Supermarine Spitfire.avi

Supermarine Spitfire — brytyjski jednomiejscowy myśliwiec zbudowany w wytwórni Supermarine w Southampton w Anglii. Jeden z najsłynniejszych używanych podczas II wojny światowej samolotów bojowych, na którym walczyli również Polacy.

Samolot - symbol, eksploatowany w różnych wersjach od 1938 aż do 1954 roku, maszyna tych nielicznych, "którym tak wielu zawdzięcza tak wiele", jeden z najsłynniejszych płatowców okresu zmagań II wojny światowej.
W 1935 roku inżynier Reginald J. Mitchell, opierając się o swoje doświadczenia zdobyte przy konstruowaniu wyścigowych samolotów pływakowych, opracował projekt nowoczesnego myśliwca. Prototyp, pod zakodowaną nazwą "typ 300", został oblatany 5 marca 1936 roku. Nowy, jednomiejscowy dolnopłat posiadał konstrukcję całkowicie metalową, zastosowano w nim chowane podwozie. Sprawiał wrażenie małego i szybkiego płatowca o wysmukłej
linii - przekrój kadłuba był niewiele większy od przekroju silnika, a eliptyczne płaty miały znakomite własności aerodynamiczne. Próby w locie wykazały dobre własności nowej maszyny - już w czerwcu tego samego roku brytyjskie Ministerstwo Lotnictwa złożyło zamówienie na dostawę 310 egzemplarzy. Pierwsze samoloty w wersji Mk.I dostarczono do dywizjonów RAF w czerwcu 1938 roku. W październiku 1939 roku maszyny te przeszły chrzest bojowy w walce z grupą niemieckich bombowców nad zatoką Firth of Forth. Walki z niemieckimi Messerschmittami Bf 109 podczas operacji Dynamo wykazały konieczność wprowadzenia pewnych zmian w konstrukcji - m.in. dodano płyty pancerne.

Podczas Bitwy o Anglię na stanie dywizjonów RAF było około 1000 samolotów "Spitfire", a kolejne wersje wchodziły z czasem sukcesywnie do służby. Produkcja samolotów Supermarine Spitfire zamkneła się w 1947 roku liczbą ponad 20 000 egzemplarzy.