Józef Ignacy Kraszewski - Trylogia saska 02 - Brühl (1874).jpg

Tytułowym bohaterem jest Henryk von Brühl. Poznajemy go jako kilkunastoletniego pazia na saskim dworze Augusta II Wettyna. Nikt zapewne nie przypuszcza wtedy, iż ten niepozorny, uległy, ujmujący dworskością, grzecznością, posłuszeństwem człowieczek będzie niegdyś faktycznie rządził Saksonią.

Bohater powoli, lecz konsekwentnie wspina się po szczeblach dworskiej kariery. Wykorzystuje w tym celu swój spryt, pomysłowość, zdolność do intryg. Bezwzględnie niszczy konkurentów i wszelkich rywali stojących mu na drodze do szczęścia. Staje się ulubieńcem Augusta II Mocnego. Gdy na tron wstępuje jego syn, August III, pozycja Brühla się umacnia. W wyniku szeregu dobrze zaplanowanych działań doprowadza on podstępnie do oskarżenia i w efekcie wygnania królewskiego ulubieńca - hrabiego Józefa Sułkowskiego, sam zajmuje jego miejsce i faktycznie rozpoczyna rządy w Saksonii w zastępstwie słabego, nieudolnego, nieinteresującego się zupełnie sprawami państwowymi Augusta III.

Czy jednakże Brühl jest człowiekiem do końca złym? Fakt, ma uczucia, kocha bowiem pewną kobietę. Wydaje się, że naprawdę gorąco i szczerze. I choć poślubia ją, to jednak miłość jego nigdy nie zostanie odwzajemniona. Dlaczego?

Polecam "Brühla". Książka jest dobrze napisana, chociaż nie ma w niej scen batalistycznych, pogoni, ucieczek, pojedynków. Kraszewski jednak doskonale uwypuklił obraz psychologiczny tytułowego bohatera. To grzeczny, usłużny, posłuszny i miły dworak, który wydaje się nie mówić tego, co naprawdę myśli, ma świetny zmysł obserwacji i dzięki niemu umie doskonale wykorzystać słabości innych. Czytając powieść ma się wrażenie, iż każde jego działanie jest perfekcyjnie przezeń wyreżyserowaną i jeszcze lepiej odegraną sceną. Brühl jest wręcz mistrzem intrygi i obłudy. To doskonała powieść opisująca mechanizmy kariery, dochodzenia "po trupach" do zamierzonego celu.