DZIEJE APOSTOLSKIE LISTY I APOKALIPSA 1984.pdf

Dzieje Apostolskie oraz Listy i Apokalipsa to druga część tryptyku, na który składa się jako tom pierwszy wydana już Ewangelia Jezusa, a trzecim będzie Historia zbawienia według Starego Testamentu.
Niniejszy tom stawia sobie dwa cele:
a) ukazać historię, życie i nauczanie Kościoła pierwotnego;
b) uprzystępnić nauczanie Apostołów przez umieszczenie go w kontekście historycznym; w sposób szczególny chodzi o teksty, które wchodzą w program czytań biblijnych podczas liturgii.
Księga Dziejów Apostolskich stanowi najważniejsze źródło, gdy chodzi
0 historię Kościoła pierwotnego. Odnajdziemy w niej - oprócz opisu kolei życiowych Apostołów i ich uczniów - korzenie teologii chrześcijańskiej. Historia i teologia idą tu ręka w rękę w owej decydującej fazie historii zbawienia. Autor Księgi koncentruje uwagę czytelnika przede wszystkim na roli Ducha Świętego w życiu pierwszych chrześcijan. Niejako punkt kulminacyjny tego okresu stanowi spełnienie obietnicy danej przez Chrystusa: zesłanie Ducha Pocieszyciela. Cała reszta będzie już tylko konsekwencją tego wydarzenia.
W Ustach Apostołowie podają - można powiedzieć - doraźne porady, zarówno gdy chodzi o doktrynę, jak i o życie praktyczne. Znajdziemy w nich wskazówki dotyczące moralności, wzajemnych relacji między pierwotnymi gminami chrześcijańskimi, między poszczególnymi członkami danej gminy, jak też wyjaśnienia rozwiązujące teologiczne trudności w nowo narodzonym Kościele.
Ośrodkiem zainteresowania Apokalipsy jest Kościół. Księga ta stanowi przesłanie nie tylko do siedmiu Kościołów wymienionych imiennie, lecz do całego Kościoła Powszechnego. Autor Apokalipsy przemawia do czytelnika z pozycji proroka zapowiadającego przyszłe losy Kościoła
1 świata, po powtórnym przyjściu Chrystusa.