Yume.avi

dramat, Iran/Francja, 2006, 86 min reżyseria: Mohsen Mak ...

dramat, Iran/Francja, 2006, 86 min reżyseria: Mohsen Makhmalbaf obsada: Mahmoud Chokrollahi, Mahnour Shadzi, Karl Maass, Bolha Baba język: polski lektor Para młodych Irańczyków wyrusza na duchową wyprawę do Indii. Fascynujący film drogi wielkiego Mohsena Makhmalbafa. Bohaterami „Krzyku mrówek” jest para Irańczyków – młode małżeństwo podróżujące po Indiach. On jest byłym komunistą i ateistą, ona – nieco naiwną idealistką; obojgu bliżej do mentalności ludzi Zachodu, niż do egzotyki jaka ich otacza. Na pierwszy rzut oka bohaterowie robią wrażenie zwyczajnych turystów nie rozstających się z kamerą wideo, a jednak w ich wyprawie chodzi o coś więcej niż zwiedzanie i zaspakajanie ciekawości. Podróż irańskiego małżeństwa ma również charakter poszukiwań duchowych. Na swej drodze podróżnicy spotkają świętych mężów, archaiczne plemiona, szokującą biedę, osobliwe miejsca i fascynujące obrzędy. Iluminacja czasem wydaje się być o krok; czy jednak bohaterowie wiedzą czego naprawdę szukają? W „Krzyku mrówek” irański mistrz MOSHEN MAKHMALBAF podejmuje temat, zdawałoby się, klasycznie Zachodni – mit „Podróży na wschód”, wyprawy do Indii, w której kryje się obietnica duchowego oświecenia. Z Iranu do Indii jest oczywiście nieporównanie bliżej niż z Europy, ale w gruncie rzeczy dla irańskich bohaterów filmu przestrzeń, którą przemierzają podczas swojej podróży, jest równie egzotyczna i obca jak dla ludzi Zachodu. Młode irańskie małżeństwo to para ludzi nowoczesnych, myślących racjonalnie, podobnych do tysięcy Europejczyków i Amerykanów, którzy od dziesiątków lat przybywają na subkontynent w poszukiwaniu duchowych odkryć. „Większość cudzoziemców przybywająca do Indii to głupcy – mówi bohaterom spotkany w pociągu miejscowy dziennikarz – nigdy nie szukają tego, co trzeba”. Irańczycy przemierzą pół Indii – czy jednak słowa indyjskiego dziennikarza nie odnoszą się również do nich? „Krzyk mrówek” jest filmem niejednoznacznym i dość skrajnie przyjmowanym przez krytykę. Kontrowersje często otaczają zresztą dzieła Moshena Makhmalbafa, być może najciekawszego ale i budzącego najwięcej emocji przedstawiciela tzw. Nowej Fali kina irańskiego, która od lat 90. podbija światowe festiwale. Makhmalbaf to człowiek-instytucja: prosty chłopak z ubogiej dzielnicy Teheranu, w młodości członek islamskiej miejskiej partyzantki, samouk, który edukację zdobył odsiadując wyrok jako więzień polityczny, wreszcie pisarz, zaangażowany politycznie intelektualista, reżyser, producent i twórca własnej szkoły filmowej. Dzięki takim filmom jak „Cisza”, Tablice”, czy zrealizowany w Afganistanie „Kandahar” Makhmalbaf znalazł się w elicie współczesnych artystów kina. „Krzyk mrówek” łączy w eklektyczną, ale interesującą całość. Elementy, które pojawiały się w jego poprzednich dziełach: wysmakowany estetycznie minimalizm spotyka się tu sekwencjami niemal reporterskimi, manieryczna stylizacja ze spontanicznością i improwizacją, a polityka miesza się z egzystencjalną refleksją i duchowością.

Delbaran.rmvb

Rok produkcji: 2001 Produkcja: Iran, Japonia Gatunek: ob ...

