy podpisali w 1851 r. traktat z rządem USA, w którym Indianie zrzekli się 90% swoich ziem i zostali stłoczeni wzdłuż rzeki Minnesota. Wchodził w skład delegacji Indian, która przebywała w Waszyngtonie. Tam przekonał się o sile białych i bezsensowności walki z nimi. Za wszelką cenę starał się zachować pokój. W 1862 r., gdy rząd USA nie wywiązywał się ze zobowiązań wobec Siuksów, wybuchły zamieszki, które przekształciły się w wojnę Małej Wrony. Zjednoczone odłamy Santee Dakotów pod wodzą Małej Wrony, Mankato i Wielkiego Orła bezskutecznie atakowały Fort Ridgely oraz osadę New Ulm nad Coltonwood River. W tym czasie luźne grupy Indian i młodzi wojownicy atakowali i mordowali osadników. Mała Wrona pobity przez wojsko pod Wood Lake wycofał się do kraju Teton Dakotów plemienia Brule – preriowych, stamtąd ruszył do Kanady licząc na pomoc Brytyjczyków przeciwko USA. Tymczasem Santee Dakotowie skapitulowali przed wojskiem, wydali jeńców, a wówczas wbrew wcześniejszym obietnicom zostali osądzeni i skazani. Ponad trzystu zostało skazanych na karę śmierci. Ostatecznie po odwołaniach i interwencji prezydenta Abrahama Lincolna powieszono trzydziestu ośmiu. Mała Wrona powrócił w rodzinne strony. Został zastrzelony przez osadników wracających z polowania na jelenie. Jego skalp i czaszkę wystawiono na widok publiczny w miasteczku Saint Paul. Rząd USA unieważnił wszelkie układy z Dakotami, pozbawił ich praw do ziem w Montanie. Niedobitki plemienia zostały umieszczone w rezerwacie Crow Creek w Dakocie.

Sitting_Bull.jpg

Siedzący Byk (w języku dakota Tatanka Yotanka, ang. Sitt ...

Siedzący Byk (w języku dakota Tatanka Yotanka, ang. Sitting Bull) (ok. 1831 - 15 grudnia 1890) wódz i szaman Indian plemienia Hunkpapa grupy Teton Dakotów (Siuksów). Współautor spektakularnego zwycięstwa połączonych sił Dakotów i Szejenów w bitwie nad Little Big Horn w 1876 roku. Od 1863 roku w silnej opozycji do białych. Po bitwie poprowadził swych ludzi do Kanady. Po negocjacjach wrócił jednak do Stanów Zjednoczonych i przez jakiś czas występował w "Wild West Show" Buffalo Billa podróżując wraz z rewią po wielu krajach Europy. W 1890 roku, po osiedleniu się w rezerwacie, został zastrzelony przez indiańskich policjantów na służbie armii USA, którzy mieli rozkaz aresztować go za udział w zakazanym Tańcu Ducha. Tymi policjantami byli Głowa Byka oraz Czerwony Tomahawk. Dwa tygodnie później próba uspokojenia nastrojów w rezerwacie Pine Ridge przez wojsko doprowadziła do zmasakrowania nad Wounded Knee grupy innego wodza Siuksów - Wielkiej Stopy (ang. Big Foot).

Geronimo.jpeg

Geronimo właściwie Goyathlay (Ten, który ziewa) (16 czer ...

