Duchowość eklezjalna św. Edyty Stein.mht

ks. prof. dr hab. Marek Chmielewski Fragment :

Truizmem wydaje się mówienie o eklezjalnej duchowości Edyty Stein , która jako karmelitanka była pierworodną duchową córką Doktorów Kościoła : św. Teresy od Jezusa , św. Jana od Krzyża i św. Teresy od Dzieciątka Jezus . A przecież to właśnie wielka reformatorka Karmelu , której autobiografia stała się kamieniem milowym w duchowym itinerarium naszej Świętej , umierała ze słowami na ustach :
" Jestem córką Kościoła ! " Jej duchowy mistrz - św. Jan od Krzyża , który wiele wycierpiał od ludzi Kościoła w Karmelu , swoją doktryną otworzył horyzonty doświadczenia mistycznego Edyty . Takie doświadczenie mistyczne ze swej istoty jest doświadczeniem eklezjalnym . Nie można bowiem zjednoczyć się mistycznie z Chrystusem Głową Kościoła nie jednocząc się tym samym z Jego Mistycznym Ciałem . Wreszcie najmłodsza Doktor Kościoła , której duchowa droga dziecięctwa Bożego była tak bliska karmelitańskiej męczennicy , tuż przed śmiercią wyznała : " W sercu Kościoła , mej Matki , będę Miłością … " .

Czyż nie jest więc oczywiste , że życie duchowe św. Edyty Stein miało na wskroś wymiar eklezjalny , skoro dnia 1 maja 1987 roku w Kolonii została ogłoszona przez Jana Pawła II błogosławioną , a następnie w Rzymie dnia 11 października 1998 roku świętą ? Ponadto tenże Papież motu proprio z dnia 1 października 1999 roku św. Edytę Stein ustanowił współpatronką Europy wraz ze św. Brygidą Szwedzką i św. Katarzyną ze Sieny , a w Encyklice Fides et ratio ( nr 74 ) , wśród innych wybitnych postaci , dał ją za wzór twórczego połączenia filozofii i wiary . Czy możliwe byłoby takie wyniesienie jej w Kościele , gdyby jej duchowość cechował sekciarski fundamentalizm czy subiektywistyczny indywidualizm ?

Nie ma zatem potrzeby udowadniania wielkiej miłości Edyty Stein do Kościoła . Dobitnie przekonują o tym zarówno liczne jej przemyślenia na ten temat jak i świadectwo męczeńskiej śmierci w oświęcimskim krematorium , przez którą wypełniła swój duchowy testament , sporządzony w oktawie Bożego Ciała 1939 roku . Postanowiła w nim przyjąć śmierć taką , jaką Bóg jej przeznaczy . W jego zakończeniu napisała : " Proszę Pana , by zechciał przyjąć moje życie i śmierć na swoją cześć i chwałę , za wszystkie sprawy Najświętszego Serca Jezusa i Maryi ; za św. Kościół ... " . Natomiast godnym uwagi jest jej duchowe i mistyczne doświadczenie o wybitnie eklezjalnym charakterze , z którego czerpie ona nadprzyrodzoną świadomość tajemnicy Kościoła i swego w nim miejsca .

Zanim jednak podejmiemy się rekonstrukcji jej eklezjologicznej duchowości , pożytecznym wydaje się próba uściślenia samego pojęcia
" duchowość eklezjalna " w celu uniknięcia ewentualnych dwuznaczności .

Konwertyci narodu żydowskiego w zakonie Karmelitów Bosych