Rok produkcji: 2001 Produkcja: Iran, Japonia Gatunek: obyczajowy Reżyseria: Abolfazl Jalili Scenariusz: Abolfazl Jalili Czas trwania: 96 min. Język: Polski lektor Delbaran to jedno z tych miejsc, które z całą odpowiedzialnością można by nazwać „końcem świata”. Umiejscowione na granicy irańsko-afgańskiej jest polem do popisu dla wszelkiej przemytniczej działalności. A wraz z wojną w Afganistanie coraz więcej jej mieszkańców próbuje nielegalnie przedostać się do sąsiedniego Iranu. Nie inaczej zrobił główny bohater filmu, Kaim. Czternastolatek stracił matkę, jego ojciec walczy zaś na froncie z Talibami. Kaim pozostawia swoją siostrę i babcię, i szuka szczęścia za granicą irańską. Tutaj trafia do swoistego rodzaju „zajazdu” prowadzonego przez starszego mężczyznę, Khana. Tutaj ludzie mogą się posilić, umyć, tu też załatwiane są różne interesy. Khan i wszyscy żyjący w okolicy ludzie przymykają oczy na afgańskich imigrantów, kryjąc ich przed służbami granicznymi. Na przykładzie tego jedynego w swoim rodzaju „motelu” widać doskonale, jak ważna dla przeżycia jest tradycyjna w tamtych rejonach gościnność. W miejscu, gdzie nikt nie ma wszystkiego, każdy zależny jest od ludzi wokół – od usług znajomego mechanika czy myśliwego. Nikt nie jest tu samowystarczalny. Wszyscy działają według zasady, iż należy pomagać, gdyż wkrótce samemu może się tej pomocy potrzebować. A w Delbaran trzeba walczyć o wszystko – o sprawnie działającą pompę wodną, napędzającą studnię, o benzynę czy o wizytę u lekarza. Życie Kaima upływa na wiecznym biegu – Kaim to „chłopiec na posyłki”, który zdaje się zastępować telefon – sprowadza do zajazdu tego, kto jest w nim akurat potrzebny. Po raz kolejny kino irańskie zwraca uwagę na problem dzieci – dzieci, które los zmusił do gwałtownej dorosłości. Dzieci, które muszą pracować bardzo ciężko, by móc przeżyć. Tutaj nie ma miejsca i czasu do zabawy. Kaim rozmawia z dorosłymi mężczyznami jak równy z równym, bo i tak jest traktowany – jak w pełni dojrzały mężczyzna. „Delbaran” to w języku irańskim „kochankowie”. Wioska ta stanowiła dawniej schronienie dla zakochanych, którzy uciekali przed niechętnymi ich związkowi rodzicom. Jednak wraz z wojną, zasiekami i strzałami miejsce miłości zajmują tu powoli przemyt i opium…

Paradise Now (Lektor PL).rmvb

produkcja: Francja, Holandia, Niemcy, Izrael, Palestyna ...

produkcja: Francja, Holandia, Niemcy, Izrael, Palestyna reżyseria: Hany Abu-Assad rok produkcji: 2005 czas trwania: 90 minut język: polski lektor Khaled (Ali Suliman) i Said (Kais Nashif) są Palestyńczykami. Znają i przyjaźnią się od dzieciństwa. Ich dorosłe życie przypada na czasy zaognionego konfliktu Palestyny z Izraelem. Mężczyźni zostają zwerbowani do przeprowadzenia samobójczego zamachu w Tel Awiwie, którego celem są żołnierze armii izraelskiej. Pod warunkiem całkowitej dyskrecji noc poprzedzającą operację mogą spędzić z rodzinami. Następnego dnia zostają odwiezieni do granicy z Izraelem. Wkrótce zostają rozdzieleni. Osamotnieni zastanawiają się, czy aby ich misja jest słuszna. Każdy z osobna musi stawić czoła przeznaczeniu, własnym przekonaniom i sumieniu. Abu Assad mimo trudnego tematu filmu, pozwala widzowi na uśmiech. Groteskowo wyglądają dla nas przygotowania do zamachu – gdy struchlali chłopcy mają wybrać jedną z trzech wersji plakatu z ich zdjęciami już jako męczenników, gdy Khaledowi przez szyję przewieszają arafatkę, do prawej ręki dają kałasznikowa, a do lewej kartę z pożegnaniem, które czyta do zepsutej kamery, i gdy w trakcie czytania przerywa wzniosłą mowę, by powiedzieć mamie, jaki ma kupić filtry do wiecznie zanieczyszczonej wody.

