G3 - Satriani, Johnson, Steve Vai - Live In Concert .avi

Joe "Satch" Satriani (ur. 15 lipca 1956 w Nowym Jorku) – amerykański gitarzysta wirtuoz (gitara elektryczna), wokalista oraz kompozytor.
Zaczął grać na gitarze w wieku 14 lat, kiedy to dowiedział się o śmierci Jimiego Hendriksa. Wcześniej trenował futbol amerykański.

Od 1971 roku, czyli już w wieku piętnastu lat, Satriani był nauczycielem gry na gitarze. Jego uczniami byli m.in.: Steve Vai, David Bryson (Counting Crows), Kirk Hammett (Metallica), Larry LaLonde (Primus), Charlie Hunter oraz wielu innych. W następnych latach grał ze znakomitymi muzykami jazzowymi, co znacznie wpłynęło na jego styl. Byli to m.in. Lennie Tristano i Billy Bauer.

W latach '80 Joe Satriani grał koncerty z Mickiem Jaggerem oraz brał udział w wielu sesjach nagraniowych różnych zespołów. W latach '90 na kilka miesięcy zastąpił na koncertach gitarzystę Deep Purple – Ritchiego Blackmore'a.

Pierwszy jego solowy album został wydany w 1986 roku i nosił tytuł Not of This Earth. Za następne płyty – Surfing With the Alien, Dreaming #11, Flying In A Blue Dream, The Extremist – artysta był nominowany do nagrody Grammy.

W 1996, Satriani stworzył formację G3. Oprócz niego udział w projekcie brali Steve Vai, Adrian Legg, Paul Gilbert, Eric Johnson, Yngwie Malmsteen, John Petrucci, Kenny Wayne Shepherd i Robert Fripp. Grupa odbywała trasy koncertowe w Stanach Zjednoczonych i Europie.

Styl gry Joe cechuje wykorzystanie wszystkich technik gry, w szczególności zaś legato i tappingu. W niektórych utworach zastosowana jest technika tappingu "pianistycznego", gdzie palce obu rąk uderzają w struny bezpośrednio na gryfie (kostka staje się zbędna), co pozwala na uzyskanie efektów nieosiągalnych przy tradycyjnej grze. Satriani jest autorem licznych "etiud" wykorzystujących tę technikę ("Midnight" z płyty Surfing With the Alien, "Day At The Beach" z Flying In A Blue Dream). Gra także tappingowe flażolety oraz często operuje systemem tremolo.

Źródło:Wikipedia