Zamek Rheinstein.jpg

Geneza zamku sięga XIII wieku. Istniała tu warownia założona przez ród Hohenfels, jednakże w 1286 została zniszczona przez wojska króla rzymskiego Rudolfa I Habsburga. Budowa obecnej warowni miała miejsce w latach 1316/17. Z roku 1323 pochodzi pierwsza wzmianka dotycząca objęcia terenów zamku przez arcybiskupów Moguncji, stąd wzniesienie warowni miało związek z polityką zewnętrzną ówczesnego arcybiskupa i elektora Rzeszy, Piotra z Aspelt (lata pontyfikatu - 1306-20). Zamek rozbudowano w 1330 roku, przy czym już w XIV stuleciu warownia straciła znaczenie jako punkt strategiczny na przełomie Renu. Miało to związek z zrzeczeniem się przez sąsiedni elektorat Palatynatu roszczeń wobec sąsiada. Nastąpił stopniowy upadek znaczenia zamku i otoczenia. Kres świetności zamku położyła wojna o Palatynat, w wyniku której zamek uległ poważnym zniszczeniom, i aż do XIX wieku był w stanie ruiny.

Rok 1816 otwiera nowy rozdział w dziejach zamku. W wyniku kongresu wiedeńskiego teren wraz z warownią został przydzielony Królestwu Prus. Okres romantyzmu był punktem zwrotnym w zainteresowaniach gotykiem, stąd też podjęto decyzję zabezpieczenia ruin zamku. Pracami kierował znany architekt Karl Friedrich Schinkel, który był propagatorem odbudowy warowni dla miejscowych książąt. Zostały sporządzane plany odbudowy zamku, który kupił w 1823 książę Fryderyk Ludwik Wilhelm a następnie polecił architektowi Johannowi Claudiusowi von Lassaulx pracę nad odbudową zamku. Po 1825 pracami kierował Wilhelm Kuhn. W roku 1829 zamek został ostatecznie odbudowany. W latach 1839/44 odnowiono kaplicę zamkową, ponadto zatrudniono Schinkla w celu sporządzenia poprawek mających na celu ochronę średniowiecznych pozostałości, częściowo naruszonych podczas odbudowy. Zamek znajdował się w posiadaniu książąt pruskich do 1975. W tymże roku spadkobierczyni książęcego rodu Barbara, księżna Meklemburgii, śpiewakowi operowemu Hermannowi Hecherowi. Pomimo, iż wciąż rezydencja jest własnością prywatną, znaczna jej część została zaadaptowana na cele turystyczne i kulturalne. W najstarszej części zamku urządzono muzeum z dziełami XIV wiecznego malarstwa witrażowego. W warowni mieści się również restauracja. Ponadto, ze względu na walory miejsca, zamek jest wynajmowany na specjalne uroczystości, głównie śluby. Zamek leży na terenie "Oberes Mittelrheintal" (Górnej Doliny Środkowego Renu) wpisanej na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.