The Children of Heaven.avi

Narodziny Karli.avi

Nikaragua/Belgia/Holandia/Hiszpania/USA, 2010 reż. Koen ...

Nikaragua/Belgia/Holandia/Hiszpania/USA, 2010 reż. Koen Suidgeest język: polski lektor Pięknie opowiedziany, pełen nadziei film oferuje widzowi intensywną osobistą historię o drugiej generacji dzieci ulicy. Managua, stolica Nikaragui. Nastolatka Sujeylin Aguilar wychowuje swoje narodzone dziecko – niespełna roczną córkę Karlę – na tych samych ulicach, które nazywała domem przez ostatnie 8 lat. Akcja filmu w reżyserii Koena Suidgeesta rozpoczyna się trzy miesiące przed narodzinami Karli, a kończy w okolicach jej pierwszych urodzin. Razem z Sujeylin odbywamy pasjonującą podróż w świat ulicy, której mieszkańcy dla nastolatki są jedyną rodziną, jaką zna. Ze względu na córkę Sujeylin postanawia zmienić swoje życie i próbuje chociaż dla swojego dziecka stworzyć lepszy świat.

Czerwone kwiatki.rmvb

Produkcja: Chiny Reżyseria: Yuan Zhang Obsada: Dong Bo ...

Produkcja: Chiny Reżyseria: Yuan Zhang Obsada: Dong Bowen, Ning Yuanyuan, Chen Manyuan, Zhao Rui, Li Xiaofeng, Ning Yuayuan Czas trwania: 92 minuty Język: Polski lektor Qiang to czteroletni zawadiaka o nieposkromionym temperamencie. Jego ojciec umieszcza go w ekskluzywnym przedszkolu w Pekinie, jako że wraz z żoną często jest w rozjazdach. Życie w przedszkolu wydaje się kolorowe i bogate, składające się z różnorakich gier i zabaw, które mają na celu nauczyć dzieci by były dobrymi członkami społeczeństwa. Jednak Qiangowi bardzo trudno jest się zaadaptować do tego zbyt zorganizowanego życia pod ciągłą obserwacją w kolektywie. Mały indywidualista, pomimo licznych prób, nie potrafi przeciwstawić się woli nauczycieli. Pragnie też, jak inne dzieci, wygrywać małe czerwone kwiatki, które są nagrodą za dobre zachowanie. Niestety nigdy nie zdobył ani jednego, jako że nie potrafi się sam ubrać, nie bawi się z innymi dziećmi, a nawet odwraca się plecami do nauczyciela Li i dyrektora Konga, gdy ci starają się nauczyć malca dyscypliny. Stopniowo charyzma i brawura Qianga udziela się innym uczniom. Przekonuje ich, że nauczyciel Li to potwór w przebraniu, który zjada małe dzieci. Gdy ich plan porwania nauczycieli zostaje udaremniony, „ruch oporu” Qianga rozrasta się, a sam przywódca zostaje zbojkotowany przez swoich kompanów. Czy Qiang podda się przywództwu otaczających go dorosłych, czy postara się nadal dorastać wg własnych zasad?

Spring, Summer, Fall, Winter & Spring.avi

"Wiosna, lato, jesień, zima i...wiosna" to film dość nie ...