Geronimo właściwie Goyathlay (Ten, który ziewa) (16 czerwca 1829 - 17 lutego 1909), jeden najbardziej znanych wodzów Indian Chiricahua - plemienia należącego do grupy Apaczów Mescalero. Urodził się około 1823 w obozowisku nad rzeką Gila w Meksyku. Imię Geronimo nadali mu Meksykanie. Na wojenną ścieżkę wkroczył w 1850 roku, po tragicznej śmierci matki, żony i trojga swoich dzieci z rąk meksykańskich żołnierzy. W wyniku napadu zginęło około 25 dzieci i kobiet, a ponad 50 zostało uprowadzonych. Był bezlitosny wobec ścigających go żołnierzy. W 1886 roku dowodzeni przez niego wojownicy byli obwiniani o zabicie około 600 Meksykanów tylko na terenie prowincji Sonora. W 1872 roku w Arizonie utworzono rezerwat dla Chiricahua, a w 1876 postanowiono go przenieść. Geronimo zbiegł wraz z 700 członkami plemienia. W 1877 roku agent rządu do spraw Indian zaprosił Geronimo oraz jego ludzi na rokowania, a następnie ich uwięził. Chciano go nawet powiesić. Był przetrzymywany przez dwa lata w więzieniu. Geronimo przebywał przez cztery kolejne lata w rezerwacie, jednak na początku lat osiemdziesiątych postanowił ponownie chwycić za broń. Wraz ze swymi ludźmi wyruszył w góry Sierra Madre. W maju 1883 roku w pościg za nim wyruszył oddział amerykańskiej kawalerii dowodzony przez generała Georga Crooka (przez Indian zwanego Siwym Wilkiem). Crook skłonił Indian oraz Geronimo do powrotu do rezerwatu.W 1885 używając podstępu - rozpuścił plotkę o rzekomej śmierci oficera kawalerii i grożących w związku z tym aresztowaniach wśród Indian - wyprowadził ponownie swoich współplemieńców z rezerwatu. Przez kilka miesięcy wojownicy zabijali każdego napotkanego białego i kradli konie. Cześć Apaczów miała jednak dość uciekania i dobrowolnie powrócili do rezerwatu. W maju 1886 roku doszło do spotkania Geronimo z generałem Crookiem, po którym zgodził się na powrót do rezerwatu. Pewien handlarz wódką sprzedał Indianom alkohol i wmówił, że wojsko zamierza powiesić Geronimo. Jednocześnie władze federalne zażądały od Crooka przerwania negocjacji i bezwarunkowej kapitulacji Indian. 4 września 1886 roku Geronimo poddał się generałowi Newtonowi Milesowi. Kara jaka spotkała Apaczów była straszna. Wszyscy, nawet kobiety i dzieci byli trzymani w charakterze jeńców wojennych przez 30 lat na Florydzie, potem w Alabamie, a końcu w Fort Sill w Oklahomie. Geronimo zmarł 17 lutego 1909 roku w Fort Sill w wieku 80 lat. Dla Amerykanów oraz Meksykanów był ze względu na swoje okrucieństwo najgorszym z wrogów. Dla Apaczów był najdzielniejszym z wojownikow oraz wodzów.

Red_Cloud(Czerwona Chmura).jpg

(ur. 1822 - zm. 10 grudnia 1909) - wódz Indian plemienia ...

(ur. 1822 - zm. 10 grudnia 1909) - wódz Indian plemienia Oglala grupy Teton Dakotów. W oczach białych uchodził za męża stanu Dakotów, cieszącego się szacunkiem współplemieńców. Przeprowadził zwycięską wojnę z siłami rządowymi USA w latach 1866-1868 o kraj rzeki Powder (tzw. wojna Czerwonej Chmury), lecz później - zgodnie ze zobowiązaniem z podpisanego w 1868 traktatu pokojowego - pozostał bierny wobec kolejnych walk Dakotów (walka o Święte Góry =Black Hills=Paha Sapa=Czarne Góry), co w rezultacie doprowadziło do zdecydowanego obniżenia jego popularności i wpływów plemiennych, na rzecz innych wodzów takich jak Siedzący Byk czy Szalony Koń. W latach 1860. w dzisiejszym stanie Montana odkryto złoto. Szlakiem Bozemana (Bozeman Trail) poprzez północne obszary Wyoming ruszyły tysiące poszukiwaczy. Wojownicy Czerwonej Chmury atakowali ich, bowiem były to główne tereny łowieckie plemienia. Wkrótce interweniowała armia, która w roku 1866 wzniosła forty Phil Kearny i Reno w Wyoming i C.F. Smith w Montanie. Czerwona Chmura oblegał te forty przez ponad dwa lata, prowadząc skuteczną wojnę podjazdowo-partyzancką, aż wreszcie armia skapitulowała i zdecydowała się (w 1868 r.) na wycofanie ze spornego obszaru i niebudowanie więcej dróg przez indiańskie terytoria. Dakotowie odnieśli całkowite zwycięstwo, forty spalono, a wódz Czerwona Chmura zasłynął w historii jako jeden z niewielu, którzy wygrali wojnę z armią amerykańską. Jego przeciwnikami politycznymi byli tacy sławni przywódcy jak Amerykański Koń (Wasechun-Tasunka) czy Boją Się Nawet Jego Koni (Tasunka-kokikapi). Przyjął (nominalnie) katolicyzm i został pochowany według tego obrządku.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin