Wojciech Młynarski - Inżynierowie dusz.mp3

Urodził się 26 marca 1941 w Warszawie, w rodzinie inżyniera rolnego Mariana Młynarskiego i jego żony Magdaleny. Ukończył Liceum Ogólnokształcącego im. Tomasza Zana w Pruszkowie.

Debiutował na początku lat 60. w kabarecie i teatrze w klubie studenckim Hybrydy. W 1963 ukończył polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, zaprezentował się również na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu jako autor tekstu piosenki Ludzie to kupią wykonywanej przez Janinę Ostalę.

W latach 60. współpracował z wieloma kabaretami literackimi, m.in. z założonym wspólnie z Maciejem Zembatym Dreszczowcem (1963–1964), U Lopka (1963) i Dudek (1965–1975 i ponownie w latach 1988–1990). Utwory z tego okresu to m.in.: W Polskę idziemy, Po prostu wyjedź w Bieszczady, Ludzie to kupią, W co się bawić. Wiele z nich w formie humorystycznej poruszało realne problemy społeczne, wobec czego krytyka ukuła na piosenki Młynarskiego termin śpiewanych felietonów.

W latach 1964–1966 pracował również w Redakcji Rozrywki Telewizji Polskiej. Stworzył wówczas cykl Porady sercowe, w tym utwór Polska miłość, a także piosenkę Niedziela na Głównym (1964) nawiązującą do Dimanche à Orly Gilberta Bécaud. W 1964 ożenił się z aktorką Adrianną Godlewską, przez kilka kolejnych lat zajmował się głównie twórczością literacką, jego wiersze i teksty drukowały m.in. „Filipinka”.

W latach 70. zaczął pisać większe formy, zwłaszcza libretta operowe i musicalowe: Henryk VI na łowach, Cień, Awantura w Recco.

W 1976 był jednym z sygnatariuszy Memoriału 101 polskich intelektualistów protestujących przeciwko planowanym zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Młynarski niemal od początku kariery miewał problemy z cenzurą w PRL. Już w 1968 próbował opatrzyć swoją piosenkę Lubię wrony poważnym komentarzem, że – wbrew jej słowom – polskie wrony faktycznie na zimę odlatują na południe, natomiast do Polski przylatują wrony z krajów ówczesnego ZSRR. Cenzor nie zezwolił na „ujawnienie takich informacji” Ostatecznie nazwisko Młynarskiego znalazło się na specjalnej liście, na której umieszczono autorów pod szczególnym nadzorem cenzury. Tomasz Strzyżewski w swojej książce o cenzurze w PRL publikuje poufną instrukcję cenzorską z 21 lutego 1976 Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk, na której umieszczono nazwisko satyryka oraz następujące wytyczne: "Wszystkie własne publikacje autorów z poniższej listy zgłaszane przez prasę i wydawnictwa książkowe oraz wszystkie przypadki wymieniania ich nazwisk należy sygnalizować kierownictwu Urzędu, w porozumieniu z którym może jedynie nastąpić zwolnienie tych materiałów. Zapis nie dotyczy radia i TV, których kierownictwo we własnym zakresie zapewnia przestrzeganie tych zasad. Treść niniejszego zapisu przeznaczona jest wyłącznie do wiadomości cenzorów".

Mimo kłopotów z cenzurą, w 1987 uhonorowany został Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki za całokształt twórczości. Rok później, wspólnie z wieloletnim partnerem scenicznym Jerzym Derflem, otrzymał nagrodę kulturalną „Solidarności” za recital Róbmy swoje i za tytułową piosenkę, która stała się jednym z nieformalnych hymnów związku[.

Uznawany jest za twórcę nowej formy artystycznej – tzw. felietonów śpiewanych[9]. Teksty autorstwa lub w przekładzie Wojciecha Młynarskiego zostały zamieszczone w książce „Moje ulubione drzewo czyli Młynarski obowiązkowo” wydanej w 2007 przez Społeczny Instytut Wydawniczy Znak (ISBN 978-83-240-0900-

W 2013 r. odbyła się I edycja Festiwalu Twórczości Wojciecha Młynarskiego w Sopocie z udziałem artysty.

W styczniu 2017 r. ukazał się zbiór jego wierszy i piosenek „Od oddechu do oddechu”


Stryjeczny wnuk Emila Młynarskiego. Córka Emila Młynarskiego i ciotka Wojciecha, Aniela zwana także Neli, wyszła za mąż za słynnego pianistę Artura Rubinsteina. Dzieci Anieli i Artura Rubinsteinów, m.in. aktor John Rubinstein i fotografka Eva Rubinstein, są kuzynami drugiego stopnia Wojciecha Młynarskiego. Brat aktorki Barbary Młynarskiej-Ahrens.

Po raz pierwszy był żonaty z piosenkarką i aktorką Adrianną Godlewską (ślub w 1964 r.. Ich dziećmi są prezenterki telewizyjne: Agata i Paulina. Mają także syna Jana, muzyka. Po raz drugi był żonaty z Jadwigą (rozwód w 2008 r. Cierpiał na chorobę afektywną dwubiegunową. Zmarł 15 marca 2017 w wieku 75 lat.