"Wiosna, lato, jesień, zima i...wiosna" to film dość niecodzienny, zarówno pod względem pochodzenia, jak i formy artystycznej. Kino koreańskie dla nas, Polaków (i nie tylko), właściwie nie istniało. Szlak przetarł dopiero niedawno fantastyczny "Old Boy" - zdobywca wielu prestiżowych nagród na różnorakich festiwalach, na czele z Cannes. Jednak to nie jedyna tak chwalona i doceniana produkcja z Korei, nie jeden utalentowany reżyser. Kim Ki - Duk zdobył bowiem wiele atrakcyjnych wyróżnień na festiwalach w San Sebastian, Locarno, Wenecji, Berlinie czy Camerimage. To pierwszy film utalentowanego Azjaty, który wchodzi na nasze ekrany i z pewnością trzeba będzie zapamiętać jego nazwisko. Dwóch mnichów (mistrz i uczeń) żyje na totalnym odludziu z dala od wielki miast i reszty populacji. W ich domku otoczonym wodą, rytm wyznacza natura i jej prawa. Film podzielony jest na cztery części, które odpowiadają poszczególnym porom roku. Wiosna - narodziny i śmierci, lato - miłość i obsesja, jesień - gniew i agonia, zima - pustka i spokój. Zamykające dzieło powtórne nadejście wiosny zwiastuje powracającą pętlę czasu, którego upływ jest jednym z głównych atutów tego obrazu. Gdy obserwujemy naszego bohatera w dzieciństwie, czas upływa dość wolno, lecz w miarę rozwoju fizycznego postaci (w każdej odsłonie widzimy innego aktora, tylko mistrz we wszystkich epizodach grany jest przez jednego aktora) zaczyna przyspieszać. Każda z pór roku (części filmu) wygląda inaczej pod względem emocjonalnym: poprzez spokój i niewinność, pierwsze uczucie i związane z nim uczucia złości, goryczy i żalu, aż po pokutę za grzechy i refleksję. Reżyser Kim Ki-Duk posiada wielkie zamiłowanie do malarstwa, co widać podczas projekcji. Właściwe przemawia on w większości za pośrednictwem obrazów (w części "Zima" nie pada ani jedno słowo). Wielką sztuką jest pokazanie tego samego miejsca (chata otoczona wodą) na wiele różnych sposobów. Miejsca, które jest poza czasem i cywilizacją, a które płynie swym urzekającym rytmem. Żyjąc w wielkich aglomeracjach z nostalgią można przypatrywać się obszarom, w których człowiek żyje zgodnie z naturą zapewniającą mu wszystko, czego potrzebuje. Polecam "Wiosnę, lato...", przeważnie osobom świadomym funkcji, jakie powinno spełniać kino, lubiącym zachwycać się pięknem, ponieważ, jak wspominałem, rozwój i tempo wydarzeń jest tu dość niespieszne. Mimo że nie wszystkie symbole wywodzące się z kultury japońskiej i koreańskiej nie będzie nam dane zrozumieć, to jednak pozostają te najważniejsze, uniwersalne, które są jak najbardziej czytelne. Większość widzów będzie musiała przestawić tryb oglądania z amerykańskich produkcji, od których dzieło Kim Ki-Duka różni się diametralnie. Jeżeli uważacie "Między Słowami" Sofii Coppoli za oszczędny w kwestii dialogów, to w porównaniu z "Wiosną..." jest wręcz wylewny. Reżyser wychodzi z założenia, że mówienie jest srebrem, a milczenie złotem, bo kino nie tylko słowa, lecz także (a może przede wszystkim) obrazy, którymi wiele można powiedzieć.

Dharm.avi

reżyseria: Bhavna Talwar kraj: Indie rok produkcji: 2007 ...

reżyseria: Bhavna Talwar kraj: Indie rok produkcji: 2007 czas trwania: 91 minuty język: polskie napisy Kino indyjskie to nie tylko Bollywood – jest tam też miejsce na zdecydowanie bardziej ambitne produkcje, poruszające poważniejsze tematy, takie jak nierówności wynikające z podziału kastowego, nietolerancja religijna czy codzienna walka z nędzą zdecydowanej większości mieszkańców kraju. O tym traktuje właśnie film Dharm z 2007 roku – niezależna produkcja w reżyserii debiutantki Bhavny Talwar. To film o napięciach pomiędzy hinduistami, muzułmanami i przybyszami z Zachodu, o harmonii i równowadze społecznej, o więzi rodzica z dzieckiem. Pandit Narayan Chaturvedi to pobożny i szanowany kapłan z kasty braminów – najwyższej w hinduistycznej hierarchii – który niezłomnie wierzy w wagę systemu kastowego. Kieruje się zasadami „prawdziwej hinduistycznej drogi życia, skrupulatnie, prawie fanatycznie praktykuje swoją religię, wypełniając wskazania starożytnych ksiąg, nie tolerując żadnego od nich odstępstwa. Jego życie to nieprzerwana od trzydziestu lat praktyka rytuałów i modłów – jednak wydarza się coś, co doszczętnie niszczy ustaloną kolej rzeczy. Pewnego dnia na ulicy nieznana kobieta oddaje swoje dziecko córce kapłana, który początkowo nie chce go zaakceptować w swoim domu, jednak z czasem pojawia się u niego więź z młodym chłopcem i wkrótce zaczyna traktować go jako swojego rodzonego syna. Po kilku latach nagle pojawia się niespodziewany gość, który sprawia, że Pandit Chaturvedi jest zmuszony dokonać ewaluacji – nie tylko swojej, do tej pory niezachwianej postawy religijnej, ale także opowiedzieć się jednoznacznie po jednej ze stron narastającego i krwawego konfliktu pomiędzy mieszkańcami jego miasta. To poruszający film na temat błędnych interpretacji wierzeń religijnych i tego, jak religia przemienia się w biznes i politykę w rękach pozbawionych skrupułów osób, które naginają ją do swoich osobistych celów.

Nobody knows about Persian cats.avi

kraj: Iran gatunek: obyczajowy reżyseria: Bahman Ghobadi ...

kraj: Iran gatunek: obyczajowy reżyseria: Bahman Ghobadi rok produkcji: 2009 czas trwania: 106 minuty język: polskie napisy Bahman Ghobadi, autor pierwszego kurdyjskiego filmu w historii kina, zabiera widza w fascynującą podróż po podziemnej scenie muzycznej Teheranu. Film wyświetlany był na ubiegłorocznym festiwalu Filmy Świata Ale Kino! Współczesny Teheran. Negar (Negar Shaghaghi) i Ashkan (Ashkan Koshanejad) żyją muzyką i nadzieją opuszczenia Iranu. Oboje mają za sobą odsiadkę w więzieniu – za granie wywrotowej, zachodnio brzmiącej muzyki, która w islamskim państwie jest zabroniona. Sytuacja jest szczególnie trudna dla Negar, która jako kobieta w ogóle ma zakaz śpiewania i grania. Ale bohaterowie nie zamierzają rezygnować z marzeń. Tym bardziej, że mają szansę wystąpić w jednej ze stolic zachodniej muzyki – Londynie. Aby się tam dostać, potrzebują paszportu i wizy, a na to, jak się szybko okazuje, nie mają co liczyć. W grę wchodzi więc zakup fałszywych dokumentów od szemranego handlarza. W ich żmudnych staraniach o to, aby wydostać się z kraju, pomaga im niezwykły przemytnik alkoholu, Nader (Hamed Behdad), który również pokazuje im drogę do muzycznego podziemia Teheranu. Nagrodzony w 2009 roku Specjalną Nagrodą Jury prestiżowej sekcji Un Certain Regard na festiwalu w Cannes „Nikt nie rozumie perskich kotów” to ostatni jak dotąd film najsłynniejszego kurdyjskiego reżysera, BAHMANA GHOBADIEGO. Twórca pierwszego kurdyjskiego filmu w historii kina, głośnego „Czasu pijanych koni”, nie planował jednak opowieści o teherańskim podziemiu muzycznym. Przez trzy lata walczył o pozwolenie władz na realizację innego filmu, ale po kolejnej odmowie załamał się i podobno postanowił nawet zerwać z kinem. Wtedy trafił do muzycznego undergroundu – środowiska zbuntowanych muzyków, którzy igrając z losem tworzą w ukryciu irańską rewolucję muzyczną. Ten alternatywny Teheran zainspirował Bahmana Ghobadiego do zupełnie nowego projektu. Cyfrową kamerą rejestrował przez 17 dni wywrotowy muzyczny świat ukryty przed władzami, dokumentalne ujęcia łącząc w fikcyjną, choć prawdopodobną historię.

Yume.avi

Atman