Andrés Trapiello - Gdy umarł Don Kichot.djvu

Marek Hłasko - Następny do raju

Polska literatura XX wieku w najlepszym wydaniu – powieść Marka Hłaski znana także z ekranizacji Czesława Petelskiego „Baza ludzi umarłych”. Opublikowaną w 1958 r. powieść Marka Hłaski, jednego z najsłynniejszych polskich buntowników, nazywano PRL-owskim westernem, słowiańską odpowiedzią na twórczość Ernesta Hemingwaya. W „Następnym do raju” autor z powodzeniem wykorzystał także elementy kryminału. W górach w okolicach Bystrzycy Kłodzkiej w odciętej od świata bazie transportowej pracuje przy zwózce drewna grupa życiowych rozbitków. Doświadczeni przez los mężczyźni nie myślą o przyszłości, lecz z każdym dniem coraz bardziej pogrążają się w samotności i we wspomnieniach. Rozpadające się ciężarówki z demobilu, których używają, wszechogarniający marazm, niebezpieczne, pełne wyrw drogi potęgują ich frustrację i poczucie ciągłego zagrożenia. Do leżącej na uboczu bazy któregoś dnia przybywa przedstawiciel partii. Jego pojawienie się z żoną w zamkniętej, męskiej społeczności pogłębia istniejące w niej konflikty. Kobieta próbuje za wszelką cenę wydostać się z odludzia...

Frank McCourt - Prochy Angeli

Uhonorowane w 1997 roku Nagrodą Pulitzera wspomnienie urodzonego na nowojorskim Brooklynie syna irlandzkich imigrantów, które przyniosło mu sławę i uznanie. Na podstawie tej przepełnionej radością życia książki powstał w 1999 roku słynny film Alana Parkera. Lata 30, czasy Wielkiego Kryzysu. Uciekając przed nędzą i brakiem pracy, rodzina McCourtów powraca z Ameryki do Limerick w Irlandii, by w miejscowych slumsach prowadzić walkę o przetrwanie. Taki jest punkt wyjścia fascynującej autobiograficznej historii młodego chłopca Franka i jego rodziny - matki Angeli, ojca Malachy'ego, trójki braci i siostry - historii o godności, sile marzeń oraz zbawczej mocy śmiechu. Cierpiących głód, nędzę i upodlenie - nie dość, że biednych, to jeszcze "innych", pomimo swego irlandzkiego pochodzenia postrzeganych przez sąsiadów jako rodzina amerykańskich gangsterów. Matka nie ma dość siły, by pracować, ani pieniędzy, żeby wyżywić dzieci. Ojciec nad pracę przedkłada alkohol i ucieczkę od rzeczywistości, zaś kilkunastoletni Frank musi porzucić szkołę, aby zapewnić byt swoim bliskim. Tym, co wśród wąskich kamienic, brudu i rynsztoków pozwala im zachować godność i pogodę ducha, są opowieści przekazywane z ust do ust - zarówno o dziejach Irlandii, jak i o własnej rodzinie.

Magda Szabó - Piłat

"Piłat" (...) porusza bolesny i wciąż aktualny problem stosunku dzieci do starych rodziców i na przykładzie interesującej fabuły pokazuje, jak nawet najbardziej poprawny stosunek do rodziców i skrupulatne wypełnianie obowiązków wobec nich pozbawione ciepła i zrozumienia - prowadzą do ludzkiej tragedii.

Erica Fischer - Droga do nieba

W wilgotny styczniowy dzień, niespełna trzy tygodnie po śmierci matki, ze swego wiedeńskiego mieszkania znika brat narratorki, Paul. W pozostawionym liście zawiadamia, że postanowił wyemigrować za ocean. Siostra nie daje temu wiary. Usiłując odgadnąć przyczyny jego nagłej decyzji, zagłębia się w dzieje rodziny, by opowiedzieć historię trzech pokoleń zdruzgotanych przez wojnę. „Droga do nieba” to niezwykła opowieść „tej, która się wywinęła", napisana bez sentymentu i pełna niesłychanego napięcia.

Romain Rolland - Colas Breugnon

Romain Rolland, laureat Nagrody Nobla, powieść "Colas Breugnon" napisał w hołdzie swej ojczystej Burgundii, ziemi miodem, mlekiem i... winem płynącej, zainspirowany dziejami swego pradziada Boniarda. Colas Breugnon gada, pije i zajada, kocha kobiety, przyrodę, swą pracę stolarza-artysty, zwalcza zarazę, wojuje ze złoczyńcami i możnymi tego świata, zawsze z równym zapałem, soczystym humorem, wierząc w piękno życia i przyjaźń między ludźmi. "Colas Breugnon" to jedna z najbardziej pogodnych i optymistycznych powieści w światowej literaturze.