Ewa Błaszczyk Wejść tam nie można

W ciągu kilku minut życie Ewy Błaszczyk zmieniło się diametralnie. Kariera zawodowa zeszła na dalszy plan wobec walki o każdy dzień życia córki. "Wejść tam nie można" jest niezwykłym świadectwem codziennego pokonywania lęku i cierpienia, zmagania się z barierami społecznymi, medycznymi i finansowymi. To intymny reportaż obrazujący sytuację rodzin dotkniętych dramatem dziecięcego urazu mózgu, a zarazem autoportret znakomitej artystki.

Bardzo osobista, wzruszająca i wartościowa książka o bólu, pogodzeniu się z losem i miłości matki do dziecka. Nie wiem, czy wypada powiedzieć o tej książce, że się podobała. Bardzo ją przeżyłam i często o niej myślę- w ciszy, ciemności, gdy słyszę pochrapywania moich dzieci. Nie jestem w stanie nic więcej napisać- książka jest zbyt osobista, a jakakolwiek próba mojego wejścia do opisanego świata byłaby, moim zdaniem, nie na miejscu. Dla mnie- jedna z tych lektur, które pamięta się przez całe życie.

Ja wierzę, że cierpienia mają sens. Wiodą do jakiegoś celu. Już nawet zaczynam się do nich uśmiechać. Mogę opowiedzieć o zupełnie niezwykłej drodze, jaką przebywa się, kochając chore dziecko: zaczyna się je akceptować w każdej formie istnienia. I tak jak na początku chorobę trudno przyjąć, trudno pozbyć się złudzenia, że dziecko szybko wróci do zdrowia., tak później nagle dostrzega się, że właśnie ta milcząca, śliniąca się, bezwładna osoba wiedzie pełnowartościowe życie.
Dojrzałam do pełnej akceptacji stanu Oli. Daję jej odczuć, że ma moją miłość w każdym momencie swego życia, jakiekolwiek by ono było. Doświadczenie obdarzania taką miłością powinien mieć każdy człowiek- i biedny, i bogaty. To chciałabym przekazać innym.


Czyta: Hanna Kinder-Kiss.

Nie ma plików w tym folderze