14_Hymnus.mp3

Kartuzi – katolicki zakon męski i żeński o surowej regule, założony w 1084 roku przez św. Brunona z Kolonii. Reguła zakonna, zwana "Consuetudines Cartusiae", została spisana już po śmierci założyciela. Nazwa pochodzi od zlatynizowanej nazwy pierwszej siedziby Kartuzów – La Grande Chartreuse pod Grenoble we Francji (łac. Carthusia).

W zakonie obowiązują zasady zachowywania milczenia (z małymi wyjątkami), postu, pracy i przebywania w samotności (eremy – osobne domki z ogródkiem). Klasztor kartuzów otoczony murem nazywany jest kartuzją. Najbardziej czczonymi świętymi zakonu są św. Brunon, św. Hugo, św. Anzelm, św. Stefan. Maksymą kartuzów jest zdanie: Stat crux dum volvitur orbis!

Habit kartuza składa się z tuniki przepasanej pasem z białej skóry oraz z długiego szkaplerza z kapturem (szkaplerz jest nazywany przez kartuzów kukullą). Przód i tył kukulli są połączone z sobą po bokach za pomocą dwóch pasów materiału, które stanowią znak ślubów zakonnych.

Obecnie na świecie są 24 kartuzje (pięć należy do zakonu żeńskiego), w których łącznie przebywa 370 mnichów i 66 mniszek. Większość kartuzji znajduje się w Europie, poza nią istnieją w Ameryce Południowej (Argentyna i Brazylia), a także (jedna) w USA (w stanie Vermont). Powstaje również nowa fundacja w Korei Południowej.

W XX w. powstała nowa wspólnota monastyczna od Betlejem, od Wniebowzięcia Najświętszej Dziewicy Maryi i od świętego Brunona, która mimo nazwy jest zupełnie oddzielną organizacją z innym, choć też pustelniczym, charyzmatem.