Shinryaku! Ika Musume (侵略！イカ娘)

Z pozoru tytuł ten nie wyróżnia się jednak niczym specjalnym. Ot, kolejna seria moé ze ślicznymi dziewczętami i szczątkową fabułą, powie ktoś. I cóż… w zasadzie jest w tym sporo prawdy. Oprawa graficzna jest oczywiście bardzo ładna (ślicznie narysowane są – rzecz jasna – zwłaszcza postacie żeńskie: z dużymi, lśniącymi oczami i pięknymi buziami), jednak na tle innych tego typu seriali nie wybija się pod żadnym praktycznie względem. Na szczęście nie brakuje jej niczego, co jest naprawdę niezbędne, i wskutek tego całość wizualnie wyszła dość zgrabnie. Tło wydarzeń może być co prawda trochę monotonne, gdyż akcja przez większość czasu toczy się w mniej więcej tym samym miejscu, nie jest to jednak wbrew pozorom nużące, bo każde nowe wydarzenie, którego jesteśmy świadkami, nie pozwala na zaistnienie odrobiny nawet nudy. Nie wiem natomiast, jak podsumować oprawę dźwiękową. Istnieje, spełnia swoje zadanie, i… właściwie to tyle. Chociaż bardzo dobrze buduje nastrój (a ten bywa zmienny), a wszystkie motywy muzyczne są naprawdę przyjemne w słuchaniu, nie nudzą się po pewnym czasie, i przede wszystkim – świetnie wpasowują się w całość serialu, to jednocześnie nie wybijają się pod żadnym względem – tak na plus, jak i na minus. To sprawia, że trudno wyrazić o muzyce jakąkolwiek subiektywną opinię. Jest tak neutralna, iż choć nie sposób jej krytykować, to także trudno za cokolwiek ją chwalić. Gdy pomiędzy oglądaniem kolejnych odcinków starałem sobie przypomnieć jakiś kawałek z tego serialu, przychodziło mi to z najwyższym trudem. Praktycznie żaden z nich nie wpada w ucho, pełniąc tym samym doskonale rolę nienarzucającego się widzowi tła, lecz nie budząc przy tym także głębszych uczuć. W pamięć zapadły mi właściwie tylko piosenki z openingu i endingu (zwłaszcza ta ostatnia – kawał naprawdę dobrej roboty), ale czy tak właściwie to się liczy, skoro są to z zasady najbardziej reprezentatywne elementy serialu i ich motywy muzyczne po prostu muszą być atrakcyjne? Nie jestem pewien, ale mimo wszystko, chociaż dźwiękowo wyszło trochę nijako, nie oznacza to, że jest pod tym względem źle – po prostu nie spodziewajcie się niczego, co by wcisnęło was w fotel z wrażenia.


Rok:2010
Odcinki: 12


Gatunki: Komedia, Okruchy życia, Satyra/parodia
Widownia: Kodomo; Postaci: Anthro, Kucharze; Pierwowzór: Manga; Miejsce: Japonia; Czas: Współczesność

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder