ebooki po polsku (4)

Daniel Charms - Pijcie ocet, panowie

W wyborze pomieszczono zarówno wiersze jak i prozę Charmsa w błyskotliwych przekładach Jerzego Czecha.
Doskonałym uzupełnieniem poezji są ilustracje dwóch młodych grafików rosyjskich — Andrieja Bondarienki i Dmitrija Szewionkowa-Kismiełowa.

Mira Michałowska - Przez kuchnię i od frontu

„Podobno nie żyje się samym chlebem, ale bez chleba też żyć się nie da. Jemy, żeby żyć, czy żyjemy, żeby jeść? Takich komunałów mogłabym namnożyć mnóstwo. Wystarczyłoby sięgnąć na półkę z grubymi księgami przysłów czy cytat. Gdybym miała na to ochotę. Ale jej nie miałam. Ochotę miałam wyłącznie na powrót do wspólnych posiłków w towarzystwie czasami przyjaciół, czasami przygodnych znajomych, często dzieci, rzadziej psów, które to posiłki prowadziły do czegoś lub służyły czemuś poza trawieniem. I do przyjrzenia się bliżej różnym substancjom, które bardziej lub mniej bezmyślnie, z większym lub mniejszym apetytem ładujemy do naszych organizmów. I do zbadania wielu legend i przesądów z tymi substancjami związanych. I wiem, że bynajmniej nie wyczerpałam tematu. I mam nadzieję, że nie wyczerpię moich czytelników. No i że nikomu nie zepsuję apetytu. Na nic”.

Angela Carter - Mądre dzieci

Szalone jest życie staruszki!
Dora i Nora, postrzelone bliźniaczki, to uosobienie radości, wdzięku, seksapilu, energii i apetytu na życie. Tyle że mają po siedemdziesiąt pięć lat. Ale czy w czymś to przeszkadza.
"Mądre dzieci" to komiczna opowieść o karierze dwóch zwariowanych kobiet, które najlepiej czują się na kabaretowej scenie. To szalony kankan na tle historii przełomu XIX i XX wieku. Kokieteryjny uśmiech zarezerwowany dla tych, którzy wiedzą, czym jest dystans do świata.I jedna z najzabawniejszych powieści Angeli Carter.
Angela Carter (1940-1992) była między innymi dziennikarką, poetką, tłumaczką, feministką, podróżniczką, dwuktrotną mężatką, ale przede wszystkim pisarką. Jedni w jej twórczości widzą surrealizm i realizm magiczny, inni odwołania do fantastyki, science fiction, literatury gotyckiej, postmodernistycznej i feministycznej. Bez wątpienia Carter była jednym z najoryginalniejszych głosów literatury XX wieku. Mądre dzieci to wspaniała powieść, soczysta, zabawna i mądra na swój przewrotny sposób.

Jarosław Kamiński - Rozwiązła

Dobiegająca czterdziestki Zofia Rogala, pracująca w filmie i reklamie wizażystka, atrakcyjna kobieta „po przejściach", nawiązuje romans z młodszym o siedemnaście lat Adamem Czerskim, studentem warszawskiej ASP. Decydują się zamieszkać razem, jednak Adam ukrywa swój związek przed rodziną. Zofia nie musi niczego ukrywać - wychowała się w domu dziecka, nigdy też nie zgłębiała tajemnicy własnej tożsamości.
Nadchodzi jednak moment ujawnienia się - Adam jedzie z Zofią do mazurskiej wsi Rozwiązła, by tam, na rodzinnej daczy, przedstawić narzeczoną rodzicom i dziadkowi, Edwardowi Czerskiemu, niegdyś wpływowemu intelektualiście. Przy obiedzie dochodzi do awantury. Widać, że rodzina Czerskich pulsuje od tajemnic i skrywanych krzywd, których źródło tkwi w głębokim PRL-u. Zofia nie podejrzewa jednak, że to ona stanie się centralną postacią tych prywatnych wojen.
Ambitna, szeroko zakrojona, świetnie napisana proza. Debiut powieściowy Jarosława Kamińskiego to książka, której nie wolno przeoczyć.

Marek Hłasko - Następny do raju

Polska literatura XX wieku w najlepszym wydaniu – powieść Marka Hłaski znana także z ekranizacji Czesława Petelskiego „Baza ludzi umarłych”.
Opublikowaną w 1958 r. powieść Marka Hłaski, jednego z najsłynniejszych polskich buntowników, nazywano PRL-owskim westernem, słowiańską odpowiedzią na twórczość Ernesta Hemingwaya. W „Następnym do raju” autor z powodzeniem wykorzystał także elementy kryminału.
W górach w okolicach Bystrzycy Kłodzkiej w odciętej od świata bazie transportowej pracuje przy zwózce drewna grupa życiowych rozbitków. Doświadczeni przez los mężczyźni nie myślą o przyszłości, lecz z każdym dniem coraz bardziej pogrążają się w samotności i we wspomnieniach. Rozpadające się ciężarówki z demobilu, których używają, wszechogarniający marazm, niebezpieczne, pełne wyrw drogi potęgują ich frustrację i poczucie ciągłego zagrożenia.
Do leżącej na uboczu bazy któregoś dnia przybywa przedstawiciel partii. Jego pojawienie się z żoną w zamkniętej, męskiej społeczności pogłębia istniejące w niej konflikty. Kobieta próbuje za wszelką cenę wydostać się z odludzia...

Peter Carey - Prawdziwa historia Neda Kelly'ego

Główny bohater „Prawdziwej historii Neda Kelly'ego” to postać autentyczna. Edward Kelly (1854-1880), syn irlandzkich emigrantów, był dla władz urodzonym złodziejem i bezlitosnym mordercą, podczas gdy większość Australijczyków uważała go za kozła ofiarnego i patriotę prześladowanego przez angielskich „uzurpatorów”. Przedstawiona w formie dziennika opowieść tchnie niespotykanym autentyzmem i odzwierciedla tragedię zbuntowanego samotnika, jego upór oraz wieczne, pierwotne dążenie do wolności. Peter Carey, urodzony w 1943 roku w Australii, mieszka w Nowym Jorku wraz z żoną Alison Summers i dwójką dzieci. Jako jeden z nielicznych pisarzy został dwukrotnie uhonorowany prestiżową nagrodą Bookera: pierwszy raz w 2000 za powieść „Oskar i Lucynda”, a w roku 2001 za „Prawdziwą historię Neda Kelly'ego”.

Joanna Kuciel-Frydryszak - Słonimski. Heretyk na ambonie

Człowiek o niezwykłym poczuciu humoru. Homo politicus, pacyfista, marzący o świecie bez granic. Samotnik, chłodny intelektualista, ale jednocześnie fighter, żywiołowy buntownik.

„Złapałem poezję i literaturę, jak łapie się katar czy grypę" - napisał Słonimski. I tak zarażony pozostał na zawsze. Żonglował poezją, dramatem, prozą, przeplatając powieść humoreską, recenzję tekstem kabaretowym, komentarz do rysunku felietonem... Od początkowej fascynacji światem malarstwa przeszedł do sztuki słowa, stając się członkiem Skamandra. Dowcipny, boleśnie złośliwy, prowokacyjny - zdobył rzesze fanów oraz grono zawziętych krytyków.
Joanna Kuciel-Frydryszak - obficie cytując materiały archiwalne, w dużej części dotąd niepublikowane - przedstawia koleje życia poety, od narodzin przy Niecałej w Warszawie aż do dnia, w którym trumna z jego ciałem nie zmieściła się do grobu... Poznajemy wybitnych przodków Słonimskiego, przyglądamy się jego dzieciństwu i okresowi edukacji, nigdy niezwieńczonej maturą. Z przymrużeniem oka patrzymy na wybryki młodości, spędzanej w kawiarni Ziemiańskiej oraz Pod Picadorem. Obserwujemy miłosne uniesienia, towarzyszące relacjom z Marią Morską, Ireną Baruch, wreszcie żoną, Janiną Konarską. Śledzimy okres emigracji oraz późniejsze lata trudnego lawirowania i prób odnalezienia się w ojczyźnianej rzeczywistości. Widzimy, jak kontroluje jego poczynania agent SB oraz jak Gomułka na oczach całej Polski każe mu się zastanowić, kim jest - Polakiem czy Żydem.

Antoni Czechow - Dramat na polowaniu

«Dramat na polowaniu» (1884) to jedyna właściwie powieść wybitnego rosyjskiego nowelisty Antoniego Czechowa, tak różna od całego jego do­robku, utwór parodiujący modne wówczas powieści brukowe rodzącego się nowego gatunku "kryminału", a zarazem próba polemiki z powie­ściami Dostojewskiego.
Czechow wydrukował swą powieść w piśmie "Nowości Dnia", które dość samowolnie okaleczało publikowane teksty. „W wyniku osobliwej "współpracy" z redakcją — pisze w posłowiu do «Dramatu na polowaniu» Rene Śliwowski — powstał utwór przedziwny, swoisty konglomerat znakomitego materiału literackiego nie poddającego się gatunkowemu zaszufladkowaniu, epatującego efektami (tajemnicze morderstwo) obcymi przecież smakowi literackiemu Czechowa, który tym razem poszedł widać na daleko idące ustępstwa i był tego najwyraźniej świadom. Nic przeto dziwnego, że wolał o «Dramacie na polowaniu» zapomnieć. A przecież utwór to mimo wszystko fascynujący w lekturze, a przy tym zagadkowy i w swej genezie, i w samej formie...

Hermann Broch - Lunatycy

Tom zawiera trzy części klasycznej już powieści o kryzysie kultury europejskiej w latach 1888-1918. Obraz upadku wartości autor kreśli na przykładzie Niemiec wilhelmińskich. Szybki rozwój kraju odchodzącego od dawnych, rycerskich wzorów i ideałów, owocuje zagubieniem i niepewnością losów bohaterów.

Vladimir Nabokov - Śmiech w ciemności

"Śmiech w ciemności" (Laughter in the Dark, 1938) jest drugą wersją wczesnej powieści V. Nabokova "Camera obscura", napisanej po rosyjsku pod pseudonimem Sirin. Pierwsza wersja ukazała się w angielskim przekładzie w 1936 r., jednakże Nabokov nie był z niego zadowolony, spróbował więc przetłumaczyć książkę sam, równocześnie modyfikując tekst, zmieniając właściwą mu stylistykę, a przede wszystkim układ kompozycyjny. W rezultacie tych zmian powstała jedna z ciekawszych powieści wielkiego prozaika. Jej tematem jest miłość dojrzałego mężczyzny - człowieka wykształconego, subtelnego znawcy sztuki - do młodziutkiej, cynicznej i dość prymitywnej dziewczyny. Owo spóźnione uczucie, ślepe i głuche na wszelkie sygnały, staje się dla mężczyzny życiową katastrofą.

Ta powieść o dramacie miłosnym, nie pozbawiona również elementów sensacyjnych, okazała się bardzo atrakcyjnym materiałem na scenariusz filmowy i doczekała się ekranizacji.

Ahmet Hamdi Tanpinar - Instytut regulacji zegarów

W życiu Hayriego zegary obecne były od zawsze: w młodości pracował u zegarmistrza, po ciotce odziedziczył tylko stary zegar, w szpitalu psychiatrycznym, do którego na krótko trafił – naprawiał zegarki personelowi i sąsiadom.

Będąc w sile wieku, Hayri staje się współtwórcą Instytutu Regulacji Zegarów, który ma narzucić nowy styl działania społeczeństwu tureckiemu, uregulować i unowocześnić pojęcie czasu pracy i wprowadzić nową jakość w stosunkach wewnątrzspołecznych.
Ahmet Hamdi Tanpinar posługując się symbolizmem opisuje społeczeństwo tureckie, które przechodzi okres transformacji ze stadium tradycyjnego na wzór wschodni do nowoczesnego, zmierzającego w stronę zachodniego stylu życia i myślenia. Symbolicznie przedstawia losy ludzi i przemiany społeczne w młodej tureckiej republice.